استاد علوم سياسي دانشگاه سوربون فرانسه اعتقاد دارد كه آمريكا به دنبال ايجاد اركستري جهاني براي برخورد با ايران است و افزود: اروپا در گزينش ميان ايران و آمريكا طرف آمريكا را مي‌گيرد. به گزارش خبرنگار سياسي - خارجي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، احمد نقيب‌زاده، استاد علوم سياسي دانشگاه تهران و سوربون فرانسه پيش از ظهر امروز (سه‌شنبه) در سمينار ايران - آمريكا در دانشكده حقوق دانشگاه تهران در رابطه با نقش ميانجي‌گري اتحاديه اروپا در مساله‌ي هسته‌يي ايران گفت: اين مساله كه چطور اروپا در مساله‌ ميان ايران - آمريكا طرف آمريكا را گرفته و ايران را رها كرده بحث توطئه مطرح نبود، بلكه حكايت از حقايق كاملا روشني داشت. وي ادامه داد: آمريكا و اروپا داراي مسايل تمدني مشتركي هستند و به يك سري ارزش‌هاي يكساني پايبندند. تعريف آنها از حقوق بشر، آزادي، دموكراسي، تجارت آزاد و غيره يكسان است و هم چنين نگاه آنها به جهان نيز نگاه يكساني است. نقيب‌زاده با بيان اين كه بسياري از تنش‌ها ميان ايران و غرب نيز به دليل تفاوت نوع نگاه‌ها مي‌باشد، گفت: در كنار اين اشتراكات فاكتور ديگري به نام رقابت كه جزو لاينفك اقتصاد سرمايه‌داري است و هم در حوزه سياست هم در حوزه اقتصاد جريان دارد، بايد نام برد. اين استاد دانشگاه با بيان اين كه اروپا و آمريكا در جاهايي با يكديگر اشتراك دارند و در جاي ديگر رقابت ابراز عقيده كرد: جمهوري اسلامي ايران زماني تلاش كرد از اين رقابت استفاده كند، ولي غافل از اين كه نه ما و نه هيچ كشور جهان سومي ديگري نمي‌تواند از اين رقابت به نفع خود سود ببرد، چرا كه اين كار توان مي‌خواهد. وي با اشاره به اين كه اين رقابت بعد از جنگ جهاني دوم در قالب جنگ سرد ايجاد شد، گفت: رابطه ايران - اروپا را بايد در چارچوب سياست‌هاي خاورميانه‌يي اروپا تجزيه و تحليل كرد. نقيب‌زاده ادامه داد: در زماني كه توجه آمريكا و اسراييل به خاورميانه به دليل موقعيت استراتژيك نفت و بازار آن جلب شد، اروپا تلاش‌هاي گسترده‌يي را براي يافتن ردپايي در خاورميانه صورت داد، ولي هيچ يك از اين تلاش‌ها به تلاش‌هايي كه فرانسه‌ي دوگل به صورت انفرادي انجام داد و چه تلاشهايي كه به صورت دست جمعي صورت گرفت، هيچ كدام نتيجه نداد؛ اروپا دريافت در نظام دو قطبي جايي براي او در خاورميانه نيست. اين استاد دانشگاه سوربون فرانسه به تلاش اروپايي‌ها براي اتخاذ مواضع مشترك اشاره كرد و گفت: اين تلاش‌ها را در حوزه خاورميانه به آزمون گذاشتند و نتيجه آن پذيرش سازمان آزادي بخش فلسطين بود. در اين زمينه نيز موفق نشدند، بنابراين به دنبال سياست دوطرفه‌اي رفتند تا از طريق مذاكرات مختلف بتوانند جاي پايي در خاورميانه پيدا كنند كه اين با فروش سلاح به كشورهاي قطر امارات و عربستان آغاز شد. وي ادامه داد: در راستاي همين سياست دو طرفه مذاكراتي ميان ژاك شيراك، نخست وزير وقت فرانسه و صدام، ديكتاتور مخلوع عراق صورت گرفت و توافقاتي كه حاصل شد به اين جهت بود كه در حمله آمريكا به عراق اروپا به نوعي طرف عراق را گرفت. دكتر نقيب‌زاده افزود: زماني كه اروپا ديد صدام به يك جنازه سياسي تبديل شده است و سرمايه‌گذاري روي عراق ديگر فايده‌اي ندارد، به سمت ايران آمده است. وي ادامه داد: اروپايي‌ها با اين رويكرد كه مي‌توان ايران را از طريق مذاكره كم كم تعديل كرد و از سياست ضدآمريكايي آن استفاده نمود و معادله‌اي به سود خود ساخت به سوي ايران آمدند. اين استاد دانشگاه با بيان اين كه اروپا در اين زمان مطمئن شده بود كه آمريكا هيچ جايي براي او در خاورميانه قايل نيست و درصدد است كه در نيمه اول قرن بيست و يكم با كمترين هزينه هژموني خود براي 40 تا 50 سال آينده را از طريق نفت خاورميانه تامين كند، گفت: در اين زمان به اين نتيجه رسيدند كه طرف همه اين اقدامات خود اروپاست و در ابتدا اروپا از آن متضرر مي‌شود. بنابراين با اين رويكرد به سراغ ايران آمدند. وي ادامه داد: آمدن خاتمي همزمان شد با صدور يكسري مذاكرات انتقادي با ايران و اروپايي‌ها اميدوار بودند كه تعديل لازم را پيدا كرده و به راحتي مي‌توان از آن، يك طرف معامله را براي اروپا به وجود آورد. اين استاد دانشگاه با بيان اين كه اين مذاكرات انتقادي ادامه يافت و تبديل به مذاكرات سازنده شد تا زماني كه احمدي نژاد روي كار آمد، گفت: با آمدن احمدي نژاد شرايط تغيير كرد و به نوعي به تعبير اروپايي‌ها بازگشت به عقب رخ داد. علاوه بر اين كه احمدي نژاد تاكيد زيادي بر مساله‌ي انرژي هسته‌يي دارد و به هيچ وجه از اين موضع كوتاه نمي‌آيد. نقيب‌زاده گفت: اروپا ايران اتمي را به مراتب خطرناك‌تر مي‌بيند، چرا كه براي ايران اتمي احتمال اين كه جريان نفت را به روي آنها قطع كند و با كمك به كشورهاي منطقه در شرايط مختلف تعادل منطقه را به هم بزند، وجود دارد. وي ادامه داد: اروپا به دنبال جنگ نيست و از نظر اقتصادي و هم چنين از نظر تكنولوژي سرمايه‌گذاري زيادي بر روي جنگ ندارد، لذا در اينجا ميان آمريكا و اروپا موضع‌ مشترك ديگري شكل مي‌گيرد و اروپا در گزينش ميان ايران و آمريكا طرف آمريكا را مي‌گيرد. استاد علوم سياسي دانشگاه تهران با بيان اين كه آمريكا به دنبال ايجاد يك اركستر جهاني براي برخورد با ايران است و اروپايي‌ها نيز بيش از اين كه به دنبال تهديد و حمله نظامي باشند، خواهان حل مساله هسته‌يي ايران از راه ديپلماتيكند، افزود: به طور كلي اروپا به آمريكا در در نظر گرفتن اين نكته كه اقداماتي كه در خاورميانه صورت مي‌گيرد بايد به اين معنا باشد كه صلح نسبي و جريان نفت هم چنان برقرار باشد، اتحادنظر دارند، چرا كه عواقب آن در وهله اول متوجه خود اروپاست. انتهاي پيام