/معرفي كشورهاي فراموش شده-27/ ماكائو؛ در فكر استقلال از چين

ماكائو به مساحت 23/8 كيلومتر مربع در شرق آسيا و هم مرز با درياي جنوب چين و خود كشور چين واقع شده است. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) ماكائوي كوچك، به عنوان يك منطقه‌ي اجرايي ويژه‌ي چين، ويژگي مستعمراتي محافظه‌كارانه خود را به دست توسعه‌ي انبوه تجاري و توريستي سپرده است. آب هوايي اين منطقه نيمه استوايي، دريايي با زمستان‌هاي سرد و تابستان‌هاي گرم است. مهمترين تهديد طبيعي براي اين منطقه وقوع توفان است. طبق آخرين آمار سازمان ملل در سال 2005 جمعيت ماكائو 472 هزار نفر است. زبان‌هاي اصلي مردم آن چيني و پرتغالي است كه هر دو جزو زبان‌هاي رسمي هستند. مذاهب اصلي مردم ماكائو بودايي و مسيحيت است. و احد پول ماكائو، پاتاكا نام دارد و پوشاك و منسوجات از مهمترين صادرات آن محسوب مي‌شوند. مليت اصلي اين مردم چيني است. 95/7 درصد مردم ماكائو از نژاد چيني، يك درصد نژاد ماكاني ( تركيبي از نژاد پرتغالي و آسيايي) و 3/3 درصد از نژادهاي ديگر هستند. ماكائو، مستعمره‌ي سابق پرتغال و در همسايگي هنگ كنگ، يك شبه جزيره كوچك و 2 جزيره در ساحل جنوبي چين است. اقتصاد ماكائو به صنعت توريسم وابسته است و هزاران توريست و بازديدكننده از چين و هنگ كنگ را به جانب خود كشيده است. معماري مستعمراتي در اين منطقه از زمان استعمار پرتغالي‌ها باقي است اما ردپاي پرتغال در ماكائو در حال محو شدن است. مستعمره سابق در سال 1999 و پس از 400 سال حاكميت پرتغال به حاكميت مطلق چيني منتقل شد. پكن متعهد شد آزادي‌ها به شيوه غربي را حداقل براي مدت 50 سال در اين منطقه حفظ كند. اگرچه ماكائو بخشي از چين است، در حال حاضر براساس اصل " يك كشور، دو نظام" حكمراني مي‌شود كه تحت اين اصل از درصد بالايي از خودمختاري بهره‌مند است. نيروهاي طرفدار اصلاحات در اين منطقه كم صداتر و كم‌رنگ‌تر از هنگ كنگ هستند، اما فعاليت‌هاي طرفداران دموكراسي در حال افزايش است و در سال 2009 قانون اساسي ماكائو امكان تغييرات به سمت نظام انتخاباتي را فراهم مي‌كند. ملاحان پرتغالي در اوايل قرن شانزدهم ميلادي در اين منطقه مستقر شدند. در ابتدا اين مستعمره با بهره‌هاي سودآور حاصل از تجارت منطقه‌يي رونق گرفت و ساختمان‌هاي مسكوني و كليساهايي با معماري اروپايي مانند قارچ از زمين سبز شدند. از اوايل قرن هفدهم تجارت ماكائو روبه زوال گذاشت اما اجراي "قمار مجوزدار" در اواسط قرن نوزده اقبال به ماكائو را احياء كرد. رهبر ماكائو تاجري به نام ادموند هو است كه فاتح دومين و آخرين دوره‌ي 5 ساله در اوت سال 2004 بود. وي از 300 راي احتمالي 296 راي از شوراي تصويبي پكن متشكل از سياستمداران و تاجران را به دست آورد. وي همچنين متعهد شده است كه در جهت رشد بيشتر حركت كرده و از خود مختاري ماكائو حمايت كند. انتهاي پيام
  • شنبه/ ۶ اسفند ۱۳۸۴ / ۱۴:۴۵
  • دسته‌بندی: گزارش و تحلیل
  • کد خبر: 8412-03389
  • خبرنگار : 90069