يك باستان‌شناس پيش‌كسوت معتقد است كه زيگورات چغازنبيل (دوراونتاش) كه در دوره‌ي پادشاهي «اونتاش‌گال» بنا شده، از اين نظر اهميت دارد كه تنها زيگورات حفاري و شناسايي شده است و از لحاظ معماري نيز كاملا با زيگورات‌هاي بين‌النهرين تفاوت دارد. محمدرحيم صراف در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اظهار داشت: ايده‌ي ساخت زيگورات چغازنبيل (دوراونتاش) از بين‌النهرين گرفته شده؛ ولي نوع ساخت آن، ايلامي است. به اين معنا كه زيگورات‌هاي بين‌النهرين به‌شكل طبقات روي‌هم ساخته شده‌اند، اما در زيگورات ايلامي چغازنبيل (دوراونتاش)، طبقات به ترتيب از پايين به بالا در يك‌سطح باهم احداث شده‌اند؛ در اين زيگورات، اين‌طور نبوده كه يك طبقه ساخته و طبقات بعدي روي آن بنا شوند، بلكه هر چهار طبقه از سطح زمين باهم ساخته شده و بالا آمده‌اند و طبقه‌ي پنجم نيز روي طبقه چهارم احداث شده است. وي تفاوت ديگر زيگورات چغازنبيل (دوراونتاش) با زيگورات‌هاي بين‌النهرين را چنين شرح داد: در زيگورات بين‌النهرين، هيچ اتاقي در طبقات پايين ديده نمي‌شود و بنا مانند سكوي توپري است كه در تنها اتاق طبقه‌ي بالاي آن مجسمه‌ي خدايان قرار مي‌گرفته است؛ درصورتي‌كه در زيگورات چغازنبيل (دوراونتاش)، علاوه بر اين‌كه آن اتاق در طبقه‌ي چهارم وجود داشته است، بلكه در طبقه‌ي اول نيز چند اتاق و دو معبد وجود دارد و اين ويژگي، مخصوص زيگورات چغازنبيل (دوراونتاش) است. وي درباره‌ي شكل خاص زيگورات چغازنبيل (دوراونتاش)، توضيح داد: «اونتاش‌گال» ـ پادشاه ايلامي ـ ابتدا در چغازنبيل (دوراونتاش)، معبدي با حياط مركزي ساخته بود كه اطراف آن حياط ، اتاق‌ها و معابدي وجود داشت. سپس درحالي كه اتاق‌ها و معابد درجاي خود بودند، طبقاتي داخل حياط به‌صورت زيگورات احداث شد كه در اتاق طبقه‌ي پنجم زيگورات نيز مجسمه‌ي خدايان قرار داده مي‌شد. صراف هم‌چنين تصريح كرد: در زيگورات‌هاي بين‌النهرين، پله‌هاي بنا از طبقه‌ي اول مستقيم به طبقات بالا راه دارند؛ ولي در زيگورات چغازنبيل (دوراونتاش)، نيايش‌گران، طبقات را دور مي‌زدند و بالا مي‌رفتند. اين شكل از معماري، يكي از محاسن معابد ايلامي است كه ورودي‌ها طوري ساخته مي‌شد كه نيايش‌گران از ورودي‌ها نمي توانستند داخل معبد را ببينند؛ به اين ترتيب، حريمي ميان ورودي نيايش‌گران و داخل معبد كه مجسمه‌ي خدايان در آنجا قرار داشت، ايجاد مي‌شد. وي با بيان اين‌كه پروژه‌ي حفاظت و مرمت چغازنبيل (دوراونتاش) توانست با مرمت‌هاي خود زيگورات را نجات دهد، گفت: اگر وضعيت زيگورات چغازنبيل (دوراونتاش) در همان شرايط باقي مي‌ماند، چند سال ديگر، زيگوراتي وجود نداشت. اين باستان‌شناس در پايان سخنان خود به سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري توصيه كرد كه برنامه‌هاي درازمدت خود را تعطيل نكند و اگر حفاري محوطه‌اي آغاز شد آن‌را ادامه دهد؛ چراكه اين برنامه‌ها هدف‌هاي درازمدتي را دنبال مي‌كنند و در محل‌هايي مانند كنگاور، بيشاپور، همدان و هفت‌تپه وقتي مردم با فعاليت‌هاي باستان‌شناسي روبرو مي‌شوند، از ميراث فرهنگي محافظت بيشتري مي‌كنند. انتهاي پيام