يك باستان‌شناس معتقد است كه بررسي‌هاي ژئوفيزيك انجام‌شده در هفت‌تپه و چغازنبيل (دوراونتاش)، فقط اطلاعات پايه را در اختيار كارشناسان قرار مي‌دهند و براي كسب اطلاعات بيشتر، بايد اين محوطه‌ها را كاوش كرد. آزيتا ميرزايي در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اظهار داشت: حفاري چغازنبيل (دوراونتاش) و هفت‌تپه مستمر نبوده است؛ در سال‌هاي 1380 و 1381 دو فصل كاوش در چغازنبيل (دوراونتاش) انجام شد كه فصل نخست، اصلي و فصل بعدي در ادامه‌ي تحقيقات اوليه بود. هفت‌تپه نيز در دو سال گذشته، كاوش شده است. البته مطالعات ژئوفيزيك، آثار زير لايه‌هاي اين دو منطقه‌ي باستاني را مشخص كرده است و كاوش‌ها نيز براساس اطلاعات اوليه‌ي كسب‌شده از آن مطالعات، انجام مي‌شود. وي كه در سال 1380 براي تكميل اطلاعات مربوط به پايان‌نامه‌ي خود با عنوان «معماري مسكوني دوره‌ي ايلام ميانه» با پايگاه چغازنبيل (دوراونتاش)، همكاري كرده است، با بيان اين‌كه آثار كاوش‌شده به‌صورت هم‌زمان و پس از پايان حفاري، حفاظت مي‌شدند، گفت: بعضي از قسمت‌ها، پس از برداشت اطلاعات، پر مي‌شدند و برخي ديگر نيز برحسب موقعيت آن‌ها به‌همان صورت باقي مي‌ماندند. او درباره‌ي وضعيت بخش‌هاي كاوش‌شده توسط دكتر نگهبان در هفت‌تپه، توضيح داد: آن بخش‌ها پس از انقلاب و با آغاز جنگ، رها شدند و همين امر، تخريب آن‌ها را سبب شد؛ اما با شروع به‌كار پروژه، از آن بخش‌ها حفاظت و شرايط نامطلوب آن‌ها بهتر شد. ميرزايي با اشاره به اين‌كه تپه‌ي «ده‌نو» به درخواست اداره‌ي ميراث فرهنگي استان، از نظر ژيوفيزيك بررسي شده است، اضافه كرد: آن منطقه، كاوش نشده است؛ ولي لايه‌هاي مختلف تاريخي آن در برشي كه براثر بارندگي پديد آمده، قابل تشخيص است؛ البته پاسخ به اين پرسش كه در آنجا زيگورات يا بناي ديگري وجود دارد، مستلزم كاوش است. انتهاي پيام