حفاظت اضطراي از كاوش‌هاي دكتر نگهبان در هفت‌تپه اولويت دارد /وضعيت ناجور دوراونتاش (چغازنبيل) بهبود مي‌يابد؟/20
كارشناس حفاظت و مرمت پروژه‌ي دوراونتاش (چغازنبيل)، مهم‌ترين برنامه‌ي قابل پي‌گيري درهفت‌تپه را حفاظت اضطراري از بخش‌هاي در معرض فرسايش، ديوارهاي ريخته‌شده و حفره‌هاي ايجادشده در آثار دانست. عبدالرحيم بنا در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اظهار داشت: تپه‌هاي شماره‌ي يك و دو در هفت‌تپه، بخش‌هايي هستند كه سالن و اتاق دارند كه بارندگي و مدت‌ها رها شدن، به آنها آسيب زده است. به‌همين دليل، از سال 1381 حفاظت اضطراري از اين بخش‌ها آغاز شد و هم‌چنان ادامه دارد. البته بيشتر آسيب‌ها پيش از شكل‌گيري پروژه‌ي چغازنبيل (دوراونتاش) به اين بخش‌ها وارد شده است. وي با بيان اين‌كه پيش از فعاليت پروژه، آثار چندين سال به‌حال خود رها شده بودند، گفت: آثاري كه به حفاظت اضطراري نياز دارند، به دوره‌ي ايلامي تعلق دارند و در سال 1349 توسط دكتر نگهبان از خاك بيرون آورده شده‌اند. در سال‌هاي اخير كه دكتر مفيدي در هفت‌تپه كاوش مي‌كند، بسياري از ترانشه‌ها پس از برداشت اطلاعات با خاك پر شده‌اند و تنها يك ترانشه باز است كه از آن حفاظت مي‌شود. او در ادامه به ورود دام‌هاي عشاير به محوطه‌ي تاريخي هفت‌تپه اشاره و تصريح كرد: در زمان‌هايي كه كارشناسان در پايگاه هفت‌تپه حضور دارند، عشاير دام‌هاي خود را به اينجا نمي‌آورند؛ ولي در ساعت‌هاي ديگر، آنها دام خود را از بخش‌هاي تاريخي عبور مي‌دهند و به آثار آسيب مي‌زنند. در اين رابطه، ضروري است كه هفت‌تپه با حصار محدود شود؛ اما اين كار تاكنون انجام نشده است. وي اضافه كرد: عبور از هفت‌تپه، بهترين و نزديك‌ترين مسير براي عشاير است؛ مگر اين‌كه آنها هفت‌تپه را دور بزنند. بنا كه در حوزه‌ي زمين‌شناسي نيز در چغازنبيل (دوراونتاش)، مطالعاتي داشته است، گفت: در زمان‌هاي گذشته، فعاليت گسل نزديك به منطقه، ديوار حصار را جابه‌جا كرده است؛ اما هنوز مطالعات دقيقي درباره‌ي اين گسل انجام نشده است. انتهاي پيام