"ابراهيم حاتمي‌كيا" كه در نشست نقد و بررسي « به نام پدر»‌ در سينماي رسانه ها حضور پيدا كرده بود گفت: آخرين بار براي ارتفاع پست در چنين نشستي حضور پيدا كردم و خوشحالم که امروز با « به نام پدر» اولين نمايش اين فيلم و حضورم را با اهل قلم دارم. به گزارش خبرنگار هنري ايسنا، اولين سوال مورد بحث در اين جلسه موضوع نمايش« به رنگ ارغوان» بود كه حاتمي‌كيا گفت: همه ما ايراني هستيم، بگذاريم اين بحث در لايه هايي كه هست باقي بماند. 365 روز صبر كردم و نمي‌دانم صبرم تا كي طول خواهد كشيد؟! اميدوارم كساني كه با نمايش اين فيلم مرتيط هستند حداقل 365 ثانيه به اين فيلم فكر كنند تا شايد اتفاقي براي آن بيفتد. وي اظهار اميدواري كرد که به دور از بحث هاي جنجالي به عنوان نماينده گروه فيلم‌سازي پيش عوامل اين فيلم شرمنده نباشد. وي افزود: بهتر است صحبتي نكنم، تا شرايط از اينكه هست عميق‌تر نشود. حاتمي كيا در پاسخ به سوالي مبني بر اينكه جنگ از ديدگاه شما هنوز تمام نشده است، گفت: هم اكنون در سال 84 هستيم، 18،17 سال است كه جنگ تمام شده ولي يك نگاه به اين گربه (نقشه ايران) بيندازيد، متوجه مي‌شويد سايه اين مساله هنوز هست، براي ما بحث هسته‌اي مطرح است و ... ظاهرا مساله جنگ سايه اش را از اين كشور برنمي دارد و به نظرم اين موضوع همچنان تازگي دارد كه درباره آن حرف زده شود. ابراهيم حاتمي‌كيا در پاسخ به اينكه « به نام پدر» سه گانه شما بعد از موج مرده و آژانس شيشه‌اي است، گفت: من دغدغه‌ ساخت سه گانه ندارم و نداشته ام اگر احساسي مي‌كنم، نسبت به آن حرف خود رامتعهد مي‌دانم. من با اين ذهنيت نگاه مي‌كنم درعين حال كه نگاه اهل قلم نيز براي من مهم است. ابراهيم حاتمي‌كيا در پاسخ به استفاده تلفن همراه و بحث تبليغات يك شركت گفت: اين فاصله‌گذاري از قصد اتفاق افتاده است كه نشان بدهيم ارتباط اين خانواده با هم قطع است و به وسيله اين تلفن مرتبط هستند.سرمايه‌گذار اين كار هم مشخص است . پرويز پرستويي نيز در پاسخ به سوال مبني بر ارتباط و شباهت اين نقش با شخصيتهاي آژانس شيشه‌اي و موج مرده، گفت: همانطور كه آقاي حاتمي‌كيا گفتند چندگانه هيچ فرقي نمي‌كند، من تصورم اين است كه « به نام پدر» بي‌ارتباط با فيلمهاي قبلي نيست و شباهتهايي با آدمهاي قبلي دارد و من هيچ اشكالي نمي‌بينم. به زعم برخي تاريخ مصرف جنگ تمام شده است اما از آنجاي كه آدمهاي جنگ براي من كهنه نشده است به سهم خودم هرجايي كه احساس كنم در راستا و حرف آن عزيزان هستم انجام وظيفه‌ مي‌كنم. شايد جنگ را بتوانم فراموش كنم اما بازمانده‌هاي جنگ براي من قابل احترام هستند و فراموش نشدني . حاتمي‌كيا درباره اين نظركه جنگ را در « به نام پدر» بيشتر تراژدي ديده است تا حماسه مي‌گويد: تصميمي كه يك نسل مي‌گيرد و نسل ديگري درگير آن مي‌شود. اين مي‌تواند هميشه تكرار شود. اگر تجربه‌اي كه الان داريم را پيش از جنگ داشتيم، قطعا برخوردمان با جنگ فرق مي‌كرد، من در اين فيلم قصد بازآفريني داشتم و به شرايط بعد از جنگ و وجوه منفي آن را مطرح كردم. وي در ادامه تصريح كرد: روزانه 2 نفر بر روي مين مي‌روند و اين موضوع تاسف برانگيز است، شايد بتوانم بگويم اين فيلم از يك تصويري كه ديدم آغاز شد، براي كار مستندي به همراه آقاي رضايي‌راد به مناطق جنوب رفته بوديم كه با خانم جواني در مكاني برخورد كرديم كه براي گرفتن پا مصنوعي آمده بود چون دو پايش قطع شده بود. فضاي آن محل كاملا مردانه بود و آن فريم در آن لحظه گسترش پيدا كرد تا « به نام پدر» شكل گرفت. حاتمي‌كيا در ادامه اين نشست در پاسخ به سوالي كه در اين فيلم شما نسل جنگ را بدهكار نسل جديد كرده‌ايد گفت: طبيعتا هميشه نسل قديم نسبت به نسل قبل بدهکاري داشته است به هر حال جنگ ما در مقطعي مطرح شد كه در آن اين نسل هم مطرح است و تبعات اين موضوع همچنان زنده است. اگر فيلم بخواهد در همين لايه باقي بماند من بي‌راهه رفته‌ام ولي اگر يك مقدار اطرافمان را نگاه كنيم و شرايطي كه داريم، و شايد براي خودم كه جزء افرادي بودم كه به اين جنگ رفتم، اگر شرايط جديد با تجربه گذشته آميخته شود خوب است. اما بعضي وقتها لحني كه در برخي دولتمردان هست،اينگونه نيست و گريبان مردم و نسل جديد را ممكن است بگيرد. اين لايه توسط اهل قلم بايد باز شود تا اينکه بنده بخواهم ترجمه كنم. حاتمي‌كيا درباره ي ضرورت طرح اين موضوع در ادامه تصريح كرد: افرادي چون من كه پرچم مشخصي داريم بارها در محافل مختلف كه با اين نسل روبرو مي‌شويم، ازما درباره جنگ سوال شده است، طبيعتا من مي‌خواهم جواب بدهم . خوشبختانه فيلم‌سازان و طيف‌سازي مختلفي در سينماي ايران هستند كه مي‌توانند موضوعات مختلفي را مطرح كنند من نيز درباره اين موضوع صحبت مي‌كنم و معتقدم اين فيلم سينماي جنگ نيست، سينماي اجتماعي است كه در دل آن بحث جنگ نيز مطرح است و وقتي آن را درگيومه قرار مي‌دهند وضعيت فرق مي‌كند. وي تاكيد كرد : من دوست دارم اگر فيلمي از جنگ مي‌سازم مجبور نشوم از كسي اجازه بگيرم. انتهاي پيام