كارشناس بررسي‌كننده‌ي آلاينده‌هاي جوي پروژه‌ي دوراونتاش (چغازنبيل)، گفت: آلودگي هواي چغازنبيل (دوراونتاش)، عاملي موذي است كه به‌شكلي نامحسوس، سبب فرسايش آثار تاريخي مي‌شود. رضا وحيدزاده در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اظهار داشت: آلودگي هوا در منطقه‌ي چغازنبيل (دوراونتاش)، ريشه‌هاي مختلفي دارد؛ مسايل صنعتي، جاده‌ها و كشاورزي ازجمله‌ي عوامل آلودگي محيط به‌شمار مي‌روند. هفت‌تپه نيز كه فاصله‌ي كمي با چغازنبيل (دوراونتاش) دارد، منطقه‌اي صنعتي محسوب مي‌شود و تجمع صنايع و كارخانه‌ها در آنجا به آلودگي هوا كمك مي‌كند. به‌علاوه، آلودگي هوا به جريان باد نيز بستگي دارد و مواد آلاينده با كمك باد، كيلومترها مسير را طي مي‌كنند. به همين دليل، اگر منبع آلاينده‌اي كيلومترها دورتر از آثار تاريخي باشد، تاثير مخرب خود را بر آثار خواهد داشت. وي آلودگي هوا را عامل اصلي اسيدي شدن محيط پيرامون آثار تاريخي دانست و توضيح داد: مواد اسيدي كه توسط باران به آثار مي‌رسند، آن‌ها را تجزيه مي‌كنند و به مرور زمان، باعث فرسايش آثار مي‌شوند. هرچند نقش باران در شستن آثار خشتي بسيار مشخص است اما تاثير آلودگي هوا را به‌سادگي نمي‌توان بررسي كرد و با مقايسه‌ي آثار منطقه‌ي آلوده با آثار ديگر مناطق مي‌توان به نقش آلودگي هوا در تخريب آثار پي‌برد. درواقع، عامل آلودگي هوا دركنار باران به تخريب بيشتر آثار تاريخي كمك مي‌كند. ضمن آن‌كه عملكرد كارخانه يا مركز صنعتي هم بر شدت اسيدي شدن محيط، تاثير دارد. اين كارشناس مرمت و حفاظت از آثار تاريخي با اشاره به اين‌كه كاهگل حفاظتي، پوششي قرباني‌شونده براي حفاظت از خشت است، ادامه داد: هرچند روي آثار خشتي با كاهگل پوشانده مي‌شود ولي در چغازنبيل (دوراونتاش)، آجرهاي تاريخي و اندودها و ملات‌هاي مختلف نيز به‌كار رفته است كه آلودگي هوا و باران بر آن‌ها تاثير دارد؛ مرطوب شدن چندين‌باره‌ي آجرها، آن‌ها را فرسوده مي‌كند. همچنين آثار تاريخي بسياري در موزه‌ي هفت‌تپه، نگهداري مي‌شوند كه آلودگي هوا بر آن‌ها تاثيرگذار است. وي افزود: اگر كاهگل حفاظتي با گذشت زمان از ميان بروند، تكرار آن براي محافظت از محوطه‌ي گسترده‌يي مانند چغازنبيل (دوراونتاش)، كار آساني نيست و نمي‌توان لايه‌هاي فرسوده را با كاهگل جديد جايگزين كرد. وحيدزاده همچنين تصريح كرد: مشكلات پروژه‌ي مرمت و حفاظت چغازنبيل (دوراونتاش) را مي‌توان در دو بخش پژوهش و اجرا خلاصه كرد؛ در بحث پژوهش، آزمايشگاه‌ها بايد در درازمدت تجهيز شوند و در مطالعات ميداني نيز چون بحث آلودگي هوا بحث جديدي است ازنظر اطلاعات پايه‌يي به توسعه‌ي بيشتر نياز داريم. لذا به مرور زمان، بايد به مسايل پژوهشي بيشتر توجه شود. از سوي ديگر، اجراي نتايج كسب‌شده از تحقيقات به همكاري ميان دستگاه‌هايي چون محيط زيست نياز دارد. انتهاي پيام