«شهر سوخته بهشت باستان شناسان » عنوان مطلبي است كه بلاگر http://sistani.parsiblog.com/ به آن پرداخته است.

به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در اين نوشته آمده است:

قسمت‌هاي مختلف شهر سوخته زابل که بهشت باستان شناسان نام گرفته به شرح ذيل است.

منطقه بزرگ مرکزى

اين منطقه از سوى غرب، جنوب و شرق با گودال هاى عميقى از بخش‌هاى ديگر جدا شده است و کهن ترين اشياى به دست آمده در آن تعلق به لايه 2700 پ.م است. اين تداوم حداقل تا لايه 13 (يعنى 2300پ.م) ادامه دارد. وسعت اين منطقه به 20 هکتار مى‌رسد.

منطقه مسکونى شرقى

بلندترين قسمت‌هاى شهر سوخته (18 متر ارتفاع از سطح زمين‌هاى اطراف) در آن قرار دارد. تمام آثار مربوط به دوره دوم استقرار در شهر سوخته، با مساحتى برابر 16 هکتار در اين قسمت به دست آمده است.

قسمت شمال غربى

منطقه صنعتى بوده و در آن وسايل و ابزار سنگى و سنگ لاجور به مقدار زياد به دست آمده است. بلندترين قسمت اين بخش 12/5 متر از سطح زمين‌هاى اطراف ارتفاع دارد و آثار يافت شده در آن تعلق به دوره‌هاى سوم و چهارم استقرار شهر سوخته است.

قسمت جنوب غربى

شامل گورستانى با مساحتى بالغ بر 25 هکتار است. سطح آن پوشيده از شن و روى آن هيچ‌گونه آثار باستانى ديده مى‌شود. وسعت اين گورستان به خودى خود، براى دوران مفرغ، گورستانى بزرگ و براى محوطه‌اى به بزرگى شهر سوخته، گورستان کوچکى به شمار مى‌آيد. در سال 1376 توسط آقاى دکتر سجادى در اين منطقه، بررسى‌هاى باستان‌شناسى صورت گرفت. حاصل اين بررسى کشف انواع قبور، اسکلت انسان، ظروف، پارچه، دانه‌هاى گياهي، غلات و وسايل چوبي، حصير، پارچه، حشرات و مواد ديگر بود. اين آثار مربوط به دوران 2400 تا 2600 پيش از ميلاد است.

انتهاي پيام