مدير داخلي پروژه‌ي مرمت و حفاظت چغازنبيل (دوراونتاش)، كنترل عوارض ناشي از فعاليت كارخانه‌هاي نيشكر احاطه‌كننده‌ي محوطه را ضروري دانست. مهدي مداحي در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با بيان اين‌كه انتقال كارخانه‌هاي نيشكر به مكاني ديگر، غيرممكن است، ادامه داد: آسيبي كه آلاينده‌هاي كارخانه‌ها به آثار تاريخي مي‌زدند، براي اداره‌كنندگان آن‌ها اهميتي نداشته است؛ اما مي‌توان تهديدهاي آن‌ها را كنترل كرد و كاهش داد. وي اضافه كرد: باوجود آن‌كه در حوزه‌هاي گياه‌باستان‌شناسي و جانورباستان‌شناسي در كشور متخصص نداريم؛ ولي با دعوت از كارشناسان خارجي، گونه‌هاي گياهي و جانوري منطقه را بررسي كرده‌ايم كه با مقايسه‌ي آن‌ها با گونه‌هاي دوره‌هاي تاريخي مي‌توان به معيارهايي دست يافت. او با اشاره به قرار گرفتن محوطه‌ي چغازنبيل (دوراونتاش) روي يك تاقديس، گفت: اين تاقديس به‌صورت طبيعي، عرصه و حريم محوطه را از خطر كاشت نيشكر حفظ كرده است؛ اما كاشت اين محصول توسط كارخانه‌ها، منطقه را با تغيير اكوسيستم و ايجاد آلاينده‌هاي شيميايي روبه‌رو كرده و سبب شده است تا رشد گياهان بومي و غيربومي در منطقه تغيير كند. ادامه‌ي اين روند، محيط پيرامون محدوده‌ي تاريخي چغازنبيل (دوراونتاش) را از حالت بكر و دست نخورده بودن خارج مي‌كند. در اين راستا، مطالعات نشان داده كه گونه‌هايي مانند اوكاليپتوس كه از گونه‌هاي گياهي منطقه نبودند، به‌شدت در اين حوزه رشد كرده‌اند و بايد براي آن چاره‌انديشي شود. البته سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري بدون كمك ارگان‌هاي ديگر نمي‌تواند اين مسائل را كنترل كند. مداحي با بيان اين‌كه دو گونه خشت بهينه و خشت تثبيت‌شده در كارگاه‌هاي چغازنبيل (دوراونتاش) به‌كار گرفته مي‌شوند، اظهار داشت: كيفيت خشت‌هاي توليدي باتوجه به خصوصيات تاريخي و طبيعي آن‌ها بهبود يافته است؛ ولي در بحث خشت تثبيت‌شده هنوز مراحل آزمايشگاهي را پشت سر مي‌گذاريم و درصورتي كه كارشناس اين حوزه در كارگاه حضور يابد، مي‌توانيم نتايج مراحل آزمايش را كامل كنيم. وي تصريح كرد: خشت‌هاي توليد شده در كارگاه براي پي‌خواني به‌كار مي‌روند؛ به اين معنا كه پس از مشخص شدن قالب هسته‌ي ديوارهاي تاريخي باقي‌مانده، خشت‌هاي توليدي در كارگاه مانند كمربندي هسته‌ي خشتي را دربرمي‌گيرند تا با اين روش، ساختار بنا مشخص و اثر حفاظت شود. او در پايان اضافه كرد: اندود كاهگلي كه براي حفاظت خشت‌هاي تاريخي از باران روي آن‌ها كشيده مي‌شود، تثبيت شده است و رطوبت را به خود جذب مي‌كند؛ در اين‌باره، بحث انتقال رطوبت از اندود به خشت‌ها مطرح است و اين‌كه اين ماده ديرتر از اندودها‌ي ديگر، خشك مي‌شود كه پس از تكميل مراحل آزمايش ماده در محيط مي‌توان در مورد استفاده از آن براي حفاظت از بخش‌هاي تاريخي اظهارنظر كرد. انتهاي پيام