كارشناسان، نخستين مرحله از طرح كنترل آفت‌هاي مسجد جامع ساوه را كه 75 درصد آن به موريانه آلوده شده است، آغاز كردند. بهروز جلالي كه مسؤوليت نظارت بر اجراي پروژه‌ي كنترل عوامل آسيب‌رسان بيولوژيك به مسجد جامع ساوه را برعهده دارد، در اين‌باره به خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، توضيح داد: ميزان آلودگي اين بنا بسيار بالا و درحدود 75 درصد است؛ به همين دليل، كنترل آفت‌هاي آن به حالت اضطرار رسيده است. وي با اشاره به اين‌كه مسجد جامع ساوه از خشت و چوب ساخته شده است، افزود: اين بنا به‌دليل مصالح به‌كار رفته در آن در برابر موريانه و عوامل بيولوژيك، آسيب‌پذير است. عواملي چون قارچ‌ها، گل‌سنگ‌ها، باكتري‌ها، چوب‌خواران، جوندگان و پرندگان هر كدام به نوعي بر بناهاي تاريخي اثر مي‌گذارند؛ بسياري از بناها با نقاشي يا چوب‌هاي كنده‌كاري‌شده، تزيين شده‌اند كه چنين عواملي اين بخش‌ها را از ميان مي‌برد. وي درباره‌ي وضعيت مسجد جامع ساوه، تصريح كرد: بنا به اندازه‌اي آسيب ديده كه اگر گفته شود مقداري نشست كرده، اقرار نشده است. ضمن آن‌كه قسمت‌هايي از بنا نيز بر اثر هجوم موريانه‌ها، تخريب شده است. او اضافه كرد: برنامه‌اي پنج ساله براي ريشه‌كن كردن آفت‌هاي مسجد جامع ساوه در نظر گرفته شده كه براساس آن، دو سال نخست به كنترل آفت‌ها و جلوگيري از وارد آمدن آسيب‌هاي بيشتر پرداخته مي‌شود و سه سال نيز براي نگهداري و حفاظت از بنا، فرصت لازم است. به گزارش ايسنا، مسجد جامع ساوه متعلق به دوره‌ي سلجوقيان و داراي 800 سال قدمت است. طرح نخست آن شامل حياطي مستطيل شكل است كه شبستان‌هاي ستون‌دار گلي و خشتي، اطراف آن‌را فرا گرفته‌اند. همچنين شبستان‌ها، حجره‌هاي متعددي دارند كه بر ستون‌هاي بزرگ چهار ضلعي كه ارتفاع آن‌ها به سه متر مي‌رسد، بنا شده‌اند. در بخش غربي مسجد، ايواني با طول و ارتفاع برابر وجود دارد كه با گچ و نقش كلماتي چون الله، محمد، علي و نقش‌هاي گل و برگ تزيين شده است. گنبدخانه‌ي مسجد در ضلع جنوبي قرار گرفته و دو پوش آن، جدا از يكديگر و پوش دوم با كاشي‌كاري رنگارنگ تزيين شده است. همچنين منار آجري و توپري در سمت شمال شرقي بنا ديده مي‌شود كه بيش از 30 متر ارتفاع دارد. اين مسجد در سال 1310 در فهرست آثار ملي ثبت شده است. انتهاي پيام