/معرفي كشورهاي فراموش شده - 21/ موريس؛ كشوري با تنوع نژادي و ثبات فرهنگي
موريس، جزيرهي آتشفشاني به مساحت 2040 كيلومتر مربع، كشوري است متشكل از مردابها و سواحل شني كه در اقيانوس هند و در جنوب آفريقا شده است. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) آب و هواي اين كشور استوايي است كه زمستانهاي گرم و خشك و تابستانهاي داغ، مرطوب و نمناك دارد. مهمترين خطرات طبيعي كه اين جزيره را تهديد ميكند وزش گردبادها از ماه نوامبر تا آوريل است كه تقريبا به طور كامل توسط آبسنگها احاطه شده و ممكن است خطرات ساحلي را موجب شود. هم چنين مشكلات محيط زيستي اين كشور شامل آلودگي آبها و تخريب آبسنگهاي مرجاني است. طبق آخرين آمار سازمان ملل در سال 2005، كشور موريس 1/2 ميليون نفر جمعيت دارد. پايتخت اين كشور پورت لوئي است. مهمترين شهرهاي موريس بعد از پايتخت ازهيل، واكو - فوني، كوئرپيپ و كواتربورن هستند. نژاد مردم موريس، هند و پاكستاني، دورگه، چيني و سفيد پوست است. به لحاظ مذهب مردم اين كشور هندو، كاتوليك، مسلمان و پروتستان هستند. زبانهاي اصلي مردم موريس نيز انگليسي به عنوان زبان رسمي هندي، اردو، چيني و فرانسوي است. واحد پول اين كشور روپيه است و صادرات اصلي آن عبارت از شكر، البسه، چاي و جواهرات است. منابع طبيعي اين جزيره شامل زمينهاي زراعي و قابل كشت و ماهي است. اين كشور به بهرهمندي از ثبات و هماهنگي نژادي ميان جمعيت مركب از اقوام آسيايي، اروپايي و آفريقايي شهرت دارد. اين جزيره يكي از موفقترين دموكراسيها در جهان در حال توسعه را حفظ كرده و سالهاي زيادي از نظم مربوط به قانون اساسي بهرهمند بوده است. جزيره موريس به عنوان يك صادر كننده شكر و منسوجات و نيز يك مركز رو به ترقي و پيشرفت در زمينه توريسم، وجههي خود را بعنوان يكي از كشورهاي موفق در عرصه اجتماعي و اقتصادي در آفريقا حفظ كرده است. به رغم شكوفايي فرهنگها و سنتهاي متنوع و مختلف در صلح، دو رگههاي جزيره موريس كه فرزندان بردههاي آفريقايي هستند و يك سوم از جمعيت اين كشور را تشكيل ميدهند، در فقر زندگي ميكنند و از تبعيض شكايت دارند. اين كشور جزيرهاي غير مسكوني بود كه در سال 1598 هلنديها مالك آن شدند. موريس زادگاه پرنده دودو بود. اين پرنده فاقد قدرت پرواز بود و به دليل شكار، نسل آن منقرض شد. سپس جزيره موريس در سال 1710 از سوي هلنديها رها شد و در سال 1715 فرانسويها آن را تصاحب كردند. در سال 1810 نيز انگليسي آن را به چنگ آوردند. اين كشور در سال 1968 استقلال خود را به عنوان يك پادشاهي مشروطه به دست آورد اما هنوز به طور ظاهري تحت كنترل ملكهي انگليس است. در سال 1992 حكومت موريس جمهوري شد. پس از آن جزيره رودريگو و ساير جزيركهاي كوچكتر نيز بخشي از اين كشور را تشكيل دادند. كشور موريس هم اكنون مدعي حاكميت بر جزاير شاگو است كه در 1000 كيلومتري شمال شرقي واقع شدهاند. قلمرو انگليس كه در سال 1965 از موريس جدا شد، موطن نظاميان آمريكايي از پايگاه ديگو گارسيا است. دولت انگليس بر جابهجايي اجباري جزيره نشينهاي شاگو به موريس براي ايجاد مسيري براي پايگاه نظارت داشت. ناوين رامسگولام، نخست وزير سابق اتحاديه اجتماعي پس از مغلوب كردن پل برنگر در انتخابات ژولاي سال 2005 به قدرت بازگشت. وي پزشك و حقوقدان است. انتهاي پيام