فاطمه حقيقت‌جو در واكنش به گفته‌هاي يكي از حاضران درباره‌ي دفتر تحكيم وحدت، گفت: بعد از انقلاب كه دفتر تحكيم وحدت به وجود آمد فعاليت دانشجويان ابتدا معطوف به لانه‌ي جاسوسي بود و نام آن بر مبناي سخنراني امام (ره) كه گفته بودند «برويد تحكيم وحدت بكنيد» شكل گرفت. دفتر تحكيم اقدام، كاركردها و دستاوردهاي ارزشمندي داشته است و بايد فعاليت‌هاي آن را با توجه به شرايطي كه در آن قرار گرفته بود در نظر گرفت. به گزارش خبرنگار سياسي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين عضو سابق شوراي مركزي دفتر تحكيم وحدت در ادامه‌ي ميزگرد جنبش دانشجويي نقد گذشته، چشم‌انداز آينده افزود: موافق نيستم كه با افول حركت دوم خرداد جنبش دانشجويي نيز افول كرده است. اگر تحكيم تاثيري نداشت اين همه فشار بر آن نمي‌آوردند و اين به دليل تاثيرگذاري آن است كه برخي نيروها در صدد تضعيف آن هستند. هم‌چنين استراتژي ديده‌باني جامعه‌ي مدني نكته‌ي بسيار خوبي است كه قطعا تحكيم را به پيش خواهد برد. سعيد حبيبي نيز با تاكيد بر اينكه تمايلي به نقد گذشته به ويژه هفت – هشت سال اخير ندارد، در همين باره اظهار داشت: از سال 71 و 72 با انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه شريف و دفتر تحكيم وحدت در ارتباط بودم و معتقدم كه فعالان اين تشكل نوعا مستقل بوده‌اند. دبير تشكيلات دفتر تحكيم وحدت (طيف علامه)، گفت: معتقدم دفتر تحكيم وحدت و جنبش دانشجويي هنوز زنده است و در زمان كنوني با توجه به تغيير نگرش در بدنه‌ي دانشجويي آن به سوي آينده‌اي اميدوار كننده گام برمي‌دارد. تصور كلي من اين است كه اين جنبش رابطي بين نخبگان و توده‌ي جامعه است و نمي‌تواند مثل يكي از اين دو عمل كند. وي در ادامه با اشاره به آنچه محدوديت فضاي روشنفكري در ايران مي‌خواند، ابراز عقيده كرد: با بسياري از كساني كه از دهه‌ي شصت به بعد مي‌توانستند نقش روشنفكري ايفاء كنند برخورد شد. به نظر مي‌رسد اكنون نيز اگر كسي در سطح دانشگاه‌ها صحبت از سوسياليسم كند به سرعت بحث جدايي از دين و مذهب پيش مي‌آيد. فضاي روشنفكري ما متعادل نيست و همه‌ي گرايشات نمي‌توانند حرف‌هاي خود را ارايه دهند، پس انتظار نداشته باشيم جنبش دانشجويي خود توليد فكر كند. حبيبي درباره‌ي پرداختن جريانات دانشجويي به مسائل اجتماعي، گفت: جنبش دانشجويي حداقل به صورت علني به اين مسائل نمي‌پردازد. بسياري از كسان ديگر در دانشگاه‌ها فعاليت‌هاي جدي در اجتماع مي‌كنند اما نامي از آنها نيست. شايد اين اشكال تحكيم باشد كه ارتباط زيادي با آنها ندارد اما در كل جو دانشجويي فعلي به اين مساله اهميت زيادي مي‌دهد و توجه به آن در ميان فعالان دانشجويي رو به فزوني است. اين فعال دانشجويي با تاكيد بر اين كه «تصور رهبري جنبش دانشجويي توسط اعضاي شوراي مركزي دفتر تحكيم وحدت كاملا غلط است»، گفت: اينها نمايندگان دانشجويان هستند نه رهبر آنها. حبيبي با بيان اينكه «بحث دموكراتيك كردن فضاي دانشگاه‌ها امروز بيش از همه مطرح است»، گفت: استقلال دانشگاه‌ها از مسائلي است كه تحكيم به طور جدي به آن مي‌پردازد. هم‌چنين امروز بعد از فراز و نشيب‌هاي بسيار فعالان دانشجويي به اين نتيجه رسيدند كه احزاب، قدرت و حاكميت مستقل باشند. محور ديگري كه فعالان دانشجويي در نظر دارند استقلال از همه‌ي كساني است كه در ظاهر صحبت از آزادي و دموكراسي مي‌كنند اما در باطن به دنبال آن نيستند. سپس «علي سياسي‌راد» به عنوان مجري در ادامه‌ي ميزگرد با تاكيد بر اينكه «فعالان دانشجويي بايد از پايگاه دانشگاه و به عنوان دانشجو و نه به عنوان رهبر سياسي حزبي فعاليت كنند»، گفت: جنبش دانشجويي ما در فاجعه‌ي زلزله‌ي بم، جنايات پاكدشت و ... هيچ واكنشي از خود نشان نمي‌داد و به نظر من اين از نقاط تاريك فعاليت جنبش دانشجويي پس از انقلاب بود. اميني‌زاده نيز گفت: دليل عمده‌ي بسياري از نابه‌ساماني‌هاي موجود در جامعه به ظرفيت و توانايي كساني كه در انجمن‌ها فعاليت مي‌كردند برمي‌گشت، بخش زيادي از نارسايي‌ها محصول همين ظرفيت بود. مجموعه‌ي دفتر تحكيم مسيري را طي كرد، عده‌اي با سه استراتژي مختلف دوم خرداد به هم رسيدند. عده‌اي خواهان بازگشت به قدرت بودند، عده‌اي شعار حفظ قدرت را مطرح مي‌كردند و بخشي هم موضع نقد وضع موجود را در پيش گرفت، تحكيم ابتدا خود را بازوي اجرايي اين جريان مي‌ديد. وي با اشاره به شرايط زماني كه به شوراي مركزي وارد شد، گفت: تحكيم در آن موقع به صفر رسيد، تمام پتانسيل‌هايي كه داشت از دست داد، مجموعه‌ي قدرت كاملا با او مخالف بود. اميني‌زاده افزود: در آن روند شوراي مركزي دفتر تحكيم از 9 نفر 6 نفر را از دست داد. در شرايط بحران دفتر تحكيم را احياء كردند و بعد از آن شروع به فعاليت در داخل دانشگاه كرد و نيم نگاهي هم به سياست داشت. وي افزود: وضعيت جريان دانشجويي را نمي‌شود از شرايط كلان در سراسر جهان منها كرد. شرايط كلاني در سراسر جهان وجود داشت كه امواجش به ايران مي‌رسيد، امروز هم شرايط جهان تغيير كرده است. ارزش‌ها و اسطوره‌هايي كه در دهه‌هاي گذشته وجود داشت از بين رفته است. به نوعي مجموعه‌ي فعلي جريان دانشجويي خود را يتيم احساس كرد چرا كه از پيشينه‌ي تاريخي خود جدا شده بود و مدتي طول كشيد تا خود را بازتعريف كند. اميدواريم كوتاهي‌هايي كه بوده در شوراي مركزي فعلي جبران شود. عضو سابق شوراي مركزي دفتر تحكيم وحدت (طيف علامه)، با تاكيد بر نقش مذهب گفت: اميدواريم شرايطي پيش بيايد كه هم در جامعه و هم در دانشگاه روح جديدي دميده شود كه در اين راستا هر كدام وظيفه‌اي داريم، مجموعه‌ي روشنفكري ديني هم وظيفه‌اي دارد. چه تلاش و كوشش فكري در راستاي به روز كردن جريان مذهبي در خارج از دانشگاه وجود داشت؟ نمي‌توان از دانشجوي 21 ساله انتظار داشت كه با تمام امواج منفي كه وجود دارد گام‌هاي بلندي بردارد؛ عملكردهاي منفي عده‌اي كه مي‌خواهند خود را با مذهب پيوند دهند. خروج از اين وضعيت نيازمند عزم ملي است كه بخشي از آن برعهده‌ي دانشگاه و بخشي بر عهده‌ي روشنفكران است. وي گفت: در بحث دوري از قدرت بايد استقلال جريان دانشجويي حفظ شود. امروز حتي در احزاب هم كسي نمي‌تواند مدعي شود كه جريان دانشجويي، شاخه‌ي دانشجويي آنهاست. اميني‌زاده گفت: جريان دانشجويي بايد خود را به جامعه پيوند بزند و اين كار به صورت جدي بايد پيگيري شود. عضو سابق شوراي مركزي دفتر تحكيم وحدت (طيف علامه)، با بيان اينكه حق جريان دانشجويي است كه در دانشگاه يك دفتر داشته باشد، گفت: نبايد با اتكاء به بحث دوري از قدرت تمام امكانات خود را از دست دهيم. بايد آنچه كه داريم را با چنگ و دندان حفظ كنيم و از آن استفاده كنيم. نبايد با تكيه بر ارزش‌هاي اخلاقي ساده‌زيستي و اتكاء به خود تصور كنيم كه بايد آنچه داريم را رها كنيم. سپس صابر در پاسخ به پرسش سياسي‌راد كه گفت «هر نيرويي با هر سطحي كه وارد دانشگاه شود امكان ايجاد شرايطي كه شما گفتيد را ندارد» گفت: ما كه نگفتيم بچه‌ها وارد فاز قهرماني و انقلابي شوند، اين بچه‌ها خواست دوران خودشان هستند، ما نگفتيم لباس پيشينيان را بپوشند. صابر افزود: دانشگاه مثل هر خرده جنبشي از كل تاثير مي‌پذيرد. دوستاني در دو سه سال گذشته شعارهاي راديكال دادند و سعي كردند جنبش را تيز كنند، بدون پشتوانه‌ي تشكيلاتي و حتي حمايت‌هاي دانشجويي. در نهايت اينگونه شد كه كساني كه شعارهاي راديكال مطرح مي‌كردند گزينه‌ي خارج را در پيش گرفتند! وي گفت: هر انساني مسوول دوران خودش است، نمي‌شود گفت همه چريك شوند يا مبارزات پارلمانتاريستي در پيش گيرند. همه‌ي گفتمان‌هاي تاريخي را نمي‌توان با ديد اصلاحي ديد، دانشگاه و جامعه هم يك رابطه‌ي ديالكتيكي دارند، اما امروز دانشگاه اين رابطه‌اش را از دست داده است، رابطه‌ي بچه‌ها با پيشينيان‌شان قطع شده است، اينجا تجاربي وجود دارد كه بايد استفاده شود، نمي‌توان خود را از تجارب انباشته محروم كرد. اين فعال سياسي با بيان اينكه «دوران دوران تشويش است»، گفت: همه‌ي احزاب مشوش هستند، جنبش دانشجويي هم همين‌طور. سير تحكيم در اين چند سال اين تشويش را نشان مي‌دهد. صابر با تاكيد بر اينكه «در فعاليت‌ها اسلوب‌ها و روش‌هايي بايد حفظ شود»، گفت: اين درست نيست كه دانشگاه فقط به خود بپردازد و با مسائل بيرون برخورد نكند، دانشجو بايد دموكراسي را از خود شروع كند. وي با اشاره به برخي مسائل در انتخابات دفتر تحكيم وحدت و انجمن‌هاي اسلامي دانشجويان، گفت: در اين انتخابات گاه آراء از قبل مشخص شده است، با چنين شرايطي نمي‌توان به دموكراسي پرداخت. دانشجويان مذهبي بايد از حقوق همه حتي غير مذهبي‌ها حمايت كنند. همه بايد فعاليت كنند و وضع خود را در جامعه‌ي ايران بسنجند، آن وقت بگويند «من ديده‌بانم». انتهاي پيام