آنگولا كشوري است آفريقايي به مساحت 1/25 ميليون كيلومتر مربع كه در جنوب اين قاره و هم مرز با اقيانوس اطلس جنوبي و ميان 2 كشور ناميبيا و جمهوري دموكراتيك كنگو واقع شده است. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) آب و هواي اين كشور در جنوب و در امتداد ساحلي تا لوآندا، پايتخت آن، نيمه باير است،‌ در شمال كشور از ماه مه تا اكتبر فصل سرد و خشك و از ماه نوامبر تا آوريل فصل گرم و باراني سال است. خطرات طبيعي چون بارش‌هاي سنگين محلي طبيعت اين كشور را تهديد مي‌كند كه منجر به بروز سيلاب‌هاي دوره‌يي مي‌شود. بعلاوه استفاده بيش از حد از چراگاه‌ها و در نتيجه‌ي آن فرسايش خاك به دليل فشارهاي جمعيت، تشكيل بيابان‌ها، تخريب جنگل‌هاي استوايي باراني در پاسخ به تقاضاي بين‌المللي براي چوب‌هاي جنگل‌هاي استوايي و نيز استفاده‌هاي داخلي به عنوان سوخت و در نتيجه فقدان تنوع زيستي، فرساش خاك مربوط به آلودگي آبها و ذخاير نامناسب آب شرب از جمله مشكلات محيط زيستي اين كشور به شمار مي‌رود. پايتخت اين كشور لوآندا نام دارد. شهرهاي مهم اين كشور شامل هوامبو، بنگوئلا، لوبيتو، لوبانگو و ناميبه هستند. آنگولا طبق آمار سال 2005 سازمان ملل، 14/5 ميليون تن جمعيت دارد. زبان‌هاي اصلي اين كشور عبارت از زبان پرتغالي، اومبوندو، كيمبوندو و كيكونگو هستند. دين اصلي مردم اين كشور مسيحيت در شاخه‌هاي كاتوليك و پروتستان و آنيميست است. واحد پول آنگولا كوانزاي جديد نام دارد. نژاد مردم اين كشور قبايل سياه پوست اوويمبوندو، مبوندو، كونگو و لوئيمبه نگانگو است. از منابع طبيعي آنگولا مي‌توان به نفت خام، الماس، سنگ معدن،‌ آهن، فسفات، مس، طلا، بوكسيت، اورانيوم و كاني فلدسپات اشاره كرد. مهمترين صادرات آنگولا نيز نفت، الماس، مواد معدني، قهوه ماهي و چوب درختان جنگلي هستند. آنگولا يكي از توليد كنندگان اصلي نفت در آفريقا و همچنين يكي از فقيرترين كشورهاي جهان است و مردم آن تقريبا كمترين متوسط طول عمر را در ميان ساير ساكنان اين قاره دارند. اين كشور هم اكنون درگير مقابله با پيامد‌هاي فيزيكي،‌ اجتماعي و سياسي ناشي از 27 سال جنگ داخلي است كه آن را پس از به دست آوردن استقلالش تخريب كرد. گروه حاكم حركت‌هاي عمومي براي آزادي آنگولا (MPLA) و گروه شورشي يونيتا از رقباي سرسخت حتي قبل از استقلال اين كشور از پرتغال در سال 1975 بودند. پس از آن اتحاد جماهير شوروي و كوبا از گروه ماركسيستي MPLA حمايت كردند در حالي كه در ايالات متحده و آفريقاي جنوبي كه تحت حكومت سفيدپوستان بود، در جهت مخالفت با منافع شوروي در آفريقا حامي يونيتا بودند. در نهايت پس از 16 سال جنگ و درگيري كه منجر به كشته شدن 300 هزار تن شد، يك قرارداد صلح، برگزاري انتخابات را ممكن كرد. اما يونيتا نتايج انتخابات را پذيرفت و جنگ را ادامه داد كه طي آن صدها هزار تن ديگر نيز كشته شدند. پس از آن در سال 1994 پيمان صلح ديگري به امضا رسيد كه از آن به بعد سازمان ملل نيروهاي حافظ صلح خود را به اين كشور اعزام كرد. اما جنگ دوباره شدت يافت و در سال 1999 نيروهاي حافظ صلح سازمان ملل عقب نشيني كردند و اين كشور را در منابع طبيعي غني اما مملو از آشفتگي‌ها و خرابه‌هاي بر جاي مانده از جنگ رها كردند. مرگ جوناس ساويمبي، رهبر يونيتا در يك درگيري مسلحانه با نيروهاي دولتي در فوريه سال 2002 توجه به صلح را افزايش داد و ارتش و شورشيان پيمان آتش بسي را در ماه آوريل همان سال براي پايان دادن به درگيري‌ها امضا كردند. در حال حاضر بسياري از مردم اين كشور به كمك‌هاي غذايي خارجي وابسته هستند. پس از مرگ آگوستينو نتو، نخستين رييس جمهور آنگولا، دوس مانتوس، از رهبران MPLA در سال 1979 به سمت رياست جمهوري اين كشور منصوب شد. در دور اول انتخابات رياست جمهوري در سال 1992 دوس سانتوس رهبر يونيتا جوناس ساويمبي را از دور خارج كرد و جوناس نيز نتايج انتخابات را نپذيرفت و به جنگ چريكي‌اش ادامه داد. دور دوم اين انتخابات نيز هرگز برگزار نشد اگر چه سانتوس در سطح بين‌المللي بعنوان رييس جمهور اين كشور شناخته شده است. برگزاري انتخابات تمام حزبي نيز براي اولين بار از سال 1992 تاكنون، براي سال 2006 در نظر گرفته مي‌شود. انتهاي پيام