عضو شوراي مركزي سازمان ادوار تحكيم وحدت، عواقب انفعال در جنبش دانشجويي را منجر به غيرعقلاني شدن سير تحولات ايران و از بين رفتن قواي نظارتي دانست. «عليرضا سياسي‌راد» در گفت‌وگو با خبرنگار سياسي ايسنا اظهار داشت: تبيين كاركرد دوران‌هاي مختلف فعاليت‌هاي دانشجويي در ايران بدون توجه به عوامل تأثيرگذاري همچون وضعيت عام جريان روشنفكري، تحولات نظام سياسي و روند عمومي شدن نظام آموزش عالي ممكن نيست، بنابراين بايد گفت جنبش دانشجويي ايران متناسب با شرايط محيطي با توجه به عوامل فوق در هر سه مرحله‌ي تأسيس، استقرار و نظام سياسي برآمده از انقلاب ايفاي نقش كرده است. وي افزود: تلاش براي تأسيس و استقرار منطقي مبارزه كه تا تسخير سفارت آمريكا در 13 آبان ادامه يافت، از آن پس تلاش براي استقرار نظام برآمده از انقلاب و دفع مخاطرات داخلي و خارجي از اهم وظايف تلقي مي‌شد كه تا پايان جنگ 8 ساله و اواخر دهه‌ي 60 ادامه يافت و با شروع سال‌هاي آغازين دهه‌ي 70 و گذار از دوران فترت پس از جنگ، جنبش دانشجويي مبتني بر دستاوردهاي نظري جريان روشنفكري و نقد دستاوردهاي عيني دوران استقرار نظام، تلاش براي بازنگري و اصلاح الگوها، ايده‌ها و روش‌هاي دوران مزبور را به عنوان وظيفه‌ي اصلي خود تلقي كرد. سياسي در ادامه با بيان اينكه «دستاورد عيني اين تغيير الگو، كمك مؤثر به نيروهاي سياسي اصلاح‌طلب در انتخابات خرداد 76 بود»، گفت: با پيروزي اصلاح‌طلبان در انتخابات خرداد 76، جنبش دانشجويي به عنوان بخشي از جناح پيروز، علاوه بر انجام كار ويژه‌هاي دوران دانشجويي مجددا در آستانه‌ي حضور فعال در عرصه‌ي فعاليت‌هاي حرفه‌يي سياسي قرار گرفت كه متأسفانه عدم وقوف رهبران جنبش نسبت به پيامدهاي چنين موقعيتي منجر به ادغام اين جنبش در حوزه‌ي سياسي و تبديل آن به بخشي از نظام سياسي شد كه اساسا با كار ويژه‌هاي جنبش دانشجويي همخواني ندارد. بنابراين مهمترين خطاي فعالان دانشجويي در اين دوران را بايد خروج از حوزه‌هاي فعاليت دانشجويي و تبديل شدن به سازمان سياسي دانست. عضو سابق دفتر تحكيم وحدت اين عدم وقوف را در تبديل جنبش دانشجويي به فعاليت سياسي حرفه‌يي دانست و تأكيد كرد: جنبش دانشجويي در انتخابات‌هاي مختلف شركت كرد، ليست‌هايي ارائه داد و به تبليغات در سطح جامعه پرداخت، با توجه به اين كه جنبش دانشجويي كه نه حزب است و نه ساختار حزبي دارد، اين تبديل جنبش دانشجويي منجر به آن شد كه جنبش دانشجويي بخشي از جناح حاكم شود و طبيعتا بخش عمده‌اي از بدنه‌ي اجتماعي را كه پشت سر او قرار داشته از دست داد. وي همچنين با بيان اينكه «انفعال در جنبش دانشجويي موجب از دست رفتن قواي نظارتي جامعه مي‌شود» ادامه داد: جنبش دانشجويي در شرايطي كه سيستم‌هاي نظارتي جامعه در برابر نظام سياسي بسيار شكننده به نظر مي‌رسند، يكي از مهمترين و مؤثرترين ابزار دفاع از حقوق مردم تلقي مي‌شود. انتهاي پيام