بوتسوانا كشوري است آفريقايي كه در جنوب اين قاره و در شمال آفريقاي جنوبي واقع شده است. مساحت اين كشور 581 هزار و 730 متر مربع است. به گزارش دفتر مطالعات بين‌الملل خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين كشور به لحاظ آب و هوايي زمستان‌هاي گرم و تابستان‌هاي داغ دارد. از مهمترين خطرات طبيعي آن مي‌توان به خشك‌سالي‌هاي دوره‌اي و وزش بادهاي فصلي حامل شن و گرد و غبار در ماه اوت از غرب به ساير نقاط اين كشور اشاره كرد كه ديد را كاهش مي‌دهد. از سوي ديگر خطراتي كه محيط زيست بوتسوانا را تهديد مي‌كند عبارت از چراي بيش از اندازه، افزايش بيابان‌ها و محدوديت منابع آب‌هاي تازه است. پايتخت اين كشور "گابرون" نام دارد و از مهمترين شهرهاي آن مي‌توان فرانسيس تاون، سلبي - پيكوه، كانيه و چوپودي را نام برد. زبان‌هاي اصلي بوتسوانا شامل انگيسي و زبان ستسوانا هستند و زبان انگليسي به عنوان زبان رسمي آن شناخته شده است. از ديگر زبان‌هاي بومي اين كشور نيز مي‌توان به كالانگا و سكگالاگادي اشاره كرد. 71/6 درصد از مردم اين كشور مسيحي هستند و باقي آن‌ها مذاهب بومي از جمله مذهب باديمو دارند. جمعيت اين كشور طبق گزارش سازمان ملل در سال 2005 حدود 1/8 ميليون تن به ثبت رسيده است. هم‌چنين طبق آمار همين سازمان ميانگين طول عمر مردان اين كشور 36 سال و زنان آن 37 سال است. اين كشور بزرگترين توليد كننده‌ي الماس در جهان است به طوري كه تجارت اين محصول بوتسوانا را جزو كشورهايي با درآمد متوسط قرار مي‌دهد. دامداري باديه‌نشينان و زراعت معيشتي اكثريت نيروي كار را مشغول مي‌كند. در حدود 2/3 ميليون راس گوسفند و گاو در چراگاه‌هاي خشك اين كشور، پرورش مي‌يابند. رشد صنايع سبك در اطراف باعث پيدايش روابط تجاري با كشورهاي هم جوار شده است. از ديگر اقلام صادراتي اين كشور مس، نيكل، زغال سنگ ، نقره، طلا و نمك هستند كه در شرق اين كشور استخراج شده و به كشورهاي صنعتي عرضه مي‌شوند. اين كشور در سال 1885 با نام "بچوانالند" تحت الحمايه انگليس شد. توسعه اين كشور در آن زمان كند بود و بسياري از آفريقايي‌ها مجبور به يافتن كار در آفريقاي جنوبي بودند. ملي‌گرايي دير تشكل يافت و استقلال با نام بوتسوانا بدون درگيري در سال 1966 اعطا شد. بوتسوانا قديمي‌ترين دموكراسي چند حزبي را در قاره‌ي آفريقا دارد و از جمله با ثبات‌ترين كشورهاي اين قاره محسوب مي‌شود. همچنين اين كشور تقريبا آزاد از هر گونه اختلال بوده و از نظر حفظ حقوق بشر نيز آمار خوبي را به ثبت رسانده است. اين كشور به دليل خشك بودن تراكم جمعيتي بسيار اندكي دارد . بوتسوانا در بين دهه‌هاي 1970 تا 1980 به پناهگاهي براي پناهندگان و فعالان ضد تبعيض نژادي از آفريقاي جنوبي تبديل شده بود، اما در عين حال به دليل وابستگي اقتصادي‌اش به كشورهاي همسايه‌اي كه تحت حكمراني سفيد پوستان بودند و نيز به دليل قدرت نظامي آفريقاي جنوبي، بايد بسيار محتاط عمل مي‌كرد. در سال‌هاي اخير نيز اين كشور شاهد مهاجرت‌هاي غير قانوني در پي بروز بحران‌هاي اقتصادي از كشور همسايه‌اش يعني زيمبابوه بوده است. بوتسوانا در واقع به نوعي قرباني موفقيت اقتصادي‌اش نيز شده است، چرا كه سرمايه‌گذاري‌هاي خارجي منجر به گسترش خطوط حمل و نقل و ارتباط در اين كشور شده و درنتيجه بيماري ايدز در سراسر اين كشور گسترش يافته است. بر اساس گزارش دفتر برنامه‌ي ايدز ملل متحد، از هر 3 بزرگسال در اين كشور يك تن به ويروس ايدز آلوده هستند اما در عين حال اين كشور يكي از پيشرفته‌ترين برنامه‌هاي درمان ايدز را نيز در اختيار دارد. فستوس موگائه، فاتح انتخابات رياست جمهوري اكتبر سال 2004 اين كشور و برنده يك دوره 5 ساله‌ي جديد براي رياست جمهوري اين كشور شده است. وي در مراسم سوگند خود تعهد كرد كه با فقر و بيكاري در اين كشور مبارزه كند و اعلام كرد كه در نظر دارد تا سال 2016 يك بوتسواناي عاري از ايدز بسازد. از زمان استقلال اين كشور از سال 1966 حزب دموكرات بوتسوانايي موگائه حاكميت اين كشور را در اختيار داشته است. انتهاي پيام