دانشمندان موفق به ساخت كامپوزيت‌هاي نانولوله - الماس شدند
يك ماده هيبريدي جديد كه از الماس و نانولوله‌هاي كربني تشكيل شده است، مي‌تواند كاربردهايي در ردياب‌هاي زيستي تا نمايشگرهاي مسطح داشته باشد. به گزارش سرويس «فن‌آوري» خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، الماس سخت‌ترين ماده شناخته شده تاكنون است و بالاترين ميزان مقاومت را در برابر خراشيدگي دارد. از طرف ديگر نانولوله‌هاي كربني قويترين ساختار شناخته شده را دارند و ميزان نيرويي كه مي‌توانند تحمل كنند، بالاترين ميزان اندازه‌گيري شده تاكنون مي‌باشد. جان كارليسله، فيزيكدان آزمايشگاه ملي آرگون گفت: سئوال اين است اگر قادر به تركيب قويترين مواد شناخته شده با سخت‌ترين مواد باشيم، چه خواصي را به دست خواهيم آورد؟ محققان با قرار دادن يك سطح پوشيده شده از نانوذرات الماس و نانوذرات آهن در معرض پلاسماي غني از آرگون و بدون هيدروژن، اين كامپوزيت را رشد دادند. نانوذرات آهن و الماس، به ترتيب رشد ابرنانوبلور‌هاي الماس و نانولوله‌هاي كربني را تسريع مي‌كنند. كارليسله گفت: ما بيشتر اين مواد را روي سطوح مسطح رشد داديم، اما مي‌توان آنها را روي شكل‌هاي پيچيده‌تر نيز رشد داد. اين محققان نتايج كارشان را در مجله Advanced Material به چاپ رسانده‌اند. مواد هيبريدي را مي‌توان براي ساخت پوشش‌هاي با سختي بالا و اصطكاك پايين همانند الماس با شكنندگي كمتر به كار برد. همچنين كامپوزيت‌ها ممكن است در نمايشگرهاي مسطح كاربرد داشته باشند. الماس مي‌تواند نانولوله‌هاي كربني را در مقابل از هم گسيختگي حفظ كند، در حالي كه در حالت طبيعي محققان دريافته‌اند وقتي نمايشگر را فقط از نانولوله‌هاي كربني بسازند، اين اتفاق رخ خواهد داد و ممكن است از هم گسيخته شوند. كامپوزيت نانولوله كربني– الماس را مي‌توان در رديابي‌هاي زيستي نيز به کار برد. نانولوله‌ها به مولكو‌ل‌هاي‌زيستي چسبيده و به عنوان المنت‌هاي حسگر عمل مي‌كنند و الماس به عنوان يك الكترود فوق‌العاده حساس رفتار مي‌كند. با بهبود شرايط رشد، محققان مي‌توانند غلظت، نحوه قراردادن و جهت الماس و نانولوله‌ها را تغيير دهند. محققان قصد دارند با تغيير اين عوامل خواص مكانيكي، الكترونيكي، گرمايي و ... اين كامپوزيت‌ها را بررسي كنند. به گزارش ايسنا از ستاد ويژه توسعه فن‌آوري نانو، روبرت نماينچ، ديگر محقق اين گروه مي‌گويد: توانايي كنترل ميزان نسبي الماس و مواد نانولوله‌اي در اين كامپوزيت وجود دارد. اين توانايي بايد مهندسان را قادر كند تا خواص مواد را براي كاربردهاي ويژه و دقيق معين كنند. اين مواد بايد محدوده وسيع‌تري از خواص فيزيكي و شيميايي در مقايسه با الماس يا نانولوله‌ها داشته باشند. كارليسله گفت: يكي از اهداف كوتاه مدت ما، كاهش درصد نانولوله‌هاي كربني چند جداره نسبت به نانولوله‌هاي كربني تك جداره است. تنها چيزي كه واضح نيست، اين است كه الماس و نانولوله‌هاي كربني چگونه محكم به هم مي‌چسبند. محققان نياز به تصحيح روند رشد دارند تا بتوانند كامپوزيت‌ها را تجديدپذير سازند. محققان نتايج تحقيقاتشان را به صورت پتنت ثبت كرده‌اند و ليسانس آن را در اختيار شركت مؤسس آزمايشگاه آرگون قرار داده‌اند. انتهاي پيام