پرويز تناولي در مراسم گشايش نمايشگاه فرش‌هاي عشايري: در پي بازگرداندن فرش‌هايي كه به غفلت خارج شدند، از فرش‌هاي عشايري غافل مانده‌ايم
پرويز تناولي با تاكيد بر اينكه بافته‌هاي عشايري را دريابيد تا نابود نشوند، در سخناني اظهار داشت: روزي كه پادشاهان ما در غفلت بودند، تمام فرش‌هاي منحصر به فرد كلاسيك از ايران خارج شد و به موزه‌هاي بزرگ دنيا رفت، اما هنوز هم به اشتباه به دنبال بازگرداندن آنها هستيم و از گونه ديگر فرش ايران يعني فرش‌هاي عشايري غافل مانده‌ايم. به گزارش گروه دريافت خبر خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، وي كه در مراسم گشايش نمايشگاه سراسري فرش‌هاي عشايري سخن مي‌گفت، تاكيد كرد: موزه فرش از ابتدا به اشتباه به دنبال بازگرداندن فرش‌هاي نفيس صفوي بود كه اروپاييان آنها را در دوران قاجار از ايران خارج كردند. اما بعد از مدتي با هزينه بسيار زياد تنها توانست تعداد اندكي از آنها را به ايران بازگرداند؛ درحالي كه اگر از ابتداي تاسيس توان خود را بر جمع‌آوري نمونه‌هاي منحصر به فرد دست‌باف‌هاي عشايري متمركز مي‌كرد، امروز هم مجموعه‌اي بي‌نظير در موزه فرش فراهم مي‌آمد كه اين آثار به سرنوشت فرش‌هاي كلاسيك دچار نمي‌شد و سر از موزه‌هاي خارجي در نمي‌آورد. او با اشاره به بي‌توجهي نسبت به بررسي فرش‌هاي عشايري گفت: همه فكر مي‌كنند شناسايي و بررسي فرش‌هاي عشايري كاري ساده و پيش پاافتاده است، در حالي كه امروز كارشناسان اين شاخه از فرش در ايران به تعداد انگشتان دست هم نمي‌رسد. شناخت فرش‌هاي عشايري يكي از مشكل‌ترين تخصص‌ها است. در ميان عشاير هم تعدادي بافنده هنرمند و خلاق وجود دارد و تعدادي بافنده پير و تشخيص توليدات خلاقه آنها بسيار مشكل است و خبرگان فرش در سراسردنيا به دنبال نمونه‌هاي خلاقانه هستند. او يكي از مهم‌ترين راه‌هاي حفظ نمونه‌هاي موجود را راه‌اندازي موزه‌هاي منطقه‌اي دانست و افزود: 80 سال پيش عشاير مهم‌ترين قدرت در كشورمان به حساب مي‌آمدند. آنها مردماني دلير، سرزنده، مغرور و دلشاد بودند و امروز جز انسانهايي فقير و تهي دست چيزي از آنها باقي نمانده است. انسانهايي كه زيراندازشان چند تكه پلاستيك است و به جاي چادرهاي سياه از چادرهاي برزنتي استفاده مي‌كنند. بيشترشان مجهز به وانت هستند و چارپايانشان را در اثر خشكسالي از دست داده‌اند. در اين شرايط مشخص است كه بافته‌هاي سنتي هم ميان آنها جايي نخواهد داشت. * بنا بر اين گزارش، مرتضي فرجي - رييس مركز ملي فرش - در اين مراسم با اشاره به كاركرد مثبت چنين نمايشگاه‌هايي در توجه افكار عمومي به فرش دستباف گفت: فرش بايد از زواياي گوناگوني چون حفظ ميراث فرهنگي، حفظ هنر، اقتصاد و ارزآوري، اشتغال‌زايي و جلوگيري از مهاجرت روستاييان به شهرها مدنظر قرار گيرد. از سوي ديگر تمام مراحل بافت و توليد فرش بايد ساماندهي شود و در نهايت محصولي قابل قبول دراختيار مصرف‌كننده قرار گيرد. اين مقام مسوول يكي از مهم‌ترين برنامه‌هاي مركز ملي فرش را بررسي علل روند نزولي تقاضا براي فرش دانست و ادامه داد: در حال حاضر به منظور بررسي دلايل كاهش تقاضاها براي فرش ايران، هياتي تشكيل و بودجه‌اي اختصاص يافته است. فعاليت اين گروه نيز به زودي آغاز مي‌شود تا كارشناسان بخش‌هاي گوناگون مركز بتوانند از نتايج آن استفاده كنند. فرجي در اين مراسم راهكارهايي چون توسعه محصول و توسعه بازار را مطرح كرد و افزود: با ايجاد تنوع و بهبود كيفيت محصول مي‌توان طيف گسترده‌تري از متقاضيان را پوشش داد. از سوي ديگر با توسعه بخشيدن به بازار عرضه كه از طريق تبليغات ميسر مي‌شود مي‌توان رونقي را در عرصه فرش دستباف ايجاد كرد. اميرحسن سعيدي ـ كارشناس فرش نيز - ديگر سخنران اين مراسم بود. او با اشاره به نودمين سالگرد ساخت بناي ارباب جمشيد، ساختماني كه اكنون به شركت سهامي فرش ايران اختصاص يافته، گفت: فرش در ايران به دو شاخه تفسيم مي‌شود. يك شاخه فرش فرش‌هاي كلاسيك شهري است و شاخه ديگر فرش‌هاي ايلياتي و عشايري، شاخه دوم كه در دورافتاده‌ترين نقاط اين سرزمين نيز رواج دارد، از نظر ريشه‌يابي فرهنگي بسيار ارزشمند است اما تاكنون آنچنانكه بايد به آنها توجه نشده است. او با تاكيد بر اينكه فرش ايران از نقش‌ها و فرش‌هاي روستايي شكل گرفته و بعد از مدتي در شهر پيشرفت‌هايي كرده و به شكل امروزي درآمده است، افزود: ايرانيان روي زمين زيسته‌اند. ما هنوز هم انسانهايي زميني هستيم. برخلاف اروپايي‌ها كه با ساخت تخت و صندلي مدام مي‌تواستند از زمين‌هاي مرطوبشان فاصله بگيرند. زمين ما در تابستان سرد و در زمستان گرم است. انسان خوش‌فكر ايراني مي‌كوشد براي اين زمين عزيز چيزي بسازد كه آن را نرم‌تر كند بنا براين اولين فرش‌ها در خانه‌هاي روستايي شكل مي‌گيرد تا زمين را نرم‌تر سازد. سعيدي به فرش پازيريك اشاره كرد و افزود: پيدا شدن اين فرش كه به عهد هخامنشي باز مي‌گردد، نشان مي‌دهد ايرانيان در 2500 سال پيش به تكنيك‌هايي مشابه امروز در فرش بافي دست بافته بودند. اين مساله بازگوكننده قدمت بسيار فرش ايراني و تلاش ديرپاي مردمي است كه سال‌ها پيش از هخامنشيان به فرش بافي و كشف تكنيك‌هاي گوناگون اين رشته مشغول بوده‌اند. انتهاي پيام