جمهوري گينه كشوري است واقع در غرب آفريقا كه به دليل بهره‌مندي از منابع معدني غني يكي از ثروتمند‌ترين كشورهاي آفريقايي به شمار مي‌آيد اما با اين حال مردم آن جزو فقيرترين مردم اين منطقه هستند. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين كشور از زمان استقلالش از فرانسه در سال 1958 تاكنون تنها 2 رييس جمهور داشته است. گينه با وجود داشتن حكمرانان قدرتمند از زمان استقلال، نقش يك حفاظ محكم را در برابر بي‌ثباتي‌هاي كشورهاي همسايه‌اش مانند ليبريا، سيرالئون و ساحل عاج داشته است. البته در برخي از درگيري‌هاي منطقه‌يي نيز حضور داشته است. پايتخت گينه كوناكري نام دارد. طبق آمار مختلف جمعيت كل اين كشور در سال 2005 بين 8/8 تا 9/4 ميليون تن محاسبه شده است. زبان گينه فرانسوي و نيز زبان‌هاي مختلف قومي است. واحد پول اين كشور فرانك گينه است. مذاهب اين كشور نيز شامل اسلام، مسيحيت و اعتقادات بومي هستند. ميانگين طول عمر مردان گينه‌اي 53 سال و زنان آنها 54 سال است. اين كشور از نظر جغرافيايي در حاشيه‌ي اقيانوس آتلانتيك شمالي و بين گينه بيسائو و سيرالئون قرار دارد. مساحت كلي اين كشور 245 هزار و 857 كيلومتر مكعب است. آب و هواي اين كشور معمولا داغ و مرطوب با بارش‌هاي سنگين فصلي و وزش بادهاي موسمي جنوب غربي از ماه ژوئن تا نوامبر است و از ماه دسامبر تا مه نيز فصل خشك سال محسوب مي‌شود كه بادهاي جنوب شرقي در اين كشور شروع به وزيدن مي‌كنند. منابع طبيعي اين كشور شامل سنگ معدني بوكسيت، سنگ معدن آهن، الماس، طلا، اورانيوم، ماهي، قهوه، نمك و محصولات كشاورزي هستند. خطرات طبيعي در گينه شامل گرماي شديد هوا، خشكي و مه حاصل از گرد و غبار است كه در طول فصل‌هاي خشك سال ديد را كاهش مي‌دهد. از مهمترين مشكلات فعلي محيط زيستي در گينه مي‌توان به تخريب جنگل‌ها، ذخاير نامناسب آب شرب، خشكي و كويري شدن، آلودگي و فرسايش خاك، صيد بيش از حد، جمعيت بيش از حد در مناطق جنگلي و بالاخره فعاليت‌هاي معدن‌كاري ضعيف اشاره كرد كه منجر به آسيب محيط زيست مي‌شوند. پس از استقلال گينه در سال 1958 اين كشور روابط خود را با فرانسه قطع كرد و به جانب اتحاد جماهير شوروي سابق متمايل شد. احمد سكو توره، اولين رييس جمهور اين كشور بر دستور كار سوسياليستي انقلابي پافشاري مي‌كرد و حركت‌هاي سياسي را سركوب كرد. در طول رژيم 26 ساله‌ي اين رييس جمهور ده‌ها هزار تن ناپديد يا شكنجه و يا اعدام شدند. سوء مديريت اقتصادي و واپس‌زدگي در دولت اين كشور منجر به شورش‌هاي سال 1977 شد. اين شورش‌ها به كاهش كنترل دولت بر اقتصاد در برخي موارد منتهي شد. اما اين وضعيت فقط تا بعد از مرگ احمد سكوتوره در سال 1984 ادامه داشت كه بعد از آن قدرت در قبضه‌ي لانسانا كونته و ساير مقامات افتاد و در دولت جديد تجربه‌ي سوسياليستي بدون عقب راندن فقر از جامعه، متوقف شد. در سال 2000 گينه محل سكونت بيش از نيم ميليون پناهنده‌ي فراري و در حال جنگ با سيرالئون و ليبريا شد. اين وضعيت باعث افزايش ضعف اقتصادي و ايجاد تنش قومي هم‌زمان با مجموعه‌ي اتهامات درباره‌ي تلاش براي بي‌ثباتي و حمله به مرزها شد. لانسانا كونته، در كودتايي بدون خونريزي در سال 1984 قدرت را به دست گرفت و از آن زمان با مشتي آهنين در گينه حكومت كرده است. در سال 2003 وي در دور سوم انتخابات پيروز شد، انتخاباتي كه از سوي مخالفان بايكوت شده بود. پيش از آن راي دهندگان گينه‌اي در يك رفراندوم از برداشته شدن محدوديت 2 دوره‌اي براي رياست جمهوري حمايت كرده بودند. منتقدان در اين باره اظهار كردند كه اين حركت يك كودتاي قانوني بود كه اطمينان داد كه كونته تا پايان عمر رييس جمهور باقي مي‌ماند. منتقدان هم‌چنين مي‌گويند كه كونته محبوبيت خود را از دست داده و به شدت به انزوا كشيده شده است اما طرفداران وي معتقدند كه او در جنگ عليه مخالفان پيروز شده است. كونته يك بيمار ديابتي است كه به شدت سيگار مي‌كشد و به ندرت در انظار عمومي حاضر مي‌شود. در حال حاضر هيچ جانشين مشخصي براي اين رييس جمهور بيمار وجود ندارد. انتهاي پيام