با توجه به وضعيت خاص اقتصادي در استان بوشهر صنايع دستي و به ويژه صنايع دستي روستايي از گذشته داراي نقش تعيين كننده و مهمي ‌در معيشت روستاييان منطقه بوده است. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) بر پايه تحقيقاتي كه اداره كل ميراث فرهنگي و گردشگري بوشهر منتشر كرده، بيشتر ساكنان نواحي روستايي به علت محدود بودن بخش كشاورزي و بي‌كاري‌هاي فصلي ساكنان بوشهري به عنوان وسيله‌اي براي دريافت درآمد بيشتر و امرار معاش به توليد محصولاتي مانند قالي، گبه،‌ ناشي از آب، كوشيده‌اند تا از امكانات موجود و مواد اوليه‌اي كه طبيعت در اختيارآنان قرارداده عبا، گليم، حصير، سفال، گيوه، مشك، دولچه، زنبيل، سبد، تور، سوزن دوزي، نساجي و محصولات رو دوزي شده اقدام كنند. از مهمترين صنايع دستي بوشهر كه همواره مورد توجه جهانگردان قرار گرفته‌اند مي‌توان به موارد زير اشاره داشت: «گبه بافي» برجسته ترين صنعت دستي و خانگي استان بوشهر كه تقريبا در بيشتر نقاط روستايي و شهري رايج بوده است و شغل اول يا حرفه دوم تعداد زيادي از خانوارها محسوب مي‌شود، بافت گبه است. «گليم بافي» گليم، تقريبا در بيشتر نقاط روستايي است فصل بافت گليم معمولا در زمستان مي‌باشد و خانواده‌هاي روستايي دركنار ساير فعاليت‌هاي كشاورزي ودامپروي از اوايل پاييز كه فصل چيدن پشم گوسفندان آغاز مي‌شود خود را براي شروع كار در زمستان آماده كرده و تدريجا شستشو و رسيدن پشم و رنگرزي را آغاز مي‌كنند و در اوايل دي ماه به كار بافت مي‌پردازند. تار گليم‌هاي روستايي اغلب از موي بز كه داراي استحكام بيشتري مي‌باشد انتخاب مي‌شود ولي پود مصرفي تماما از پشم است. «لنج و قايق سازي» لنج و قايق سازي از قديمي‌ترين و مهمترين صنايع دستي بوشهر محسوب مي‌شود كه سابقه آن به دوره افشاريه مي‌رسد . نيروي شاغل در اين بخش منحصر به همان (گلافان) (سازندگان لنج و قايق) قديمي‌ مي‌گردد. مصالح اوليه مورد نياز چوب‌هاي جنگلي مقاوم رطوبت براي اسكلت و تخته‌هاي مرغوب هندي به نام (ساي) براي بدنه آن است و بقيه از محل تامين مي‌شود. انتهاي پيام