واشنگتن پست با طرح اين ادعا كه هدف نهايي تهران روابط بهتر با آمريكاست‏، نوشت، آمريكا بايد به غرب اجازه دهد كه پيشنهادات مشروط و قطعي خود را ارايه داده و واكنش تهران را مشاهده كند. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين روزنامه‌ي آمريكايي نوشت، همانگونه كه توماس شلينگ تئوريسين ذكر مي‌كند، دو چيز در سياست خارجي خيلي گران تمام مي‌شوند: تهديدها زماني كه عملي نشوند و وعده‌ها زماني كه تحقق مي‌يابند. به نظر مي‌رسد جورج بوش بايد در مسيري پيش مي‌رود كه ‌مي‌تواند به او اين درس را بدهد. اين روزنامه افزود، بوش هفته گذشته در واكنش به تصميم ايران براي ازسرگيري فعاليت بر برنامه هسته‌يي‌اش اظهار كرد كه همه گزينه روي ميز است تا ايران را از توسعه هسته‌يي بازدارد. بوش همچنين به طور ضمني اعلام كرد كه اگر اسراييل قصد حمله به تاسيسات هسته‌يي ايران را داشته باشد، آمريكا از آن حمايت مي‌كند. اين گزارش ادامه داد، اما اين يك تهديد پوچ و غيرواقعي است و به نظر نمي‌رسد كه تاثيري بيشتر از كاهش اعتبار آمريكا در سراسر جهان داشته باشد، همانگونه كه چند ساعت پس از اظهارات بوش، صدراعظم‌ آلمان اعلام كرد كه از چنين اقدام نظامي عليه ايران حمايت نمي‌كند. اين گزارش نوشت: حمله هوايي به ايران كاملا غيرعاقلانه است و تاثير نظامي اندكي خواهد داشت، زيرا تاسيسات ايران پراكنده و به طور عاقلانه‌اي پنهان شده است و مي‌تواند در طول چند ماه تعمير شود؛ با قيمت نفت بشكه‌اي 66 دلار حاكمان ايران در پول شنا مي‌كنند. (افزايش قيمت نفت و جسارت ايران با هم ارتباط دارند) همچنين حمله نظامي خارجي حمايت داخلي از برنامه هسته‌يي را افزايش خواهد داد. اين گزارش خاطرنشان كرد: ايران كشوري با سنت قوي ملي گرايي است. اين گزارش ادامه داد: با 150 هزار نيروي آمريكايي در عراق و افغانستان، ايران راه‌هاي زيادي براي مقابله به مثل با حمله آمريكا دارد. هفته گذشته دونالد رامسفلد در حال بررسي شرايطي بود كه به نيروهاي آمريكايي امكان آغاز خروج از عراق را مي‌داد. در صدر اين شرايط اين سوال وجود داشت كه آيا مقامات ايراني در ايجاد ثبات در عراق كمك خواهند كرد يا نه، بعيد به نظر مي‌رسد كه ريختن بمب بر سر آنها موجب كمك آنها شود. اين گزارش ادامه داد، تحريم اقتصادي عليه ايران سلاح ديگري است به نظر مي‌رسد با توجه به اينكه آمريكا در حال حاضر هم ايران را تحريم اقتصادي كرده و اين تحريم‌ها تاثير اندكي داشته، شانس گسترش آنها كم باشد. براي رسيدن به تحريمي فراگير عليه ايران بايد توافق روسيه و چين جلب شود، اما مسكو در حال كمك كردن به ساخت رآكتور ايران است و چين مشغول امضاي معاملاتي براي خريد نفت و گاز طبيعي از ايران است. هر دو كشور اقدامات ايران را شايد محكوم كنند، اما روابط اقتصادي خود را با تهران قطع نخواهند كرد. اين گزارش در ادامه آورد، بسياري از ايرانيان عقيده دارند كه مي‌توانند و بايد تبديل به قدرتي هسته‌يي بشوند، آنها عقيده دارند كه ايران به دلايل استراتژيك و با وجود چين، روسيه، اسراييل و پاكستان در منطقه به گزينه هسته‌يي نياز دارد. اين گزارش خاطرنشان كرد، سال گذشته اردشير زاهدي، از مقامات ارشد رژيم مخلوع پهلوي گفت كه ايران بايد سلاح هسته‌يي داشته باشد. اين گزارش با خاطرنشان كردن اين كه در واقع برنامه هسته‌يي ايران اوايل دهه 70 در دوره شاه و با حمايت آمريكا آغاز شد، به نقل از وي كه هم‌چنان خيال تغيير حكومت در ايران را در سر مي‌پروراند، در ادامه مدعي شد، تحت حاكميت رژيمي متفاوت، سلاح هسته‌يي ايران تهديدآميزتر از سلاح‌هاي انگليس نخواهد بود. در ادامه‌ي اين مطلب آمده است، اگر چه از ديدگاه تهران يك ايران هسته‌يي فضاي امنيتي خاورميانه را به شكل راديكالي تغيير خواهد داد و باعث مي‌شود كه مصر و عربستان سعودي نيازهاي امنيتي خود را بازنگري كنند و اين امر به يك پيچيدگي هسته‌يي بالقوه تبديل خواهد شد. همه اين كشور تصور مي‌كنند كه تلاش براي توقف و يا دست كم به تاخير انداختن برنامه هسته‌يي ايران ارزشمند است. اين گزارش در ادامه آورد، پافشاري‌ها به نتيجه نمي‌رسند. اگر چه دولت بوش در دوره دوم خود سياست خود در برابر ايران را ملايم‌تر كرده است، اما هنوز تمايلي به گفت‌وگو بر سر مسايل جدي را ندارد و مذاكرات را رها كرده است. اين گزارش ادامه داد، مانند مورد كره شمالي حركت به سوي سياست كمتر خصمانه تاثير اندكي دارد و احتمالا به نتيجه نمي‌رسد. در واقع تعجب آور است كه دفتر ديك چني، معاون رييس جمهور اين سياست جديد ملايم را پذيرفت، چون اگر شكست بخورد چشم‌انداز مذاكرات را بي‌اعتبار كرده و ما را به سياست قديمي باز مي‌گرداند كه بر اساس آن بايد كاري انجام نداده و منتظر سرنگوني رژيم بمانيم (يعني پيش بيني‌اي كه به مدت 15 سال اخير توسط نئو محافظه‌كاران ارايه شده است). اين گزارش خاطرنشان كرد، محمد البرادعي، مديركل سازمان بين‌الملي انرژي اتمي و تنها مردي كه مذاكرات تنگاتنگي با ايراني‌ها داشته چند ماه قبل گفت كه تهران به دنبال يك چانه‌زني بزرگ است، يك عادي‌سازي فراگير روابط با غرب در برابر توافق بر سر موضوع هسته‌يي. اين گزارش يادآور شد، تهران مي‌گويد كه هرگز از حق خود براي دستيابي به برنامه‌ هسته‌يي صرف‌نظر نمي‌كند، اما اجازه مي‌دهد چنين برنامه‌يي تحت كنترل قرار بگيرد تا مطمئن شويم به سوي سلاح‌هاي هسته‌يي تحريف نشده‌اند. اين روزنامه ادعا كرد: اما مشوقي كه تهران به دنبال آن است در صدر همه روابط بهتر با آمريكاست، به گفته البرادعي اين هدف نهايي آنهاست. دلايل زيادي براي ظنين بودن به ايران وجود دارد، اما سوال اصلي اين است: آيا مي‌خواهيم از تبديل شدن ايران به يك قدرت هسته‌يي جلوگيري كنيم؟ اگر اينگونه است چرا اين راه را جستجو نمي‌كنيم؟آمريكا مي‌تواند به مذاكره كنندگان اروپايي اجازه دهد كه پيشنهادات مشروط قطعي خود را ارايه داده و واكنش ايران را مشاهده كنند. بدترين چيزي كه مي‌تواند اتفاق بيفتد چيست؟ پيشنهادات عمل نمي‌كند، معامله اتفاق نمي‌افتد و تهران فعاليت هسته‌يي‌اش را از سر مي‌گيرد، يعني به همان جايي مي‌رسيم كه امروز هستيم! انتهاي پيام