بي‌فرهنگي در پايتخت فرهنگي ايران! بدون فرهنگ‌سازي، حتا با نوشتن هزاران صفحه، هم مشكل حل نمي‌شود
تا وقتي كه مردم شيراز ارزش آنچه را كه در اختيار دارند ندانند، تخريب بخش‌هاي تاريخي ادامه خواهد داشت. امين محمودزاده ـ استاد دانشگاه و پژوهشگر ـ اين مطلب را در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) بيان كرد و افزود: نمونه‌هاي بسياري را در مورد تخريب بخش‌هاي تاريخي مي‌توان مثال زد كه كارشناسان ميراث فرهنگي، نقش به‌سزايي در آن دارند؛ اين كارشناسان درباره‌ي ارزش بنا و اين‌كه بايد آن را حفظ كرد يا نه، نظر مي‌دهند. متاسفانه، برخي از كارشناسي‌ها غيرمسؤولانه است و نظارت و ارزش‌گذاري استانداردي در اين امر وجود ندارد. البته كساني كه در بافت‌هاي تاريخي خانه دارند بايد بدانند برچه اساسي اجازه‌ي تخريب يا تجديد ساخت به خانه‌ي آنها داده نمي‌شود. وي تاكيد كرد كه اين موضوع به امروز و ديروز يا آقاي فلاني مربوط نيست؛ اين مساله 25 سال است كه ادامه دارد. بحث يكسري ارزش است كه بين مردم و مسؤولان شناخته شده نيست؛ بحث از ناموس و ثروتي فرهنگي است كه برخي از ما به‌طور عمد يا غيرعمد در تخريب آنها شريك هستيم. ضمن آن‌كه بعضي از مسؤولان بلندپايه‌ي استان و كشور هم ارزش‌هاي ميراث فرهنگي را نمي‌دانند و از روي ندانستن درجهت تخريب آثار حركت مي‌كنند. اگر آنها ارزش‌ها را مي‌دانستند مردم، 50 سال در بافت‌هاي تاريخي با مشكل مواجه نبودند. وي اظهار داشت: در ايران وقتي به كسي مي‌گويند «ملك شما بنايي تاريخي است» عزادار مي‌شود. درحالي كه در كشورهاي ديگر، خانه‌هاي قديمي براي صاحبان‌شان ارزش دارند، چون قانون از آنها حمايت مي‌كند و مردم هم مي‌دانند چه ثروتي دراختيار دارند. وي تصريح كرد: اگر مردم و مسؤولان ارزش‌ها را ندانند هميشه يك افرادي به نام كارشناس، مشاور، مدير يا پيمان‌كار هستند كه درجهت منافع خود، گام برمي‌دارند و اگر هزاران صفحه هم مطلب نوشته شود باز هم اتفاقي نخواهد افتاد. وي با اشاره به خراب شدن ارگ بم در اثر زلزله، گفت: بعد از زلزله هيچ اتفاقي نيفتاد؛ تنها تعدادي دست‌اندر كار برگزاري سمينارهايي در مورد مقاوم‌سازي بناهاي تاريخي دربرابر زلزله شدند. وي با اظهار تاسف نسبت به اين‌كه هيچ‌گاه ارزش‌هاي يك خانه‌ي تاريخي را براي مردم نگفته‌ايم، ادامه داد: اگر مردم ارزش بنايي را بدانند حتا اگر مسؤولان هم بخواهند بخشي را از بين ببرند، مردم نمي‌گذارند؛ همان‌طور كه مردم روستاهاي اطراف تخت‌جمشيد و حتا ساكنان مرودشت نسبت‌به تخت‌جمشيد تعصب دارند و اگر كسي بخواهد به آن مجموعه آسيبي بزند با او درگير مي‌شوند. وي در پاسخ به پرسشي درباره‌ي سودي كه يك كارشناس ميراث فرهنگي در ازاي تشخيص غيرمسؤولانه‌ي خود مي‌برد، گفت: وقتي خانه‌اي تاريخي باشد، مالك نمي‌تواند آن را تخريب يا تعمير كند و يا بفروشد؛ در اين شرايط، ممكن است يك كارشناس ميراث فرهنگي، پول بگيرد و خانه‌اي را بي‌ارزش معرفي كند. به اين ترتيب، مالك مي‌تواند بنا را خراب يا چند طبقه به آن اضافه كند. اين اتفاقي است كه بارها در شيراز افتاده و تنها چاره‌ي آن هم آگاه كردن مردم است تا آنها بدانند كه بناي دراختيارشان، حداقل ازنظر اقتصادي برايشان منفعت دارد. انتهاي پيام