يك تحليل‌گر سياسي معتقد است: راه اصلاح امور در سه وزارتخانه‌ي اطلاعات، كشور و امور خارجه بايد باز باشد و الزامي براي دولت آينده بر تبعيت از روش‌هاي پيشين - كه برخي قاعدتا روش‌هاي تكرارپذير نيستند و حتما بايد كنار گذاشته شوند - وجود ندارد. حسين صفار هرندي در گفت‌وگو با خبرنگار سياسي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، تاكيد كرد: برداشت‌ برخي از دولت اين است كه يك شركت سهامي متشكل از افراد، گروه‌ها، احزاب و انسان‌هاي داراي نفوذ است كه در زمان حساب و كتاب هم بيشتر با توجه به وزن اين شركاء و تصميم‌گيري‌ها به سمت يك جناح، گروه يا اشخاص به خصوصي گرايش پيدا مي‌كند. وي با اشاره به روند در پيش گرفته شده از سوي احمدي‌نژاد در انتخابات، خاطرنشان كرد: هيچ گروه يا چهره‌ي سرشناس به معناي واقعي در ميان سياسيون و جريانات و احزاب نام و نشان‌دار، پشت سر ايشان قرار نداشتند و آنچه كه به پيروزي ايشان منجر شد رويكرد توده‌هاي مردم و عامه‌ي عناصر اجتماعي است. با علم به اين قضيه ايشان همان‌طور كه بارها خود عنوان كرده وامدار هيچ شخص، جناح و حزبي نيست تا مجبور باشد در موقع چينش كابينه‌ي خود ملاحظه‌ي حال احزاب و گروه‌ها يا سهامداران در پيروزي‌اش را بكند. وي مردم را سهامداران موفقيت احمدي‌نژاد در انتخابات رياست جمهوري دانست و گفت: در واقع همان كساني كه با شركت خود در انتخابات به رونق انتخابات كمك كردند - اعم از كساني كه به آقاي احمدي‌نژاد راي دادند يا به رقيب ايشان - شريك‌هاي واقعي اين موفقيت هستند. در ثاني كابينه‌يي كه ايشان مي‌خواهد شكل دهد بايد كابينه‌يي يكدست به معناي گروه همفكر، هم‌نظر و همراه باشد و بايد از كساني كه داراي دغدغه‌هاي مشترك براي نوع خاصي از مديريت در صحنه‌ي سياسي، اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي هستند، تشكيل شود. تصور مي‌شود گروهي كه آقاي احمدي‌نژاد در اطراف خود به عنوان كابينه برخواهد گزيد قاعدتا محصول انديشه‌هاي متعارض، متضاد يا متنافر نخواهد بود و همان‌طور كه بارها ايشان خود گفته است به يك كابينه‌ي منسجم داراي آيين يگانه مي‌انديشد. وي درباره‌ي تاكيد احمدي‌نژاد بر همگرايي اعضاي كابينه، اظهار داشت: مورد نظر ايشان كابينه همراه و همرديف است. لذا فايده‌ي وجود كابينه هم راي و هم نظر اين است كه بعد از يك دوره كاري وقتي بخواهند هم مردم و صاحبنظران و هم رقباي سياسي عملكرد چنين كابينه و دولتي را ارزيابي كنند، دقيقا معلوم باشد كه چه نوع فكر، روش حكومتي و مديريتي به اجرا درآمده و حاصل آن چه بوده است و وقتي اين دولت جواب مثبت يا منفي داده باشد مي‌تواند عاملي براي انتخاب بعدي مردم از سر بصيرت و نگاه درست و دقيق باشد. به اين ترتيب كابينه هم كه مورد تاكيد ايشان قرار گرفته منافاتي با مشاركت 70 ميليوني مردم در اداره‌ي كشور ندارد. وي در مورد دليل اين ادعا تصريح كرد: در واقع اگر ستاد مركزي اداره كننده‌ي كشور به عنوان گروه اصلي كابينه‌، افراد هم نظر وي باشند، به صورت جزاير پراكنده‌يي در مديريت كشور به حركت درنمي‌آيند، بلكه يك گروه يكدست، كار مديريت كشور را برعهده مي‌گيرد، لذا امور به سامان خواهد رسيد. صفار هرندي ادامه داد: اما مشاركت 70 ميليوني مردم در اداره‌ي كابينه الزاما حضور در نقطه‌ي مركزي مديريت نيست، بلكه هر كس به سهم خود مي‌تواند كمكي به اداره‌ي كشور كند. حتي به عنوان يك منتقد مي‌تواند منصفانه به نقد و عملكرد اين دولت بپردازد. بنابراين كابينه‌ي 70 ميليوني كه ايشان مورد اشاره قرار مي‌دهد معلوم است كه به صورت نمادين و سمبوليك به معناي حضور همه‌ جانبه‌ي مردم در اداره‌ي كشور و دولتي كه منبعث از خودشان است، بوده منتهي ممكن است كساني باشند كه نگاه انتقادي به دولت آقاي احمدي‌نژاد داشته باشند اما آن‌ها به عنوان منتقد مي‌توانند در مديريت چنين كابينه و دولتي حاضر باشند. اين تحليل‌گر سياسي در ارزيابي از رويه‌ي كار وزارتخانه‌هاي كشور، اطلاعات و امورخارجه در دولت جديد، گفت: گمان مي‌كنم جزء بديهات باشد كه دولتي متناسب با هدف‌گذاري‌هاي مشخص خود راه‌كارهايي را براي نيل به هدف انتخاب ‌كند كه الزاما منطق بر رويه دولت‌هاي قبلي نيست. همه دولت‌ها موظفند كه در چارچوب قانون اساسي - كه در صداي انقلاب وضع شده و با آن تجديدنظرهايي كه در سال 68 بر روي آن صورت گرفته و يك ميثاق ملي است - حركت كنند و تخطي از آن براي هيچ‌كس مجاز نيست. بنابراين يك سري اصول و مبناهاي مديريت كشور در وزارتخانه‌هاي مختلف از جمله وزارتخانه‌هاي مانند اطلاعات، امور خارجه و كشور وجود دارد كه اين در همه دولت‌ها يگانه است، اما راه‌كارهاي به اجرا در آوردن خواسته‌ها در پيشاني كار هر كدام از اين وزارتخانه‌هاي مهم است و اين در دولت آقاي احمدي‌نژاد قاعدتا با علم به ناكامي‌هايي كه هر كدام از دولت‌هاي قبلي در روش‌هاي خود در اداره‌ي آن وزارتخانه داشتند، مورد تجديدنظر قرار خواهد گرفت. وي در مورد تحقق دولت سايه در ايران، گفت: دولت سايه‌ايي كه در نگاه سياستمداران و سياست‌پيشگان وجود دارد، ممكن است متفاوت باشد. معمولا اين تعبير در نظام‌هايي بيشتر معنا مي‌دهد كه در آن‌جا احزاب قدرتمند فعال هستند و فعاليت حزبي به صورت حرفه‌يي به آن‌ها اجازه مي‌دهد كه دولت قدرتمندي در سايه تجهيز كنند تا در موقعيت دست‌يابي به قدرت چه به صورت طبيعي و چه به صورت احيانا استثنايي آن‌ها آمادگي تصدي امور را به صورت مناسب داشته باشند. صفار هرندي خاطرنشان كرد: آنچه در گذشته در كشور ما اتفاق افتاده اين بوده كه به لحاظ كمبود تجربه‌ي حزبي يا نقصان چنين مساله‌يي و به صورت كلي چون كه احزاب هيچ‌گاه به طور جدي در كشور ما پا نگرفته‌اند و ما حزب به مفهوم مطلق آنچه كه در دنياست، نداشتيم لذا دولت سايه بي‌معناست و تا به حال وجود آن را به مفهومي كه معمولا در جهان متكي بر تنوع حزبي وجود دارد در كشور حس نكرده‌ايم. در صورت سامان يافتن وضعيت تحزب در كشور يكي از خصوصيات تشكيل دولت سايه محقق شده است كه البته برآوردي در آينده‌ي نزديك از آن به طور خوشبينانه ندارم. انتهاي پيام