پارك ملي تندوره با مساحت 73435 هكتار در بهمن ماه سال 1347 به عنوان منطقه حفاظت شده تندوره معرفي شد و در اسفند ماه سال 1348به پارك حيات وحش تندوره تغيير نام يافت. پارك تندوره به دليل ويژگي‌هاي خاص خود قابليت تبديل به يكي از مراكز بزرگ گردشگري را داراست. اين در حالي است كه در عمل، به دليل عواملي چون دور ماندن پارك از شهرهاي بزرگ، نبود راه‌هاي ارتباطي نامناسب و نبود امكانات، جاذبه زيادي براي عموم ندارد؛ اما با اين وجود سالانه ميزبان گروه‌هاي بسياري از دانش‌آموزان، محققاق و گردشگراني است كه قصد بهره‌مندي از مناظر افسونگر آن را دارند. به گزارش ايسنا در خرداد ماه سال 1350 قسمتي از شرق منطقه ( ناحيه مجاور گردنه الله اكبر) حذف و در بهمن ماه سال 1353 عنوان پارك ملي تندوره به منطقه داده شد. از لحاظ موقعيت جغرافيايي، پارك ملي تندوره در شمال شرقي كشور و در ناحيه‌اي كوهستاني واقع شده و از نظر تقسيمات كشوري در استان خراسان و شهرستان‌هاي قوچان و درگز قرار دارد. پارك ملي تندوره از سمت شمال در نزديكي مرزهاي تركمنستان قرار داشته و گردنه معروف الله اكبر برسر راه قوچان - درگز در شرق و جنوب شرقي آن واقع است. پارك ملي تندوره در ناحيه خشكي از مناطق شمال خراسان قرار گرفته است. مقدار متوسط بارندگي ساليانه‌ اين منطقه در حدود 250 تا 300 ميلي متر مي‌باشد و بيشترين مقدار بارندگي در زمستان و كمترين مقدار بارندگي در تابستان است. نواحي پست منطقه مانند دره چلمير و ساير دره‌ها و نواحي شمالي برخلاف مناطق مرتفع جنوبي در زمستان داراي آب و هواي معتدل بوده و در تابستان داراي آب و هواي بسيار گرمي هستند. پارك ملي تندوره به دليل سيماي طبيعي خود يكي از زيباترين بخش‌هاي طبيعت دست نخورده ايران محسوب مي‌شود. اين منطقه از تنوع گياهي و جانوري خوبي برخوردار است. پلنگ، گربه جنگلي، گراز، شغال، روباه، خرگوش، رودك، گربه پالاس ( يكي از زيباترين و نادرترين پستانداران گوشتخوار) و همچنين قوچ و ميش از نژاد اوريال از مهم‌ترين پستانداران پارك تندوره مي‌باشند. پارك ملي تندوره همچنين محل تداخل زندگي سه نژاد از قوچ و ميش‌هاي اوريال ايران يا اوريال كوپت داغ، اوريال ماوراء خزر و اوريال افغان مي‌باشد و اصيل‌ترين قوچ‌هاي اوريال ايران در اين پارك وجود دارند . از پرندگان پارك نيز مي‌توان به عقاب طلايي، عقاب شاهي، سارگپه، قرقي و از پرندگان شبزي جغد بزرگ و جغد كوچك و از راسته ماكيان كبك و تيهو و از خانواده كبوتران، فاخته، كبوتر چاهي، كبوتر كوهي، يا كريم و از خانواده‌ كوكرها، سياه سينه و قره قيلوق را در پارك مي‌توان يافت. تراكم پوشش گياهي پارك ملي تندوره به دليل تفاوت‌هاي آب و هوايي بين نقاط پست ومرتفع آن و خصوصيات طبيعي در نقاط ديگر متفاوت است. دامنه كوه‌ها به ويژه ارتفاعات مياني پارك و كوهپايه‌ها و شيب‌هاي در معرض آفتاب پوشيده از دامنه بوده و همراه آن انواع گونه‌هاي علفي مانند آگروپيرون، بروموس و پوآ ديده مي‌شود. شيب‌هاي تند نيز به وسيله پوشش تنكي از درختچه‌ها و درختان پوشيده شده است و در سطوح بالاي پارك از ارتفاع 1800 متر به بالا و اكثر ارتفاعات مشرف بر دره‌ها گونه اورس پراكنش دارد. در دره‌ها خشك ‌گونه‌هاي خشكي پسند مانند كاروان كش، خارشتر، جارو، اسپند، بنگ دانه و انواع بوته‌هاي خاردار مانند چيچاق به چشم مي‌خورد . در حاشيه آبها نيز گونه‌هايي نظير بومادران، بابونه، سوف، گزنه، آبتره و گل قاصد پراكنده‌اند و در دامنه‌هاي پايين مشرف بر دره‌ها مي‌توان گونه‌هايي مانند سريش و انواعي از نعناعيان، چتريان و گياهان پيازدار و ديگر گياهان باارزش دارويي را يافت. انتهاي پيام