انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه تربيت مدرس با صدور بيانيه‌اي، درباره‌ي حادثه‌ي 18 تير 78، پرسيد: پرسشي كه از آن هنگام تاكنون بر جاي مانده اين است كه مرتكبان و آمران آن كيستند؟ به گزارش گروه دريافت خبر خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، در اين بيانيه آمده است: بسياري از رويدادها قابليت فراموشي ندارند، مگر آنكه شرايط (به اجبار يار اختيار) عوض شوند. در ايران هر ساعت بايد منتظر نوعي اتفاق برگرفته از زمينه‌هاي اجتماعي و مناسبات قدرت بود. بي‌گمان عنصر جواني، شور و شعور دانشجويي در ظهور واكنش‌هاي دانشجويان در قبال رويدادهاي ملي و بين‌المللي در طول تاريخ معاصر پيامدهاي جدي براي نظام‌هاي سياسي به دنبال داشته است. دانشجويان به واسطه‌ي آنكه هنوز وارد منسبات اجتماعي و زد و بندهاي قدرت نشده و داراي انگاره‌ها و انديشه‌هاي آرماني‌اند هر آنچه را خلاف مصالح ملي و اعتقادي خود ببينند نمي‌توانند سكوت كنند و آن را نشانه‌ي سازشكاري و زد و بند گروه‌هاي شناسنامه‌دار و يا باندهاي مافيايي قدرت و ثروت تلقي مي‌كنند. تاريخ عصر ما گواه آن است كه در اغلب موارد حركت خودجوش و دسته‌جمعي دانشجويان در قبال رويدادهاي مذكور ميزان الحراره‌ي نظام‌هاي سياسي بوده است. اين بيانيه مي‌افزايد: امروز 18 تير، سالگرد جنايت تهاجم وحشيانه به كوي دانشگاه تهران در سال 1378 است. جنايتي كه به واسطه‌ي گستردگي و عمق حتي افراطي‌ترين لايه‌هاي سياسي جامعه از آن تبري جسته‌اند. اقدامي كه بي‌شك در تاريخ جنبش دانشجويي به صورت لكه‌ي سياه ننگيني جاودانه خواهد ماند. پرسشي كه از آن هنگام تاكنون بر جاي مانده اين است كه مرتكبان و آمران آن كيستند؟ آيا تا به امروز سازمان‌ها و نهادهاي اطلاعاتي و امنيتي موفق به شناسايي آنان نشده‌اند؟ اگر شناسايي شده‌اند چرا اعلام نمي‌شوند؟ اگر پس از شش سال شناسايي نشده‌اند چرا صريحا اعلام نمي‌دارند كه ما نمي‌توانيم؟ هر چند براي تاريخ و ملت اين مروز و بوم چنين اتفاقاتي تازگي ندارد. در بخشي ديگر از اين بيانيه آمده است: سوال ديگر آن است كه در آن زمان، همه‌ي مسوولان اين جنايات و فاجعه را محكوم كردند، مگر در اين كشور قدرت در اختيار كسان ديگري است؟ چطور كساني در واكنش به قتل‌هاي زنجيره‌اي به خلق چنين روز سياهي بپردازند از خود هيچ مدرك و سندي بر جايي نگذارند. در ادامه‌ي اين بيانيه آمده است: سوال ديگر آن است كه اگر مي‌دانند دانشجو و دانشگاه، 16 آذر سال 32 را هرگز فراموش نخواهد كرد و هر سال براي آن مراسم برپا مي‌دارد چگونه انتظار دارد واقعه‌ي 18 تير 78 به بوته‌ي فراموشي سپرده شود؟ چرا براي تسكين آلام دانشجويان و حفظ وجاهت مردمي خود هم كه شده پرونده‌ي آن را مختومگي خارج نمي‌سازند؟ انتهاي پيام