متاسفانه بازار فروش آنچناني براي صنايع دستي در كشور وجود ندارد. در اصفهان كه مركز اين هنر است نيز ميلياردها تومان سرمايه به فروش نرفته وجود دارد. استاد رضا نامجو مدرس دانشگاه و استاد قلمزن گيلاني در گفت‌وگو با خبرنگار بخش «صنايع دستي ايسنا» اظهار داشت: پس از انقلاب به دليل كم شدن تعداد گردشگران خارجي، خريد صنايع دستي كه پس از نفت بالاترين درآمد ارزي كشور بود نيز كاهش يافت كه نتيجه آن ركود صادرات هنرهاي سنتي و عدم استقبال خريدار خارجي را در پي داشت. متاسفانه در داخل كشور نيز به ميزان بسيار كم نسبت به خريد اين اجناس اقدام و در اكثر منازل ايراني هنرهاي دستي ايراني به ندرت يافت مي‌شود. با رفع اين معضل و جذب گردشگران خارجي دوباره بازار فروش رونق خواهد يافت. وي در تشريح گرايش بيشتر دانشجويان هنر به هنرهاي نمايشي و تجسمي در مقايسه با قلمزني گفت: متاسفانه دانشجويان مشكلات مالي دارند و اگر چه قيمت مواد اوليه قلم زني آنچنان گران نيست، اما ترس از عدم بازگشت سرمايه سبب عدم گرايش دانشجويان به رشته قلمزني مي شود. دانشجويان عمدتا جذب اين رشته نمي‌شوند، در حاليكه در بسياري از موارد در كشور ما سرمايه و سوددهي از راه دلالي و كارهاي بدون زحمت سريعتر بدست مي‌آيد، همچنين گراني موجود و عدم ثبات قيمت مواد اوليه مانند مس و برنج، امنيت شغلي را از بين برده است. نامجو در زمينه تعامل اساتيد قلمزني با سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري و حمايت سازمان از آنان تصريح کرد: كساني كه مشغول به كار هستند، آنچنان حمايت نمي‌شوند و در خصوص خريد اجناس توليد شده به قيمت عادلانه نيز تاكنون اقدامي از سوي ميراث فرهنگي و گردشگري صورت نگرفته است. اين مدرس هنر قلمزني ادامه داد: در حال حاضر تنها در دانشگاه وليعصر تهران رشته قلمزني در پايه كارداني وجود دارد و در ساير دانشگاه‌ها از جمله 3 دانشگاه در تهران و يك دانشگاه در زاهدان به صورت واحد درسي در رشته صنايع دستي تدريس مي شود و دانشجويان رشته هنر تنها در يك ترم هنر قلمزني را مي‌آموزند كه به محض علاقمند شدن دانشجو به اين هنر، ترم تمام مي شود. وي گفت: از آنجا كه دلالان كار را با قيمت پايين خريداري نموده و در خارج از كشور به قيمت بالا مي فروشند، بيشترين سود از فروش صنايع دستي نصيب دلالان مي شود كه باعث ركود و از بين رفتن رونق كشور شده‌اند. استاد نامجو تأکيد کرد: مدتهاست که سرمايه‌گذاري اصولي از سوي دولت بر صادرات هنرهاي دستي وجود نداشته و اين امر سبب وارد نمودن ضربه بزرگي به اساتيد فن شده است و اگر در اين زمينه سياست درست در پيش گرفته شود، سبب اشتغال‌زايي خواهد شد. وي ادامه داد: گر چه تاكنون هنر قلمزني در گيلان وجود نداشته است، اما بنابر توافقات به عمل آمده به زودي تدريس اين هنر در يكي از دانشگاه‌هاي گيلان و همچنين در دوره هاي آموزشي ميراث فرهنگي آغاز مي‌شود. استاد رضا نامجو اظهار داشت: به لحاظ اينكه قلمزني نسبت به ساير هنرهاي سنتي و دستي ديگر سختتر است و همچنين به جهت سر و صداي هنگام كار، در زندگي آپارتماني امروزي آنچنان مورد استقبال قرار نمي‌گيرد. وي افزود: هنرجويان و دانشجويان اين رشته نياز به تمرين و تكميل آثار خود در ساعات و محيطي خارج از زمان و مكان آموزشي دارند كه اين امر در منازل مسكوني به لحاظ توليد صدا ميسر نمي‌باشد لذا بايد در اين راستا تمهيداتي انديشيده شود كه علاقمندان و دانشجويان بتوانند در مكاني ديگر و در ساير زمان‌ها به اين امر بپردازند. استاد نامجو با اشاره به اينكه تنها عشق به اين هنر است كه سبب شده است 53 سال قلم زني كند، گفت: متاسفانه امروزه جوانان ما در پي كسب سرمايه آني هستند در حاليكه در اختيار گذاشتن امكانات مفيد از جمله مكان مناسب كه تحت نظر اساتيد كار كنند، سبب اشتغال زايي و گرايش جوانان به اين هنر مي‌شود. وي خاطرنشان كرد: اميد است با تخصصي كردن رشته قلم زني در ساير دانشگاه‌ها و همچنين با پايين آمدن توقع غير معقول برخي از جوانان در راه حفظ اين هنر باستاني، گامي موثر برداشته شود. اين استاد قلم زني، توليد محصولات قلم زني به وسيله ماشين‌هاي پرس را يكي از عمده ترين دلايل عدم فروش اين محصول در بازارهاي جهاني عنوان كرد و گفت: حتي يك كار ضعيف توليد دست ارزشمندتر از بهترين كار با دستگاه پرس است. در سالهاي اخير مقداري از محصولات پرسي به خارج برده شده و به دليل تقلبي بودن برگشت داده شد و اكنون از طرف دولت نيز استفاده از دستگاه پرس در قلمزني ممنوع اعلام شده است. انتهاي پيام