در مراسمي كه صبح امروز در دانشگاه اميركبير برگزار شد، خشايار ديهيمي، فعال سياسي در خصوص سبك زندگي و آزادي به بحث و بررسي پرداخت. به گزارش خبرنگار سرويس سياسي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، خشايار ديهيمي، آرمان‌هايي كه در سطح دانشجويان و دانشگاهيان مطرح مي‌شود را با توجه به آرمانخواه بودن اين قشر و نوع آرمان‌هايي كه مطرح مي‌شوند، آرمان‌هاي انتزاعي ناميد كه به گفته‌ي وي در بطن زندگي اجتماعي كنوني معنا نمي‌شوند. وي با بيان اينكه «معنا كردن سياست در دايره‌ي تنگ قدرت پاسخگوي مناسبي براي حل مشكلات نيست»، آرمان و مشكلاتي كه مطرح مي‌شوند را نمودار عميقي دانست كه زير لايه‌ي مشكلات سطحي در جريان هستند. ديهيمي در ادامه افزود: افت بزرگي كه مشكل اصلي را از چشم ما پنهان داشته و به عنوان معضل اساسي پيش روي ما قرار گرفته اين است كه ما درگير مبارزه براي گرفتن حقوق ابتدايي و يافتن فضايي براي نفس كشيدن هستيم كه فراموش مي‌كنيم اگر اين موانع برداشته شوند، تازه اول مشكلات است. وي با اشاره به درگير بودن انسان با سرنوشت تراژيك خود در آزادترين وجه ممكن، گرفتاري اصلي زندگي بشري را معنايابي عنوان كرده و از نظر آسيب‌شناسي اجتماعي، تجربه را بهترين راه براي رسيدن به جواب مثبت يا منفي در معنايابي دانست. اين فعال سياسي تجربه كردن آزادانه در سبك زندگي را مهمترين مرحله‌ي رسيدن به پاسخ پرسش‌ها در معناي زندگي بيان كرد و تصريح كرد: از نظر آسيب‌شناسي اجتماعي، نبايد گمان كرد كه بعد از هر مبارزه و غلبه بر پيروزي، مشكلي وجود نخواهد داشت. بايد دانست كه آزادي منفي راه‌حل تمامي مشكلات نيست. وي راه اصلي در رسيدن به آزادي را آگاهي مردم جامعه از چگونگي استفاده از آزادي دانست و اظهار داشت: در جامعه‌ي امروزي ما، اگر نوع پوشش، نوع خوراك، نوع مصرف فرهنگي و ... را حكومت مشخص و محدود كند، متاسفانه هميشه راهي براي فرار از اين محدوديت‌ها پيدا خواهد شد، كه اين نشانه‌ي فاصله گرفتن حكومت از مردم است. ديهيمي، در خاتمه به دست آوردن آزادي را مساله‌ي عمده در تلاش و تنوع زندگي و در معنايابي عنوان كرد و گفت: آزادي بايد از روزنه‌هايي در موقعيت موجود به دست بيايد كه نوع آن بسيار مهم است. انتهاي پيام