/زمان رسيدگي به وضعيت اسفناك پاسارگاد كي مي‌رسد؟/ يك باستان‌شناس: رسيدگي نكردن به وضعيت پاسارگاد پس از ثبت جهاني آن، ظلم در حق همگان است
پاسارگاد به‌عنوان يكي از مهمترين نقاط مهم هويتي در قلمرو فرهنگي‌مان شناسايي شده و بر ماست كه تمامي توان خود را براي حفاظت از آن به كار گيريم. ناصر نوروززاده چگيني ـ باستان شناس ـ در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با اشاره به اين مطلب گفت: شناخت درست از مكانهاي هويتي باارزش چون پاسارگاد مهره‌اي است كه در آنچه از كشور و فرهنگ كشورمان به ديگران عرضه كنيم، بسيار مؤثر بوده و تمامي نشانه‌هاي اين شناخت را تامين مي‌كند. وي در ادامه عنوان كرد: پاسارگاد اولين شهر شناخته شده با عنصر ايراني در امپراتوري بزرگ هخامنشي است كه انسان بزرگي چون كوروش آن‌را بنا نهاده و بر آن حكومت كرده است. كسي كه همچنان نامش بر سر زبانهاست و هنوز درباره او فكر مي‌كنند. امروزه مردم ما نمي‌دانند كه هخامنشيان براي ما و گذشتگانمان و براي فرهنگ بشري به‌طور عام چه كرده‌اند و چه جايگاهي دارند. با اين اوصاف مگر چند نمونه در كشور همانند پاسارگاد هست؟ مجموعه آثاري در كنار يكديگر كه داراي ارزشهاي معماري، فرهنگي، هنري و سياسي است. همه ما در مقابل ايران، هويت ايراني، جهان ايراني، مردم، خودمان و افكار عمومي‌مان وظيفه داريم كه اين گنجينه را بشناسيم و به همه بگوييم كه تا اين اندازه بزرگيم و در حد و اندازه‌هايي به اين بزرگي بايد وسايل و ابزاري جهت معرفي و نگهداري آن فراهم كرد. چگيني با اشاره به اينكه در تمام دنيا و به‌خصوص در ايران به آثار باستاني به عنوان جسد نگاه مي‌شود، گفت: شايد آثار باستاني ميراث گذشته و گذشته ما مرده‌هايي هستند كه بايد كوشيد به آنها جان داد. درواقع از آنجا كه نگاهمان به گذشته اينچنين است، وسايل حفظ و نگهداري از آنها را به درستي فراهم نمي‌كنيم. پاسارگاد اما زنده است و با ما سخن مي‌گويد و ما بايد به سخنانش گوش دهيم. پاسارگاد را بايد با خودمان همراه كنيم تا متحول شويم، بايد روي گذشته‌مان بايستيم و در امتداد آن باشيم. وي با تاكيد بر اينكه به اندازه توان خود بايد به نقاط مهمي چون پاسارگاد پرداخت، اظهار داشت: همه ما اعم از مسؤولان و مردم سعي دارند به اين كار بپردازند، اما اندازه‌هاي آن‌را نمي‌دانند. پاسارگاد پارچه‌اي زربفت است كه با نداشتن ارزش طلا، اهميت آن‌را درك نكرديم كه بي‌اعتنايي، ناداني، بي‌توجهي و به‌خصوص تعصب بسيار، همگي عاملان اين ضعف هستند. اين باستان‌شناس توجه به محل‌هايي چون پاسارگاد را مبناي اصلي توسعه پايدار در كشور عنوان كرد و گفت: مسؤولان مملكتي كه پايه‌هاي اين توسعه را تنها مسائل اقتصادي مي‌دانند و بر مبناي آنها برنامه‌ريزي مي‌كنند، بايد بدانند توسعه پايدار زماني اتفاق مي‌افتد كه ما با شناخت نمادهاي هويتي خود بتوانيم خانه جديد را بنا كنيم و از تمام دريافت‌ها، تجربيات فني اقتصادي، سياسي و نظامي گذشته خود به خوبي بهره بريم. وي در ادامه با اشاره به ثبت جهاني پاسارگاد و انجام اين كار براي نگهداري بهتر، گفت: ما پاسارگاد را به ثبت جهاني رسانيديم تا همگان از ارزش و اهميت آن آگاه شوند و خود را نسبت به نگهداري آن مسؤول بدانند. همچنانكه ما در ميراث جهاني تاج محل و اهرام مصر خودمان را دخيل مي‌دانيم. اين اولين قدم در راه طولاني است كه آغاز كرده‌ايم و حال اگر نمي‌توانيم پاسارگاد را در اندازه خودش نگهداري كنيم، اصلا نبايد آن‌را به ثبت هم مي‌رسانيديم. به‌عبارتي ثبت يك اثر در فهرست جهاني به معناي حافظت و رسيدگي دوچندان به آن اثر است و اگر در اين خصوص ضعيف عمل كنيم، در حق همه جهانيان كوتاهي كرده‌ايم. چگيني كه خود يكي از افرادي بوده است كه نام پاسارگاد را براي ثبت در فهرست جهاني پيشنهاد داده است، در ادامه گفت: متاسفانه نه مقامات و نه تحصيلكرده‌ها و فرهيختگان و نه افكار عمومي پاسارگاد نمونه‌اي برجسته را به خوبي نمي‌شناسند. شايد وجود تعصبات شديد و عدم تبليغات مناسب دلايلي براي اين امر بوده است. ما بر روي طنابي هستيم كه ميراث گذشتگان انتهايي محكم براي آن است و اين مواريث را به لزوم بايد نگاهداشت تا انگيزه ما براي آينده باشند. اگر ميراث فرهنگي را اندوخته‌اي از تجربيات گذشتگان بدانيم و از آن در كنار علم امروز در جهت رشد خود بهره ببريم، هيچگاه در مقابل ديگر اقوام احساس حقارت نخواهيم كرد. زيرا به اندازه كافي از سرمايه خود به دنيا داده‌ايم. حقارت آن است كه به ريشه‌هاي واقعي هويت‌مان، چون پاسارگاد، بي‌توجهيم. اين باستان‌شناس سرمايه‌گذاري‌هاي دولت در خصوص رسيدگي به پاسارگاد را محدود عنوان كرد و گفت: نبايد تصور كنيم با شروع تازه، به همين سرعت نتيجه خواهيم گرفت. اتصال به گذشته سرمايه گذاري و محورمداري توسعه فرهنگي را در پي خواهد داشت. براي شناخت همگاني بايد كشورمان را از آغاز تا امروز چه قبل و چه بعد از اسلام يك واحد بدانيم. بايد از مرزها خارج شد. پاسارگاد متعلق به تمام امپراتوري هخامنشي است، ميراث فرهنگي در تمام خاورميانه مستقر است. انتهاي پيام