مشكل مسيل عمود بر آرامگاه كوروش، هرچه زودتر بايد حل شود؛ تا در زمان بارندگي‌هاي فراوان، اين محوطه زير آب نرود. اين مطلب را شهريار عدل ـ باستان‌شناس ـ در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي ايسنا بيان كرد و افزود: مساله‌ي سيلاب، يكي از اولويت‌هاي كاري در پاسارگاد است؛ اگر پشت به قبر كوروش بايستيم، روبه‌روي ما مسيلي است كه بر آرامگاه عمود مي‌شود و با يك پيچ 90 درجه از سمت چپ آن رد مي‌شود. در گذشته، اين مسيل دو شعبه داشت؛ ولي اكنون يكي از شعبه‌هاي آن را بسته‌اند و تمام آب مسيل به سوي قبر كوروش جريان مي‌يابد. زماني كه آب كم باشد از كنار بنا رد مي‌شود، اما وقتي بارندگي زياد شود، تمام آن محوطه زير آب مي‌رود. البته اين اتفاق هر سال نمي‌افتد، اما اين مشكل روزي بايد حل شود. وي اضافه كرد: محدوده‌ي پشت سد سيوند (تنگه بلاغي) اولويت ديگري است كه در پاسارگاد بايد مورد توجه قرار گيرد؛ اكنون گروه‌هايي در آنجا مشغول كاوش هستند و حفاظت و كاوش مسائلي است كه بايد در اين تنگه پيگيري شود. او كه براي آماده كردن پرونده‌ي ثبت پاسارگاد در فهرست ميراث جهاني با سازمان ميراث فرهنگي همكاري كرده بود، يادآور شد: حدود سه كيلومتر از تنگه‌ي بلاغي جزو محدوده‌ي پاسارگاد ثبت شده است. تمام آثار اين تنگه هنوز شناخته نشده است و جزو حريم منظري پاسارگاد محسوب مي‌شود؛ حريم منظري منطقه‌اي است كه مي‌توان در آن كشاورزي كرد يا ساكن شد، ولي ساخت برج يا كارخانه در آن غيرمجاز است. اگر مسؤولان سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري بخواهند، مي‌توانند پرونده‌اي براي تنگه بلاغي تشكيل و آن را جزو حريم پاسارگاد، ثبت جهاني كنند. عدل با بيان اينكه تنگه بلاغي و محوطه‌ي مقدس به كاوش باستان‌شناسي نياز دارد و برنامه‌ي شناسايي آن از سال‌هاي قبل آغاز شده است ادامه داد: پس از كاوش‌هاي استروناخ (پيش از انقلاب) به جز آثاري كه در زير تپه نخودي پيدا شد و آثاري كه ژئوفيزيك نشان داد چيز جديدي در پاسارگاد كشف نشده است. وي همچنين اظهار داشت: در دوره‌اي از تاريخ، به‌دليل احترامي كه براي آرامگاه كوروش قايل بودند، اطراف آن ستون‌هايي چيدند و حالت مسجد به آن دادند. اگر در دوران ما بود، انجام اين كار درست نبود، ولي آن مسجد، شاهدي تاريخي بر سنتي تاريخي بود و هيچ دليلي نداشت كه آن ستون‌ها را از اطراف آرامگاه كوروش بردارند. وي اضافه كرد: حدود 50 سال پيش كه ستون‌هاي اطراف آرامگاه را برداشتند، اين بنا شكل 2500 سال پيش خود را پيدا نكرد؛ ما از آن دوران، تنها يك شرح كلي از مورخان داريم كه اكنون آن فضا ايجاد نشده است. اين درحالي است كه مدير بنياد پژوهشي پارسه ـ پاسارگاد گفت: اين بنياد با گاويون‌بندي و ايجاد صفه‌اي براي آرامگاه كوروش خطر وقوع سيل در محوطه‌ي آرامگاه را از ميان برده است. محمدحسن طالبيان در گفت‌وگو با خبرنگار ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران توضيح داد: يك شاخه از مسيلي كه به شكل طبيعي در پاسارگاد وجود دارد، به پشت آرامگاه كوروش مي‌رسيد و شاخه‌ي ديگر به سمت روستايي جريان داشت؛ با گذشت زمان، روستا توسعه پيدا كرد و آب آن شاخه از مسيل تغيير جهت يافت. اين امر، سبب شد تا باران زياد براي آرامگاه مشكل‌ساز شود. اما از سه سال پيش بنياد پارسه ـ پاسارگاد با گاويون‌بندي، بالا آوردن ديواره‌ي نهر در سمت آرامگاه كوروش و ايجاد صفه‌اي براي اين بنا، جلوي جاري شدن سيل را گرفت. وي با بيان اينكه اجراي اين پروژه اكنون به پايان رسيده است، اضافه كرد كه خطري آرامگاه كوروش را تهديد نمي‌كند و اين بنا كاملا ايمن است. طالبيان اقدامات سه سال گذشته‌ي بنياد براي مهار سيل را كارهاي اضطراري و موقتي دانست و افزود: طرح جامعي براي بلندمدت تدوين شده است كه براساس آن استراتژي‌هايي براي محدوده‌ي پاسارگاد ارايه مي‌شود؛ به‌عنوان مثال، نوع نماي روستاها، فضاسازي محوطه و جلوگيري از احداث بخش‌هاي صنعتي جزو استراتژي‌هاي مديريت منطقه‌ي تاريخي خواهد بود. همچنين در بخش‌هايي كه ساخت‌وسازهايي برخلاف دانش و منظر بومي انجام شده باشد تبديل‌هايي انجام خواهد شد. انتهاي پيام