ميزگرد بررسي ديدگاه دانشگاهيان درباره‌ي انتخابات آتي رياست جمهوري با حضور سه فعال دانشجويي در محل خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) برگزار شد. در اين ميزگرد، دبير انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه شهيد بهشتي، مسؤول بسيج دانشجويي دانشگاه آزاد تهران مركز( و عضو شوراي تبيين مواضع بسيج دانشجويي استان تهران) و نيز دبير انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه صنعتي اميركبير حضور داشتند. به گزارش خبرنگار سياسي ايسنا، در ابتداي اين ميزگرد، «مهدي اقراريان» مسؤول بسيج دانشجويي دانشگاه آزاد گفت: فضاي حال حاضر دانشگاه‌ها خاص است و تعداد زيادي از دانشجويان در حال بررسي كانديداها براي شركت در انتخابات هستند. آنچه شاهديم، تأمل عميق دانشجويان در مورد كانديداهاست. وي سپس در پاسخ به سؤال خبرنگار ايسنا مبني بر تفاوت بين فضاي انتخاباتي سال‌هاي 1376 و 1384، چنين پاسخ داد: فضاي فعلي انتخابات از آن فضا ساكن‌تر است و تجربه‌ي سال‌هاي گذشته باعث شده كه تشكل‌ها با ظرافت بيشتري به اين بحث بپردازند. پس از او، «مهدي حبيبي» دبير انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه اميركبير، ابتدا توضيح داد: در حال حاضر در فضاي سياسي جامعه و دانشگاه به باز شدن باب گفت‌وگوي آزادانه نياز است. البته اين باور بايد وجود داشته باشد كه هر شخصي كه از منظر تئوريك به بيان مطلبي مي‌پردازد، لزوما بايد ابزار انجام شدن آن را نيز فراهم آورد. حبيبي نيز در پاسخ به سؤال مشابه خبرنگار ايسنا گفت: فضاي انتخاباتي امسال بسيار متفاوت از سال‌هاي گذشته است. چراكه اعضاي تشكل‌هاي دانشجويي بعد از گذشت چند سال دريافتند كه ورودشان به عرصه‌ي معادلات سياسي به شيوه‌ي قبلي اشتباه بوده و بايد تجديدنظر شود. ورود حزبي جريان دانشجويي به انتخابات مجلس و رياست جمهوري درست نبود. وي با ابراز اين عقيده كه برخي از دانشگاهيان به عنوان يك قشر نخبه به اين نتيجه رسيده‌اند كه رأي و خواست مردم در شيوه‌ي تصميم‌گيري حكومت بي‌تأثير به نظر مي‌رسد، فضاي دانشگاه نسبت به اصل انتخابات را دچار ترديد دانست. در ادامه، «كورش جعفري» دبير انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه شهيد بهشتي صحبت خود را چنين آغاز كرد: در بررسي وضعيت دانشگاه‌ها و ارزيابي جو انتخاباتي آن از دو موضع تشكل‌ها و اكثريت دانشجويان مي‌توان سخن گفت. به غير از انجمن‌هاي اسلامي و تشكيلات دفتر تحكيم وحدت، ساير تشكل‌ها به دليل برخي وابستگي‌ها، به دليل مناسباتشان با قدرت، تنور انتخابات را داغ مي‌كنند. اما انجمن‌ها در عملكرد خود دچار بازنگري شده‌اند. سپس اقراقيان در پاسخ به اين گفته، اظهار داشت: بايد ديد كاركرد جنبش دانشجويي چيست؟ ما در مجموعه‌ي تشكل بسيج از كاركرد خود براي نظام تعريف خاصي داريم. اعضاي دفتر تحكيم به چه هدفي مي‌خواهند برسند؟ حبيبي در پاسخ خاطرنشان كرد: نگاه جنبش دانشجويي بايد اين باشد كه چه دستاورد و منفعتي براي مردم خواهد داشت. جنبش دانشجويي همواره حلقه‌ي اتصال بين نخبگان و عامه‌ي مردم بوده است و نبايد به هيچ شخص يا حزبي كه در حكومت قرار گرفته‌اند وابستگي داشته باشد. دبير انجمن اسلامي دانشگاه اميركبير ادامه داد: كشورها براي توسعه‌ي پايدار نيازمند دموكراسي هستند. دموكراسي بهترين شيوه‌ي دولت‌داري در بين جوامع است كه تعارضي هم با آموزه‌هاي ديني و مذهبي مردم ما ندارد. كشور در اين برهه از زمان براي برون رفت از مشكلات و شرايط موجود، به استفاده از همه‌ي انديشه‌ها نياز دارد. دموكراسي هيچ‌گاه از انتخابات جدا نمي‌شود ولي اين بدان معنا نيست كه هر انتخاباتي دموكراتيك است. انتخابات دو شرط دارد اول اينكه آزاد باشد و دوم تأثيرگذار. اين نشست دانشجويي با طرح اين سؤال ادامه يافت كه آيا رييس جمهوري با رأي پايين، احساس مسؤوليت كمتري نخواهد كرد؟ به گزارش ايسنا در توضيح اين سؤال ابتدا حبيبي خاطرنشان كرد: مردم دو حق دارند؛ اول حق خواستن و ديگري حق نخواستن. سپس اقراريان اظهار داشت: حق نخواستن را نمي‌توان به مردم تحميل كرد. اگر ما به موضوعي اعتراض داشته باشيم شيوه‌ي دموكراتيك بيان انديشه‌ها در كشور وجود دارد. اگر كسي انتقاد كند و راهكار ارائه ندهد طبيعتا هرج و مرج پديد آورده است. دانشجو بايد به عنوان خدمتگزار، راهكارها را ارائه دهد و حق انتخاب را به مردم واگذار كند. سپس جعفري درباره‌ي بحث انفعال دانشجويان گفت: دموكراسي يك پروسه‌ي طولاني‌مدت است و صحبت‌ها و كارهاي ما در زمان كوتاهي كه تا انتخابات باقي مانده، تأثير زيادي نخواهد داشت. دموكراسي به شكل گيري احزاب مستقل و آزادي آنها براي شركت در انتخابات نياز دارد. ولي در شرايط فعلي اگر باور داشته باشيم كه عده‌اي در جامعه مي‌خواهند همين ميزان اندك آزادي را نيز از بين ببرند، ديگر سكوت كافي نيست؛ بايد حداقل گامي به پيش رفت. همچنين اقراريان با اشاره به گفته‌هاي جعفري چنين اظهارنظر كرد: من با اين نظر مخالفم كه فرصت براي احزاب به وجود نيامده تا در انتخابات شركت كنند. احزاب در انتخابات بهترين فرصت را دارند تا ميزان مقبوليت خود را در نزد مردم بسنجند. نه گفتن مردم به يك گروه دليل بر دموكراتيك نبودن انتخابات نيست. وي سپس گفت: مردم خواسته‌هايي دارند كه كاملا قابل فهم است. بحث‌هايي مثل امنيت، آرامش، رفاه، مبارزه با فقر و فساد و از اين قبيل كه نياز به يك تغيير و تحول دارد. بعد از يك انتخابات، گفتمان و تفكر جديد حاكم مي‌شود و اين به تسهيل امور مردم كمك خواهد كرد. اما حبيبي در اين باره اظهار داشت: من به دو نكته در زمينه‌ي انتخابات اشاره كردم؛ آزادي و تأثيرگذاري. اگر هر كدام از اين موارد رعايت نشود، انتخابات تأثيري نخواهد داشت. بر اين اساس نمي‌توان گفت رأي دادن يعني عدم انفعال و رأي ندادن يعني انفعال. بايد حقي را براي معترضان قائل بود كه آن «نخواستن» است. شايد سكوت بهترين راه باشد. ادامه دارد . . .