طولاني ترين شب سال نزد ايرانيان منحوس بوده است. به گزارش بخش ايرانشانسي خبرگزاري دانشجويان ايران، “يلدا“ بلندترين شب سال به دليل اينكه سرماي سخت زمستاني‌اش طولاني‌تر بود مشهور و منحوص بوده است. دليل ديگر اين نحوست، اين بود كه حمله اهريمن تاريكي در اين شب ادامه مي‌يافت. براي رفع اين نحسي،‌ ايرانيان تا باز آمدن خورشيد، ‌به دور آتش شادي مي‌كردند و خوان مي گستردند كه بازمانده اين رسم هنوز پا برجاست. كرماني‌ها معتقد بودند كه قارون به شكل هيزم شكني، در اين شب، در خانه ها مي آيد و هيزم به آنان مي دهد كه اين هيزم ها به شمش طلا تبديل مي شود، بنابراين تا صبح بيدار مي ماندند. اين مراسم ياد آور بابانوئل در كريسمس است و مي رساند كه يلداي ايراني و كريسمس اروپايي از يك مايه سرچشمه مي گيرند. در ادبيات فارسي، شعرا زلف يار و روز هجران را از حيث سياهي و درازي به شب يلدا تشبيه كرده اند و از اشعار برخي مانند ثنايي كه گفته است : به صاحب دولتي پيوند اگر نامي همي جويي كه از يك چاكري عيسي چنان معروف شد يلدا به نظرمي آيد شايد براساس اين بيت بود كه صاحب برهان قاطع پنداشته كه يلدا، نام يكي از ملازمان حضرت عيسي ( ع ) بوده است. همچنين معزي گفته است: ايزد دادار مهر و كين تو گويي از شب قدر آفريد و ازشب يلدا انتهاي پيام