خرازي در مراسم افتتاحيه نمايشگاه نقشه‌هاي تاريخي خليج فارس: موسسه آمريكايي نشنال جئوگرافيك راهي جز پوزش خواهي از مردم ايران ندارد

خرازي امروز (يكشنبه) گفت: ديرپايي نام خليج فارس در درازناي تاريخ جهان همواره مانند آفتاب روشن و تابنده بوده است. به گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، دكتر خرازي، وزير امور خارجه جمهوري اسلامي ايران در مراسم افتتاحيه نمايشگاه نقشه‌هاي تاريخي خليج فارس به ايراد سخنراني پرداخت كه متن كامل آن به شرح ذيل است: «ميهمانان گرامي عالي جنابان خانم‌ها و آقايان در ابتدا مايلم مراتب خشنودي خود را از حضور كليه شما بازديدكنندگان از اين نمايشگاه ابراز دارم و آرزو نمايم كه اطلاعات ارايه شده در آن براي همه مفيد و سودمند و جالب توجه باشد. نمايشگاهي كه اكنون شاهد آن هستيم تنها بخش بسيار كوچك و البته منحصر به فردي از صدها هزار برگ اسناد تاريخي است كه در آرشيو وزارت امور خارجه نگهداري مي‌شود و طي دهه‌ها و قرنها در برهه‌هاي مختلف در تعاملات كشورمان با جهان خارج توليد شده و اينك به صورت اسناد ارزشمند و نفيسي در دسترس ما قرار دارند. اين نمايشگاه با هدف نمايش برخي از نقشه‌هاي منحصر به فرد و بسيار نفيس تاريخي كه افتخاري براي منابع آرشيوي كشورمان به حساب مي‌آيد ترتيب داده شده كه در آنها قدمت و اصالت نام خليج فارس و معادل‌هاي اين نام در زبان‌هاي ديگر از سوي نقاشان و كارتوگرافان و دريانوردان و سياحان عمدتا غيرايراني به تصوير كشيده شده است. در نگاهي به اين نقشه‌ها كه براساس توالي زماني در كنار هم قرار گرفته‌اند با سابقه طولاني اين گونه نقشه‌ها مواجه مي‌شويم كه نمونه‌هايي از آن را مي‌توان در چندين نقشه يوناني به سبك بطلميوسي يافت. اين تصاوير كه وجود حتي يك نمونه از آن در هر آرشيوي موجب افتخار و اعتبار آن به شمار مي‌رود در آرشيو اسناد اين وزارتخانه در چندين نسخه يافت مي‌شود. از اين دسته از نقشه‌ها كه بگذريم با مجموعه بي نظير ديگري روبرو مي‌شويم كه حاصل كار كارتوگرافان و نقاشان مسلمان در دوران شكوفايي تمدن اسلامي در اين حوزه است كه به قرون چهارم تا هفتم هجري قمري (10 تا 13 ميلادي) باز مي‌گردد. نمونه‌هاي بارز اين دسته از نقشه‌ها را مي‌توان در كارهاي اصطخري، ابن حوقل، جيهاني، بلخي و ديگران يافت كه از اين نمونه‌ها نيز آثار منحصر به فردي در اين آرشيو موجود مي‌باشد. در اين نقشه‌ها نيز آبهاي جنوب ايران با نام بحر فارس خودنمايي مي‌كند و حتي جزييات بيشتري راجع به جزاير ايراني و حاكميت ايران بر آنها درج شده است. از اين دسته نقشه‌ها كه بگذريم در قرون بعدي تا اواخر قرن 16 ميلادي، نقشه‌هاي پرتغالي و هلندي را مشاهده مي‌كنيم كه حاصل كار ناوبران آن كشورها است كه مدتي در خليج فارس حضور يافتند و از آنجا راه خود را به سوي شرق در پيش گرفتند. در اين گونه نقشه‌ها نيز به زبان‌هاي لاتين و اروپايي و عربي نام سينوس پرسيكوس، پرشين گلف و الخليج الفارس يا بحر فارسي يا درياي فارس و معادل‌هاي آن را مي‌بينيم و همچنان پيوستگي اين محدوده آبي به قلمرو ايران را در اين قرون شاهد هستيم. در فاصله قرون 17 تا 20 ميلادي در دوران حضور رو به گسترش انگليسي‌ها در منطقه نيز نقشه‌هاي متعددي به زبان انگليسي توليد شده است كه مويد نقشه‌هاي دوره‌هاي پيشين با جزييات بيشتر بوده و پيوستگي آبها و جزاير خليج فارس را به خاك ايران اثبات مي‌كند. در اين دوره كه مصادف با دوران استعمار اروپايي است نقشه‌هاي اروپايي متعددي به زبان‌هاي روسي، فرانسوي و آلماني باقي مانده است كه اطلاعات آنها مكمل و تاييد كننده اطلاعات و نام‌هاي قبلي است از اين نقشه‌ها، كه عمدتا توسط سياحان و فرستادگان دولت‌هاي اروپايي توليد شده و به جاي مانده است نيز به تعداد زياد در آرشيو اين وزارتخانه موجود است. حضار گرامي، ديرپايي نام خليج فارس در درازناي تاريخ جهان همواره مانند آفتاب روشن و تابنده بوده است و ارايه مدارك تاريخي براي اثبات آن صرفا محض يادآوري و تاكيد بيشتر است. برپايه شواهد مستند معتبر و قطعي تاريخي، خليج فارس چه پيش از اسلام و چه پس از آن همواره خليج فارس بوده است. براي نمونه مي‌توان از ابن معشر جعفر بن محمد بن عمر البلخي، در گذشته به سال 272 هجري قمري از دانشمندان نجوم در عصر مامون عباسي ياد كرد كه در مورد جزر و مد مي‌گويد كه كما صار الشمس في كل واحد من بحر فارس و الهند. و يا ابوعلي مسعودي در توصيف فاصله بين بصره و عمان به مسقط مي‌نويسد: و من المسقط الي راس الجبل خمسون فرسخا و هذا آخر بحر فارس. و يا استخري در رساله مسالك الممالك به طور مكرر از بحر فارس نام برده است. بر سبيل يادآوري مي‌توان افزود كه از سال 1560 ميلادي به بعد در تمامي مكاتبات دولت‌هاي اروپايي كه به اين منطقه رفت و آمد كرده‌اند از پرتغالي‌ها و فرانسوي‌ها گرفته تا انگليسي‌ها و آلماني‌ها، همگي نام خليج فارس را به كار برده‌اند. چنان كه مي‌دانيم سازمان ملل متحد طي دو سند به ترتيب در سالهاي 1971 و 1984 نام رسمي درياي جنوبي ايران و شرق شبه جزيره عربستان را خليج فارس اعلام كرده است. حضار محترم، در اين لحظه كه ما از اين نمايشگاه بازديد مي‌كنيم موسسات و مراكز عديده‌اي در سراسر جهان تحت نظارت سازمان ملل مسووليت يكسان سازي نام‌هاي جغرافيايي را به عهده دارند و براساس دستور العمل سازمان ملل متحد نام اين محدوده آبي را به نام خليج فارس ثبت كرده‌اند. همچنين در كليه نقشه‌هاي ناوبري دريايي و هوايي بين‌المللي كه لزوم رعايت نام‌هاي استاندارد و يكسان از سوي همه كشورها را ضروري مي‌سازد نام اين منطقه خليج فارس و جزاير و گذرگاه‌هاي آن به نام‌هايي است كه نام‌هاي واقعي و اصيل اين منطقه است. حضار محترم، با وجود چنين اسناد تاريخي متقن درباره خليج فارس نام واقعي و اصيل اين پهنه آبي، جاي سوال جدي است كه چگونه و با چه اهدافي موسسه آمريكايي نشنال جئوگرافيك با فاصله گرفتن از مسلمات و محكمات قطعي و خدشه ناپذير تاريخي در مورد نام خليج فارس دست به تحريف حقايق تاريخي زده و نام‌هاي مجعولي براي اين منطقه در نقشه اخير خود به كار برده است. اين حركت مشكوك بي ترديد از نظر صاحبنظران و متخصصين برجسته مردود و موجب بي اعتباري موسسه مزبور مي‌باشد. عكس العمل گسترده، فراگير، جدي و به موقع ايرانيان در همه اكناف عالم و اسناد متقن تاريخي موجود ضرورت بازنگري سريع موسسه نشنال جئوگرافي را گوشزد مي‌نمايد. اين موسسه راهي جز اصلاح اشتباه پديده آمده پوزش خواهي از مردم ايران و فاصله گرفتن از تحريف آشكار تاريخي با به كار بردن نام خليج فارس يعني نام واقعي تاريخي و جاودان اين منطقه با انتشار اطلس اصلاح شده ندارد.» انتهاي پيام
  • یکشنبه/ ۲۹ آذر ۱۳۸۳ / ۱۰:۳۵
  • دسته‌بندی: سیاست خارجی
  • کد خبر: 8309-11720
  • خبرنگار :