مديا كاشيگر گفت: ‌داستانهاي علمي - تخيلي حتما بازار دارند كه اين همه آدم در اين ژانر كار مي‌كنند؛ هرچند كه در جايي هم مطرح نشوند. اين نويسنده در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) اظهار داشت: داستانهاي علمي ـ تخيلي در ايران با اقبالي كه در اروپا و آمريكا روبه‌رو هستند، مواجه نيستند. تنها در ايالات متحده نزديك به 40 مجله تخصصي درباره ژانر علمي ـ تخيلي منتشر مي‌شود كه ما در ايران حتا يك نمونه‌ي جامع هم نداريم. كاشيگر درباره محدود بودن نگارش داستانهاي علمي ـ تخيلي براي كودكان و نوجوانان اظهار داشت: كساني كه اين عقيده را دارند، احتمالا آثار ديگر را نخوانده‌اند. اين ژانر خيلي گسترده است. از داستانهاي لاولم گرفته تا آثار آسيموف در غرب و در ايران هم حضور نمونه‌هايي كه در سايت‌هاي اينترنتي قابل دسترسي هستند. وي درباره اين عقيده كه چون در ايران توليد علم در سطح پاييني قرار دارد، پس اين ژانر موفق نبوده است، متذكر شد: ‌قرار نيست داستان علمي ـ تخيلي علم را ترويج كند و يك داستان صرفا علمي هم نيست؛ بلكه داستان است. آرتور سي كلارك شهرتش را در ايران مديون اديسه‌ي فضايي است . آنان كه مي‌گويند اين داستانها در ايران خواننده ندارند، در اشتباهند؛ چون رمان بنياد آسيموف را در حال حاضر در بازار نمي‌توانيد پيدا كنيد؛ پس اقبال داشته‌اند. كاشيگر با اشاره به اينكه نويسندگان در ژانر نمي‌توانند نوآوري كنند، گفت: هر ژانر قواعد خاص خودش را دارد و حتما در اين ژانر هم گرته‌برداري مطلق وجود دارد. وي در پايان يادآور شد: قرار بر اين نيست كه در ژانر علمي ـ تخيلي توسط ايرانيها شاهكار پديد بيايد؛ بلكه بحث اين است كه توليد ادامه يابد. قطعا اگر ادبيات بر مبناي شاهكارها پيش برود، اين ادبيات مي‌ميرد؛ چون وابسته به اثر شاهكار است. انتهاي پيام