سعيد راد در ادامه‌ي گفت‌وگوي خود با ايسنا، درباره حضور در فيلم دوئل و ايفاي نقش اسكندر گفت: پس از هفده سال وقفه در فعاليت حرفه‌اي، نقش اسكندر در دوئل به من پيشنهاد شد. ما بازيگرها، وقتي براي اولين بار فيلمنامه را مي‌خوانيم، ابتدا دنبال نقش خودمان مي‌گرديم و سپس كليت فيلمنامه را دنبال مي‌كنيم. درويش با شناختي كه از اسكندر داشت به من توصيه كرد كه ابتدا فيلمنامه را بخوانم و بعد نقش اسكندر را مرور كنم. پس از درك نقش اسكندر و خواندن فيلمنامه، از خود سوال كردم، مگر مي‌شود با اين حجم زياد و امكانات محدود سينماي ايران ساخته شود!؟ وي افزود: در طول مراحل قبل از شروع فيلمبرداري و در دوران فيلمبرداري از هر فرصتي براي درك نقش اسكندر استفاده مي‌كردم نقش چند لايه‌، صداي سرصحنه، داشتن لهجه و كلا پيچيدگي ايفاي اين نقش مسئله اصلي من بود و با زحمت زياد و هدايت آقاي درويش به اجرا درآمد. وي گفت: بعدها به اين نتيجه رسيدم كه درويش علاوه بر تسلط بر نقش اسكندر، من را نيز خوب مي‌شناخت ايشان در جايي گفته است، اگر رابرت دونيرو را هم داشتم، باز نقش اسكندر را به سعيد مي‌دادم. براي درويش پس زمينه، يا مسيال خارج از چارچوب يك فيلم، در انتخاب همكارانش، اصلا اهميت ندارد. تجربه‌هاي من در سينماي قبل از انقلاب، با ساليان متمادي فاصله از سينماي ايران براي درويش فرع بود، و اصل موضوع به تطبيق ويژگيهاي نقش اسكندر با من بر مي‌گشت. او نمي‌توانست اشتباه كند در مورد انتخاب من براي اسكندر، و انتخاب ديگران براي نقشهاي ديگر.در دوئل، حتي يك پلان وجود ندارد كه بگويم كاش در آن جور ديگري بازي مي‌كردم. راد با اشاره به بازي بازغي و ديرباز در فيلم دوئل به ايسنا گفت: اين دو فوق العاده بودند. آنها آنقدر به دنبال نقش خود دويدند تا به آن رسيدند. من به شدت نگران نقش زينال بودم و نگران پژمان بازغي. اوايل دلشوره داشتم، هنوز چند پلان فيلمبرداري نشده بود كه فهميدم انتخاب او براي زينال، درست‌ترين انتخاب است. چند بار گفته‌ام كه نسبت به نقش زينال در دوئل حسوديم مي‌شود. سالها بايد بگذرد تا چنين شخصيتي در سينماي ايران نوشته شود. پژمان بازغي اين استعداد و شايستگي را داشت كه پرنده شانس روي شانه‌اش بنشيند. او هم با همه حرارت و صبوري نقش را گرفت و از عهده‌اش برآمد. وي با بيان اينكه از طريق سينما، مي‌توانيم در سطح جهان مخاطب داشته باشيم، تصريح كرد: سينماي جشنواره‌اي خوب است، اما سينماي ملي يعني دربرگيرندگي، يعني ارتباط با مردم دنيا و نه محدود شدن در محافل خاص در دنيا. متاسفانه غالب فيلم‌هاي ساخته شده در موضوع جنگ، مخاطب خود را در داخل جستجو كرده‌اند. واقعا در جامعه‌اي كه موضوع عظيم و تاريخي مانند جنگ و دفاع مقدس را تجربه كرده است، چرا براي ديدن فيلم نجات سرباز رايان له له مي‌زند. چرا سينماي ملي، در اين بخش ضعيف عمل كرده است. وي افزود: دست اندركاران فيلم دوئل، براي ساختن اين فيلم نگاه جدي، ملي و فراگير داشته‌اند. اگر اين فيلم بتواند در مرحله نمايش در داخل و خارج با اقبال مواجه شود، يقينا قدمهايي در ارتقا سينماي ملي برداشته شده است. بازيگر فيلمهاي برزخي‌ها و عقاب‌ها يادآور شد: وقتي به ساختار دوئل نگاه مي‌كنم كه در تمام مدت ساخت در كنارش بودم و با پروژه‌هاي بزرگ دنيا مثل عمرمختار مقايسه مي‌كنم جز توانايي، كارداني، عشق، ايثار، ايمان و ... دل سوزاندن از سوي سازندگان جهت احياي سينماي جدي و ملي ايران براي عرضه به دنيا نمي‌توان مقايسه ديگري كرد. وي در پايان گفت‌وگو با ايسنا درباره فيلم آينده خود گفت: نقش اسكندر در دوئل وسواس مرا نسبت به قبل بيشتر كرده است چند پيشنهاد بازي دريافت كردم كه ارضا كنند نبود. منتظرم ببينم دوئل در نمايش عمومي چه مي‌شود ارتباط دوباره پس از سالها دوري از سينما با مردم، در نمايش عمومي دوئل، برايم بسيار شوق انگيز است. گفت‌وگو از: مسعود نجفي انتهاي پيام