از آن هنگام كه ساكنان تپه‌ي جعفر‌آباد كه هم اينك در هشت كيلومتري شمال شهر شوش واقع است به حاشيه‌ي رودخانه‌ي شائور در منطقه‌اي كه بعدها (شوش) ناميده شد مهاجرت كردند قريب به هفت هزار سال مي‌گذرد. به گزارش بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) ـ منطقه خوزستان ـ به نقل از اداره‌ي ميراث فرهنگي استان، هسته‌ي اوليه‌ي شهر شوش در تپه‌ي آكروپل شكل گرفت كه اكنون جزيي از مجموعه تپه‌هاي چهارگانه‌ي (اكروپل، آپادانا، شهر شاهي و شهر صنعتگران) تشكيل دهنده‌ي لايه‌هاي تمدني شوش از هزاره‌ي پنجم پيش از ميلاد مسيح تا قرن دوازدهم بعد از ميلاد (قرن شش هجري قمري) محسوب مي‌گردد. با توجه به تداوم زندگي و اهميت تاريخي اين كلان شهر تاريخي به عنوان پايتخت دو امپراطوري بزرگ ايلام و هخامنشي و شكوفايي آن در دوره‌هاي بعد، بخشيدن عنوان « بهشت باستان‌شناسان » به شوش حرف گزافي نيست. در طول قريب 160 سال كاوشگري باستان‌شناسي در شوش علي رغم وقفه‌هاي پيش آمده آثار گرانبهايي از دل لايه‌هاي باستاني آن بيرون آمده كه هم اكنون زينت بخش موزه‌هاي داخلي و خارجي است. به منظور نمايش اين گونه آثار در كنار تپه‌هاي باستاني شوش در سال 1345 هجري شمسي ساخت موزه‌ي شوش درون باغ با صفايي با زير بناي 550 متر مربع به اتمام رسيد و بعدها با اضافه گرديدن دو سالن به چهار سالن قبلي به فعاليت خود ادامه داد. در سال 1359 با شروع جنگ تحميلي موزه تعطيل مي‌شود. در طي اين مدت يكبار تعمير و به طور غير رسمي به فعاليت ادامه داده ولي بعد از مدتي مجددا تعطيل مي‌گردد. تعميرات كلي موزه و افزايش متراژ بنا ( اضافه شدن دو سالن جنبي) از سال 1377 شروع مي‌شود كه اينك با وضعيت مناسب‌تري با اشيا متنوع از هزاره‌ي پنجم پيش از ميلاد تا دوران قاجار در شش سالن آماده‌ي بازديد علاقه‌مندان است. دوره‌ي پيش از تاريخ شامل اشياي سنگي، مفرغي و سفالين بوده و شيء شاخص اين دوره جام سفالين به دست آمده از كاوش‌هاي ”تپه جوي” با قدمتي شش هزار ساله است دوره‌ي عيلامي شامل اشياي سفالي، سنگي و فلزي است. اشياي شاخص اين دوره دو سرويس سفالي مربوط به « تپتي آهار » پادشاه دوره‌ي عيلام ميانه و همسرش بوده كه در كاوش‌هاي هفت‌تپه به دست آمده است و گل ميخ‌هاي سفالي چغازنبيل كه به خط ميخي اسم « اونتاش ناپيريشا » شاه عيلامي سازنده‌ي « زيگورات » بر روي آن نقش بسته است. دوره‌ي هخامنشي بيشترين اشياي اين دوره را قطعات سنگي از اجزاي بناي كاخ آپادانا و كاخ شائور كه در دوران داريوش اول و اردشير دوم هخامنشي بنا شده‌اند، تشكيل مي‌دهند. سر ستون به شكل گاو، ته ستون، پايه ستون و بدنه ستون با تزئينات قاشقي و گلبرگ‌هاي نيلوفر آبي، همچنين كپي آجرهاي لعاب‌دار نقش سربازان گارد جاويدان و حيواني خيالي نيز از جمله‌ي اين اشيا هستند. شاخص‌ترين ويترين اين دوره انواع ابزار جنگي فلزي و گلوله‌هاي سنگي فلاخن است كه از حمله سپاهيان اسكندر به شوش حكايت مي‌كند. دوره‌ي اشكانيان آثاري از حكومت اليمائيان در خوزستان مربوط به دوره‌ي اشكانيان به نمايش گذاشته شده كه شاخص‌ترين آنها انواع مجسمه و سرستون‌هاي سنگي است كه از سر مسجد و برد نشانده‌ي مسجدسليمان به دست آمده‌اند. هم چنين تابوت‌هاي سفالي نيز جزئي از اشياي شاخص‌ اين دوره است كه با لعاب فيروزه‌اي مزين گرديده‌اند. دوره‌ي ساسانيان انواع ظروف سفالي و شيشه‌اي به جاي مانده از اين دوره به نمايش گذاشته شده‌ است. دوره‌ي اسلامي آثار اين دوره از قرون اوليه‌ي هجري قمري تا دوران قاجار را شامل مي‌شود. شاخص‌ترين اشياي آن انواع اسلحه گرم و سرد است. آجرنوشته‌ها در كنار اشياي به نمايش گذاشته شده‌ي ادوار مختلف در موزه‌ي شوش بخشي نيز به آجر نوشته‌ها اختصاص دارد كه در بردارنده‌ي نوشته‌هاي شاهان «اورسوم »، « سيمشكي »، « سوكل‌ مخ‌ها »، ايلامي ميانه از خاندان « ايگي ـ هلكي » و « شوتر و كيان » ايلامي نو و هخامنشي است. متن بيشتر اين آجر نوشته‌ها ساخت يا بازسازي پرستشگاهي و يا پيشكش كردن آن به ايزدي است. انتهاي پيام