كاوش‌ها و پژوهش‌هاي دانشمندان و پژوهشگران در صدساله‌ي اخير نشان داده است كه ايرانيان از پيشتازان حرفه‌ي بافندگي پارچه هستند، حتا ساكنان ايران باستان در دوره‌ي دوم سنگ (عصر حجر ميانين) با فن پارچه بافي اشنا بوده‌اند. به گزارش ايسنا رشته‌ي زري بافي، يكي از نمونه‌هاي شاخص نساجي سنتي ايراني است. اين هنر كه قدمت آن به دوران حكومت ساسانيان بازمي‌گردد، در دوران صفويه زير نظر دربار و به منظور تهيه‌ي البسه و پارچه‌هاي مورد نياز درباريان به اوج رونق و شكوفايي مي‌رسد. كارگاه‌هاي زري بافي در اصفهان، تا دوران قاجاريه برپا بوده‌اند، ليكن در دوران معاصر با تبديل شدن پارچه‌هاي زري بافت به يك كالا و اثر تشريفاتي و از دست دادن بازار عمومي، صنعت بافت پاچره‌هاي زري بافت در خطر نابودي قرار مي‌گيرد. به گفته‌ي احمد اديب، معاونت آموزش و هنرهاي سنتي اداره ميراث فرهنگي استان اصفهان، در اوايل دهه‌ي 40،30 تا 40 كارگاه زري‌بافي در شهر اصفهان مشغول به فعاليت بوده كه از اين تعداد در دهه‌ي 60 در كل استان اصهفان، تنها 2 كارگاه در زمينه هنرهاي زيبا برپا بوده‌اند. با آغاز به كار واحد هنرهاي سنتي سازمان ميراث فرهنگي در سال 72 و پژوهش در جهت شناسايي و احياي هنرهاي سنتي فراموش شده، ابتدا كارگاه گلابتون به منظور تهيه‌ي مواد اوليه‌ي پارچه‌هاي زري راه اندازي شد. با آغاز به كار كارگاه نخ گلابتون و توليد بازدهي آن، اداره ميراث فرهنگي استان اصفهان اقدام به برپايي كارگاه‌هاي زري بافي در سطح استان كرد. در حال حاضر دو دستگاه كامل بافت پارچه‌هاي زري در محل خانه‌ي شيخ‌الاسلام و يك دستگاه در هنرستان هنرهاي زيبا در شهر اصفهان، و دو دستگاه در شهر كاشان، راه اندازي شده است و طي آن 5 نفر از اهالي استان براي راه اندازي، چله كشي، نقش بندي، بافت و گوشواره كشي آموزشي ديده و مشغول فعاليت مي‌باشند. انتهاي پيام