«ديدار با اهالي علم» دكتر كاظم آملي، استاد پيشكسوت دانشگاه علوم پزشكي تهران: حجم بالاي دانشجو مانع ارايه آموزش مناسب مي‌شود/2/
... استاد پيشكسوت دانشگاه علوم پزشكي تهران اظهار كرد: برنامه‌ريزي آموزشي بايد به گونه‌اي باشد تا دانشجو توان بكارگيري اطلاعات و محفوظات دوره علوم پايه خود در دوره باليني را داشته باشند. دكتر كاظم آملي در ادامه سخنان خود به خبرنگار ايسنا، حجم بالاي دانشجويان را مانع ارايه آموزش مناسب و برقراري ارتباط مطلوب بين استاد و دانشجو و در نهايت عدم شناسايي نقاط ضعف و قوت دانشجو توسط اساتيد عنوان كرد. وي با اشاره به رشد كمي آموزش پزشكي كشور طي دو دهه گذشته، تصريح كرد: در اين ميان چيزي كه اهميت دارد تربيت پزشكان مجرب، توانمند و با كيفيت است. وي افزود: دانشجويان پزشكي بايد به صورت عملي و كاربردي آموزش ببيند تا در زمان ورود و جذب در بازار كار توانايي تشخيص و درمان بيماريها را بدون اتكاء به اساتيد و يا گذراندن دوره‌هاي ديگر داشته باشند، چرا كه در غير اين صورت خدمت در مناطق محروم به دليل محدوديت و عدم دسترسي آنان به منابع تخصصي مشكل‌آفرين مي‌شود. به گفته اين استاد پيشكسوت دانشگاه علوم پزشكي تهران، مشكل عمده پزشكان امروزي، افزايش تجويز آنتي بيوتيك در روشهاي درماني آنهاست كه اين امر از عدم توانمندي پزشكان در تشخيص و شناسايي صحيح بيماري ناشي مي‌شود و در نهايت تاثيرات منفي و يا حتي بالعكس در روند درماني بيمار باقي مي‌گذارد. دكتر آملي با اشاره به افزايش ظرفيت پذيرش دانشجو به عنوان معضلي عمده در راستاي ارتقاي كيفيت آموزش پزشكي كشور، تصريح كرد: در حال حاضر كلاسهاي درس و آموزش با حجم بالاي دانشجو روبروست كه درنتيجه فرصت كافي براي ارايه آموزش با كيفيت و عملي براي دانشجويان پزشكي فراهم نيست. همچنين نبود ارتباط مطلوب و مناسب بين استاد و دانشجو و عدم شناسايي توانمنديها و نقاط ضعف دانشجويان توسط اساتيد از ديگر اثرات مخرب افزايش تعداد دانشجو است. بنابراين در اين وضعيت، نبايد انتظار داشت دانشجو پس از فارغ‌التحصيلي توانايي تشخيص صحيح بيماري را داشته باشد. وي كاربردي كردن اطلاعات علوم پايه دانشجو در دوره باليني و فيزيوپاتولوژي را از ضروريات دانست و گفت: جدايي فيزيوپاتولوژي از علوم پايه امكان پذير نيست، بنابراين برنامه‌ريزي آموزشي بايد به گونه‌اي باشد تا دانشجو توان بكارگيري اطلاعات علوم پايه را بر بالين بيمار و در دوره باليني داشته باشد. اين استاد پيشكسوت دانشگاه علوم پزشكي تهران با بيان اينكه در شرايط فعلي هيچ برنامه اصلاحي و تغيير در سيستم آموزشي به تقويت و ارتقاي آن كمك نمي‌كند، ادامه داد: با تمام اين تفاسير دانشجويان ايراني از لحاظ شعور و استعداد در حد قابل قبول و مطلوبي قرار دارند. ولي برنامه‌ريزي و بستر مناسب براي استفاده از اين استعدادها فراهم نيست. وي با ابراز نگراني از كاهش انگيزه دانشجويان پزشكي، گفت: نبود بستر شغلي مناسب براي دانشجويان و زمان مورد نياز دانشجويان پزشكي براي رسيدن به نتيجه و بهره‌وري از تحصيلات، سختيگريها و سختي‌هاي راه برخي از دلايل كاهش انگيزه دانشجويان پزشكي است. با اين حال هنوز هم نخبگان و شايستگان به دليل علاقه وافر به رشته پزشكي و احترام پزشك در جامعه، وارد اين رشته مي‌شوند. دكتر آملي با اشاره به راهكارهايي براي رفع اين معضلات، گفت: سازماندهي، ساماندهي و مديريت دانشكده‌ها توسط افراد مجرب در اين زمينه بسيار موثر است. دكتر آملي با تاكيد بر ضرورت يكپارچگي و ايجاد ارتباط بين كليه دانشكده‌هاي پزشكي و غيرپزشكي و در اصل يكپارچگي آموزش عالي كشور، تصريح كرد: علم و دانش يك امر واحد است، بنابراين دانشگاهها بايد يك واحد مستقل بوده و با جمع آوري علوم در يك جا، بين آنها ارتباط دائمي ايجاد كنند تا بتوانند از پيشرفت و نوآوريهاي موجود در هر رشته با هدف بهره‌وري از آن استفاده كنند. وي با بيان اينكه سالها پيش جدايي آموزش پزشكي از مجموعه وزارت علوم با هدف تامين نيروي متخصص كشور صورت گرفت، خاطرنشان كرد: در حال حاضر با تامين نيروي متخصص مورد نياز ديگر لزومي براي جدايي دانشكده‌هاي پزشكي از ساير دانشكده‌ها وجود ندارد و بايد همچون گذشته دانشكده‌ها با هم در ارتباط بوده و در يك محل جمع شوند تا ارتباطات علمي و سيستماتيك بين دانشكده‌هاي علوم مختلف حفظ شود. حداقل اجراي اين طرح و ايجاد university به معناي واقعي در دانشگاههاي بزرگ ضروري است. دكتر آملي با بيان اينكه مديريت و اداره فعاليت دانشگاهها، كار هيچ وزارتخانه‌اي نيست، تصريح كرد: دانشگاهها بايد يك واحد بوده، مستقلا فعاليت خود را انجام داده و بودجه مستقل داشته باشند. اين در حاليست كه در حال حاضر خود دانشگاههاي پزشكي نيز استقلال لازم را ندارند. وي با اشاره به تجربه ناموفق برخي كشورها چون شوروي سابق كه مسئوليت آموزش پزشكي را بر عهده وزارت بهداري قرار داده بودند، تصريح كرد: در شوروي نيز اين اقدام با هدف افزايش تعداد نيروي متخصص انجام شد ولي به دليل مشكلات ايجاد شده علم پزشكي در اين كشور همانند كشورهاي اروپايي و در سطح آنها رشد نكرده است. انتهاي پيام