/به مناسبت سفر وزراي امور خارجهي 3 كشور اروپايي به تهران/ دومينيك دو ويليپن، شاعري كه به ركگويي شهرت دارد
پس از آنكه دومينيك دوويليپن دراظهار نظري بي سابقه، ادعاي آمريكا مبني بر تعلق داشتن به ”نسل قديم اروپا” را تنها بلوفي عنوان كرد و گفت كه آنها از كشوري ميآيند كه به جنگ، اشغالگري و بربريت شهرت دارند، بسياري وي را سياستمداري برجسته و در عين حال جنجالبرانگيز عنوان كردند. او از جمله سياستمداران كوبندهاي است كه همواره مورد تاييد مقام بالاتر خود، يعني ژاك شيراك، رييس جمهور فرانسه بوده است. خصوصيت بارز وي كه همانا ركگويي و صراحت كامل در سخناناش است، وي را در ميان برجستهترين سياستمداران اروپايي و حتي جهان قرار داده است. به گونه اي كه يك روزنامهي انگليسي در گزارشي دربارهي وي ضمن قاطع عنوان كردن وي اعلام كرده است:“ اگر تنها يك ديپلمات تاثيرگزار در جهان وجود داشته باشد، او كسي نيست جز دومينيك دوويليپن.» (1) به گزارش دفتر مطالعات بينالمللي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، دومينيك دويلپن، وزير امور خارجهي فرانسه يكي از سه وزير امور خارجهي كشورهاي اروپايي است كه روز گذشته به منظور بررسي برنامههاي هستهي ايران وارد كشور ما شده است. از اين رو حضور وي در ايران فرصت مناسبي است تا به طور مختصر به زندگي سياسي وي پرداخته شود. دومينيك دوويلپن كه در 14 نوامبر سال 1953 در مراكش به دنيا آمد، پس از طي كردن تحصيلات مقدماتي و تكميلي در رشتههاي هنر و حقوق، مدارك دانشگاهي خود را كسب كرد. پس از گذشت چند سال، نخستين مدرك رسمي سياسي خود را در موسسهي مطالعات سياسي (Etudes) در پاريس دريافت كرد و به اين گونه بود كه پا عرصه سياست نهاد. اما شروع واقعي فعاليتهاي سياسي وي به سالهاي نخستين دههي 80 باز ميگردد؛ به گونهاي كه پس از شركت در جريانهاي مختلف سياسي در فرانسه و جلب نظر سياستمداران وقت، در اول ژوئن سال 1980 به سمت يكي از مشاوران وزارت امور خارجهي فرانسه منسوب شد و تنها به فاصلهي يكسال، به سمت مشاور وزارت امور خارجهي اين كشور در حوزهي امور سياسي آفريقا و مالاگاشي منسوب شد. دوويليپن، طي سالهاي 1981 تا 1984، همچنان كه به عنوان مشاور در امور آفريقا و مالاگاشي، مشغول به فعاليت بود، در مركز “تحليلها و ارزيابي سياسي” فرانسه نيز حضوري چشمگير داشت. اما سالهاي 1984 تا 1987، دورهاي بود كه جامعهي بينالملل نيز به گونهاي مشخص با وي و فعاليتهاي سياسي آشنا شد. وي طي اين سالها به عنوان مشاور ارشد فرانسه در سفارت اين كشور در آمريكا مشغول به فعاليت شد و تاثير عمدهاي در شكلگيري روابط دو كشور در طي اين سالها برجاي گذاشت. دومينيك دوويليپن طي سالهاي 1987 تا 1989 نيز به عنوان كاردار دوم فرانسه در سفارت اين كشور در آمريكا، به فعاليتهاي سياسي خود ادامه داد.اما بروز برخي تحولات و رخدادهاي سياسي موجب شد تا در سالهاي 1989 تا 19990 از آمريكا به هند منتقل شده و به عنوان كاردار دوم سفارت فرانسه در دهلي نو مشغول به فعاليت سياسي شود. طولي نكشيد كه در سال 1990، به عنوان كاردار نخست سفارت فرانسه در هند منسوب شد و تا دو سال نيز در اين سمت به فعاليتهاي سياسي و بينالمللي خود ادامه داد. دوويليپن در سال 1992 و پس از پايان ماموريتش در هند به فرانسه بازگشت و تا سال 1993 در وزارت امور خارجهي اين كشور به عنوان معاون رييس بخش آفريقا و مالاگاشي به فعاليتهاي خود ادامه داد. اما بروز برخي قابليتهاي سياسي از سوي وي موجب شد تا طي سالهاي 1993 تا 1995 به سمت معاون نخست وزير امور خارجهي وقت فرانسه منسوب شود و پس از آن نيزحضوري چشمگيرتر در جريانات سياسي بينالمللي از جمله جنگ خليج فارس و جنگ در يوگوسلاوي داشت.با اين حال پس از آنكه ژاك شيراك به مقام رياست جمهوري فرانسه برگزيده شد، ضمن در نظرگرفتن شرايط سياسي و اجتماعي فرانسه، از برگزيده شدن دومينيك دوويليپن در مقام نخستوزيري اين كشور در سال 2002 ابه شدت استقبال كرد.(2) نكتهي بارزي كه ميتوان در خصوص دومينيك دوويليپن ذكر كرد، آن است كه مردم فرانسه علاقهي خاصي نسبت به وي دارند. شايد يكي از عمده دلايل اين امر ركگويي اوست. او در عين حال كه در عرصهي سياسي فرانسه، روابط نزديكي با ژاك شيراك دارد، در زندگي شخصي نيز نزديكيهاي فراواني با وي دارد؛ به گونهاي كه در فرانسه آنها را اعضاي يك خانواده عنوان ميكنند. شايد براي سياستمداري كه به صراحت گويي در جهان شهرت دارد، داشتن طبع شعر گونه و حتي احساسات لطيف، جالب به نظر رسد. او كه تنها دو دختر دارد، همانند رييس جمهور فرانسه فردي تنها است و برخي اوقات به انتشار اشعار خود ميپردازد. اين چهرهي برجستهي سياسي، حتي به انتشار چندين كتاب اقدام كرده است و در آنها به فرهنگ فرانسه و حتي نامداران اين كشور از جمله ”ناپلئون بناپات”، توجه خاصي داشته است. وي كه از ژوئن سال 2002 به مقام وزارت امور خارجهي فرانسه برگزيده شده است، همواره با ارايهي سخنرانيهاي قاطع و كوبنده كه در آنها حتي آمريكا كه يكي از متحدان نزديك فرانسه نيز شمرده ميشود را مورد انتقاد قرار ميدهد، توجه كارشناسان سياسي را به خود جلب كرده است.(3) منابع: 1ـ www.news. bbc.co 2_ www.peso wanadoo 3_ همان. انتهاي پيام