«پس از آن‌كه جـورج بـوش در سال 2001 به قدرت رسيد، مشاوران وي به طـراحـي استراتژي براي مواجه با ايران پرداختند. دو سال بعد، موضوع ايران در دستور كار امنيت ملي رياست جمهوري قرار گرفت و نهايتا بوش سال گذشته نام ايران را در محور شرارت قرار داد.» به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، روزنامه‌ي واشنگتن پست با اشاره به مطلب فوق با ارايه‌ي تحليلي آورده است: «در حال حاضر كارشناسان در داخل و خارج از دولت آمريكا، بر روي مساله‌ي ايران به عنوان بحران سياست خارجي آمريكا تمركز كرده‌اند. بحران‌هاي موجود در دولت آمريكا، نشان دهنده‌ي فقدان يك استراتژي روشن در قبال ايران مي‌باشد.» در ادامه‌ي اين مطلب آمده است: «فلينت لورت، از مشاوران بوش در امور خارجي و خاورميانه اظهار داشت:”سياست آمريكا در قبال ايران، نه مشاركت و نه تغيير رژيم است؛ اما نومحافظه كاران آمريكايي، در حال ايجاد ائتلافي براي برقراري دموكراسي در ايران هستند. مقامات ارشد دولت بوش از صحبت درباره‌ي سياست مستقيم بوش در قبال ايران خودداري مي‌كنند؛ اما مي‌گويند كه در بسيج كردن نظرات جهانيان عليه برنامه‌هاي هسته‌يي ايران، موفق شده‌اند.“» در بخش ديگري از اين گزارش آمده است: «در حالي كه آمريكا نتوانسته است به استانداردهاي لازم در تغيير رژيم در ايران دست يابد، مقامات دولت بوش درباره‌ي حمايت‌هاي معنوي از جنبش اصلاح طلب در ايران و در مبارزه‌ با آن صحبت مي‌كنند. همان طور كه كالين پاول، وزير امور خارجه‌ي آمريكا نيز اعلام كرده است، سياست اين كشور حمايت از مردم ايران مي‌باشد. مشاجرات درباره‌ي چگونگي رفتار با ايران، پس از انتشار گزارش‌ها درباره‌ي برنامه‌هاي هسته‌يي ايران آغاز شد.» اين روزنامه در ادامه آورده است: «آمريكا علاوه بر دستيابي به تسليحات هسته‌يي، ايران را به پناه دادن به اعضاي شبكه‌ي تروريستي القاعده نيز متهم كرده است. واشنگتن مدعي شده است كه اعضاي پنهاني القاعده در ايران در ارتباط با بمب‌گذاري رياض بوده‌اند كه طي آن 34 تن از جمله 9 آمريكايي كشته شدند. افزايش تهديد هسته‌يي ايران و احتمال مناسبات اين كشور با اعضاي القاعده، شكاف‌ها درباره‌ي چگونگي رفتار با ايران را افزايش داده است. وزارت خارجه‌ي آمريكا، پيش از اين خواهان باز شدن باب گفت‌وگو با اصلاح طلبان ايران بود؛ اما پنتاگون خواهان يافتن راه‌هايي براي بي ثبات كردن حكومت ايران مي‌باشد. اختلاف نظر و تنش ميان اين دو جناح در آمريكا، به حدي رسيد كه هر دو طرف يكديگر را به افشاي داستان‌هاي نامناسب در رسانه‌ها براي متوقف كردن طرح‌هاي سياسي متهم كردند.» در بخش ديگري از اين تحليل آمده است: «دولت كلينتون نيز موفق شد مذاكرات بدون قيد و شرط را با ايران برگزار كند. در ارائه‌ي پيشنهادهاي گفت‌وگو با ايران، از توافقنامه‌ي چارچوبي سال 1994 آمريكا با كره‌ي شمالي الهام گرفته شد. براساس اين توافقنامه، كره‌ي شمالي موافقت كرد كه برنامه‌هاي هسته‌يي اين كشور از سوي جامعه‌ي بين‌المللي كنترل شود و در عوض، كمك‌هاي اقتصادي به اين كشور ارايه شود؛ اما از آنجايي‌كه هيچ ارتباطي ميان تهران و واشنگتن وجود نداشت، دولت بوش موافقت كرد مذاكرات ديپلماتيك محدودي با ايران داشته باشد. اين مذاكرات كه با حضور نماينده‌ي سازمان ملل در ژنو و پاريس برگزار مي‌شد، در پي حمله به نيروهاي آمريكايي در رياض قطع شد.» اين روزنامه نوشت: «برخي از كارشناسان بر اين عقيده هستند كه ايران اكنون آماده‌ي انقلاب است. برخي ديگر نيز معتقدند كه تا سه سال ديگر كه به افتتاح نيروگاه هسته‌يي ايران باقي مانده، هيچ‌گونه تغيير عمده‌اي در ايران روي نمي‌دهد. به همين جهت آمريكا بايد به راه‌هاي ديگري از جمله حمله‌ي پيشگيرانه به سايت‌هاي هسته‌يي ايران فكر كند. كارشناسان مي‌گويند كه حمايت مالي و تبليغاتي آمريكا از جنبش دموكراسي در ايران، نتايج معكوسي به همراه داشته است، زيرا محافظه‌كاران به بهانه‌ي تهديد خارجي و براي وحدت ملي اقدام به سركوب اصلاح طلبان مي‌كنند.» انتهاي پيام