استاد رسالات موسيقي دانشگاه سوره گفت: موسيقي آييني و مذهبي ايران ريشه در تاريخ ديرسال اقوام مختلف ايراني دارد. دكتر محمدزاده صديق در گفت‌وگو با خبرنگار ايسنا اضافه كرد: در الواح و سنگ نبشته‌هاي سومري و ايراني ما با اين مراسم‌ها مواجه هستيم به عنوان نمونه يكي از اين كتيبه‌ها كه در سال 1372 در اطراف مهاباد پيدا و سپس در كنگره كتيبه و متون در شيراز معرفي شد. مراسم آئيني و موسيقايي ويژه‌اي كه محققان ديرين‌شناسي به آن آئين شمني اطلاق مي‌كنند را با نظارت كاهنان آن دوره نشان مي‌دهد. وي ابراز داشت: موسيقيدانان اين كتيبه در حالي كه سازهاي خود را بر سينه فشرده‌اند، ديده مي‌شوند و اين رسمي است كه امروزه در برخي نقاط كشور قابل مشاهده است. به گفته‌ي دكتر صديق با استناد به اين كتيبه و برخي متون ديگر نخستين ريشه‌ها و بنيادهاي موسيقي مذهبي ايران به 7 هزار سال پيش درميان اقوام ايراني باز مي‌گردد، اقوامي كه معتقد به آيين شمني بودند و به مرور اين اعتقادات به ميترانيم، زرتشتي، مانويه، زروانيه، مزدينا و جز آن تغيير يافت. وي در بخش ديگري از سخنان خود گفت: پس اسلام، شيعيان به دليل عشق و ارادتي كه به اهل بيت به خصوص حضرت سيدالشهدا (ع) داشتند، آئين‌هاي موسيقي كهن را در قالبي نوين حفظ و با تلفيق محتواي عرفاني آن را حفظ و توسعه دادند. استاد رسالات موسيقي دانشگاه سوره وجود گروه‌هايي از شيعيان را كه در عهد ديالمه با سنج و دمام، عزاداري مي‌كردند، سمبلي از اين احترام به خاندان عصمت دانست و ظهور شاه‌اسماعيل ختائي (صفوي) در صحنه حيات سياسي ايران را باعث تكامل اين نوع از موسيقي مذهبي ذكر كرد. دكتر صديق در پاسخ به اين سوال كه آيا تدوين موسيقي مذهبي را راضي كننده مي داند يا نه، تصريح كرد: امروزه وضعيت موسيقي مذهبي به گونه‌اي است كه بيشتر در ميان توده‌هاي مردمي و علاقمندان خودجوش جريان دارد. وي اضافه كرد: از ديد من مسئولان فرهنگي هنري برنامه‌هاي خاصي براي توسعه و تدوين اين موسيقي ندارند در حالي كه در كشورهاي همسايه بسياري از ريتم‌هاي گمنام فولكولوريك مدون شده و در دانشكده‌ها تدريس مي‌شود. به گفته اين استاد دانشگاه اين عدم برنامه‌ريزي براي موسيقي مذهبي و آئيني در شرايطي است كه ايران دريايي از آهنگ‌ها و سرودهاي موسيقي را در گوشه و كنار كشور در اختيار دارد و فرهنگ‌هاي ايراني نيز داراي بسترهاي عظيم از موسيقي آئيني تشيع هستند و با كمال تاسف حتي برنامه‌اي براي بازشناسي آن‌ها وجود ندارد. دكتر صديق در پايان خاطرنشان كرد: لازمه تدوين و پژوهش جامع بر روي اين موسيقي، توسعه اين هنر در دانشگاه‌ها و نگرش مثبت از سوي مسئولان به موسيقي مذهبي و آئيني است. انتهاي پيام