يك پژوهشگر موسيقي : دولت به هر دليل ، تمايلي براي اختصاص بودجه به بخش پژوهش ندارد
عدم پژوهش‌هاي جدي در موسيقي آييني، منبعث از نگاه تحقيرآميز به موسيقي در طي قرن‌ها و معلول ميراث نگاهي است كه مديريت فرهنگي و هنري به اين حوزه‌ي فرهنگي روا داشته‌اند. سيد عليرضا ميرعلي نقي - مورخ و پژوهشگر موسيقي معاصر كه با خبرنگار هنري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) سخن مي‌گفت با بيان مطلب بالا افزود: نقل كرده‌اند يكي از مسوولان رده بالاي وزارت فرهنگ و هنر وقت كه با محمد رضا پهلوي نيز نسبت فاميلي داشت ،اعتبارات كلاني را صرف اركستر‌هاي بزرگ و شخصيت‌هاي پرزرق و برق مي‌كرد، اما زماني كه به او گفتند، بر روي موسيقي آييني ايران نيز فعاليت‌هايي انجام بده، در جواب گفت مگر موسيقي ايران جز سرنا و دهل چيزي هم دارد؟! اين دركي است كه وزير فرهنگ و هنر وقت نسبت به موسيقي كشور داشت و در حالي كه بر روي گنجي از ميراث فرهنگي نشسته بود، نسبت به ماهيت آن اطلاعي نداشت. وي با تاكيد بر اين كه موسيقي آييني ايراني، نخستين بار توسط مستشرقان مورد توجه قرار گرفت، گفت: سال‌ها نيز به طول انجاميد تا اين توجه به بازبيني برسد، به همين دليل، آثار صوت و تصويري اين موسيقي اندك بوده و تكثير آن در جامعه‌ي شهري براي ابعاد تجاري كشش ندارد، در روستاها نيز به دليل فقر فرهنگي موجود، افراد به خصوص سنين زير 35 سال ترجيح مي‌دهند آهنگ‌هاي لوس آنجلسي و پاپ صدا و سيما را گوش كنند. به گفته‌ي اين پژوهشگر ، مطالعه‌ي موسيقي نواحي ايران به طوري جدي از دهه‌ي 50 شروع شد و فوزيه مجد اولين كسي بود كه با گروه خود در مناطق دور افتاده‌اي از استان‌هاي خراسان و سيستان و بلوچستان به پژوهش پرداخت و كارهايي را ضبط و ثبت كرد، بعد از او نيز محمدرضا درويش پژوهش‌هايي را آغاز و آلبوم‌هاي زيادي را منتشر كرد. به گزارش ايسنا،سيدعليرضا ميرعلي نقي در پاسخ به اين سوال كه پژوهش‌هاي جامع و كاربردي را در زمينه ي موسيقي آييني و محلي تا چه حد در اعتلاي فرهنگ و هنر و مواريث فرهنگي موثر است گفت: دستاوردهاي فرهنگي و هنري پيشينيان ما، از قبيل موسيقي‌هاي نواحي و آييني ارزش‌هاي كهن را تداعي كرده و طرز تلقي اقوام گذشته‌ي ما را نشان مي‌دهند، به همين دليل پژوهش‌هاي جامع در اين زمينه هر چند كه دير شده، ولي هر چه ضبط و ثبت شود به نفع فرهنگ كشور خواهد بود. وي تاكيد كرد: پژوهش موسيقي كشور دچار مشكل بوده و اهميت آن نيز براي مسوولان كشور مشخص نيست بنابراين تركيب دو مبهم فوق، امر مبهم‌تري را پديد آورده و بودجه‌اي در اختيار آن قرار نمي‌گيرد. سيد عليرضا ميرعلي نقي در پايان پيرامون وظايف دولت در جهت پژوهش‌هاي هنري يادآور شد: دولت با برخورداري از كارشناسان و پژوهشگران، وظيفه‌اش را به خوبي مي‌داند، اما به هر دليل مايل نيست كه براي پژوهش‌هاي موسيقايي بودجه‌هايي را اختصاص دهد. انتهاي پيام