رييس جمهور فرانسه معتقد است كه تصميم نهايي درباره عراق را بايد شوراي امنيت سازمان ملل متحد بگيرد و فرانسه به هر تصميمي كه اين شورا بگيرد احترام مي‌گذارد. وي راه حل نظامي را چندان بعيد نمي‌داند اما مي‌گويد كه اين راه حل را نيز با تصويب قطعنامه‌هاي شورا بايد اتخاد كرد. وي اسلام را مانع و مشكلي براي دولت و مردم فرانسه نمي‌داند و ايجاد برخي تنش‌ها را به گروه‌هاي تندروي آمريكايي كه داراي اهداف سياسي هستند، معطوف مي‌كند. به گزارش ايسنا، ژاك شيراك، رييس جمهور فرانسه، مصاحبه‌اي را با روزنامه‌ي نيويورك تايمز انجام داده است كه در زير مي‌آيد: روزنامه‌ي نيويورك تايمز: آقاي رييس جمهور پس از حادثه 11 سپتامبر شما اولين كسي بوديد كه به واشنگتن رفتيد و اتحاد خود را با آمريكا اعلام داشتيد. اين لحظات براي آمريكايي‌ها بسيار ترحم انگيز بود و همچنين براي شما. از آن به بعد مردم نيويورك و واشنگتن احساس مي‌كند نظر اروپايي‌ها و ديگران نسبت به آمريكا تغيير كرده است. نظر شما در اين باره چيست؟ ژاك شيراك: من ابتدا نظرشخصي خود را مي‌گويم. من واقعا به آمريكا علاقه‌مند هستم. آمريكا كشوري است كه من دوستش دارم و آن را مي‌پسندم و به آن احترام مي گذارم. همچنين كشوري است كه تا حدودي به آن آشنايي دارم و در جواني كه در اين كشور به سر مي‌بردم و در آنجا درس مي‌خواندم به عنوان راننده ليفتراك و فروشنده نوشابه، راننده ، خبرنگار و روزنامه نگار كار كرده‌ام. اولين احساس من پس از حادثه 11 سپتامبر مربوط به قربانيان و خانواده‌هاي آنها بود. چيزي درون مردم فرانسه به وجود آمد كه هنوز هم هست. اين مسئله نشان داد زماني كه حادثه‌اي رخ مي‌دهد، مردم فرانسه و آمريكا كنار يكديگر مي‌ايستند. نيويورك تايمز: 11 سپتامبر باعث شد تا آمريكا دكترين جديدي كه تقريبا تفاوت‌هايي با دكترين‌هاي تندروي قبلي دارد فرموله كند. بوش و دوست او جنگ با تروريسم را اعلام كردند و همچنين جهانيان را وادار به قبول دكترين اقدام بازدارنده نمودند. نظر شما درباره اين دكترين چيست؟ ايده‌اي كه عقيده برخي مخرب و بي‌ثبات كننده است. شيراك: من به شما خيلي رك مي‌گويم. همانطور كه به بوش گفته‌ام، من شرايط زيادي در رابطه با اين دكترين دارم به محض اينكه كشوري ادعا كند كه حق اقدام بازدارنده را دارد، ديگر كشورها نيز به طور طبيعي اين شيوه را دنبال خواهند كرد. چين خواهان اقدام پيشگيرانه در قبال تايوان مي‌شود و مدعي مي‌شود كه تايوان تهديدي براي اوست، آن زمان واكنش آمريكا و اروپا چه مي‌تواند باشد؟ يا اگر هند بخواهد دست به اقدام بازدارنده عليه پاكسان بزند و يا بر عكس؟ نيويورك تايمز: بهترين راه براي اطمينان از اينكه صدام در پي توليد و گسترش سلاح‌هاي كشتار جمعي نمي‌باشد چيست؟ هدف دولت آمريكا تغيير حكومت عراق است. آيا با اين هدف موافق هستيد؟ شيراك: لزومي ندارد به شما بگويم كه دولت عراق را محكوم مي‌كنم. طبيعتا به دلايلي كه شما مي‌دانيد و به دليل همه خطراتي كه براي منطقه دارد و به دليل تراژدي كه بر مردم عراق روا مي‌دارد. اما من با يك جانبه‌گرايي در جامعه مدرن مخالف هستم. من معتقدم كه جهان مدرن بايد منسجم باشد و اگر قرار است اقدام نظامي انجام شود، مسئوليت آن برعهده جامعه بين‌المللي است و تصميم آن بايد توسط شوراي امنيت گرفته شود. اكنون شوراي امنيت تصميم گرفته كه عراق نبايد سلاح كشتار جمعي داشته باشد، اما نگفته كه حكومت عراق لزوما بايد تغيير كند. بنابراين اگر هدف ممانعت عراق براي داشتن سلاح كشتار جمعي است ما همراه سازمان ملل حاضر به انجام هركاري هستيم. يكي از آنها تاكيد بر بازگشت بازرسان به عراق بدون قيد و شرط است. اگر عراق مخالفت كند، آن وقت شوراي امنيت بايد درباره‌ي عراق تصميم بگيرد و اينكه اقدام نظامي بايد اتخاذ يا نه. نيويورك تايمز: آيا به نظر شما صدام يك خطر جدي براي منطقه و جهان است؟ شيراك: من دريافته‌ام كه او خطري جدي براي مردم خود است، كساني كه تحت شرايطي غيرمعمول و مشكل زندگي مي‌كنند. نيويورك تايمز: از فرانسه و تهديدهاي پيش روي آن بگوييم. اسلام كنوني دومين گرايش مذهبي فرانسه محسوب مي‌شود. آيا به عقيده شما اين تهديدي بالقوه براي امنيت كشور شما نيست؟ شيراك: نه، اصلا، ما چهار ميليون مسلمان در فرانسه داريم. بسياري از آنها مليت فرانسوي دارند و تعداد كمي خارجي هستند كه اكثر آنها از مراكش و الجزاير و تونس و جاهاي ديگر آمده‌اند، ما مشكلي با مسلمانان نداريم و تلاش مي كنيم كه بعدا نيز نداشته باشيم، ما مشكلات و مسائل ديگري داريم چرا كه در كنار خود با همسايگان خودسر روبرو مي‌باشيم. در اين همسايگان جواناني هستند كه ما آنها را « بئور» مي‌ناميم؛ كساني كه از كشورهاي عرب آماده‌اند. از طرف ديگر برخي مشكلات اجتماعي داريم كه به طور جدي و موثر به آنها نپرداخته‌ايم، ما نگراني زيادي در رابطه با جهانگردان در گذشته داشته‌ايم، اسلام باعث نگراني ما نيست آنچه ما را نگران كرده شبكه‌هاي تروريستي است كه اين كاملا متفاوت است. نيويورك تايمز: شما نترسيده‌ايد. نگران هم نيستيد كه كشورتان تحت تاثير وقايع خاورميانه به افراطي گري كشيده شود بخصوص جوانان؟ با درگيري اسراييل و فلسطينيان حوادثي در ارتباط با كنيسه‌ها پيش آمد كه تاثير زيادي بر نيويورك و آمريكا داشت. شيراك: تاثيري كه من بخواهم براي شما توضيح دهم بسيار مسخره است. نيويورك تايمز: دراين باره غلو شده است؟ شيراك: بله ما چهار ميليون مسلمان داريم و دومين جامعه بزرگ يهودي در جهان هستيم. البته پس از آمريكا و بدون احتساب اسراييل. با قبول اين نكته كه فرانسه اولين كشوري است كه حقوق يهوديان را به رسميت شناخت، مي‌تواند تبليغات احساسات ضد يهود در آن واقعي باشد؟ حوادثي رخ داده، حقيقت دارد، اما ما به سرعت پاسخ داديم و با قاطعيت تمام اين كار را كرديم. در هيچ شرايطي تظاهرات ضديهودي در فرانسه نبوده است. اكنون مبارزاتي به سرپرستي برخي گروه‌هاي تندروي آمريكايي‌ كه سعي دارند ضديهودي‌هاي فرانسه را محكوم كنند به دلايل سياسي و احساسات سياسي انجام مي‌شود. نيويورك تايمز: اما چه كسي مسئول حوادث اتفاق افتاده مي‌باشد ؟ شيراك: البته حوادثي رخ داد، اگر بخواهيد بايد به جواناني كه خانواده هاي عرب دارند و من قبلا راجع به آنها صحبت كردم، توجه شود. كساني كه در كشورهاي خودسر همسايه زندگي مي‌كنند و با مسائل بين‌المللي مرتبط هستند . من نمي‌گويم كه به شديدترين شكل ممكن اين حملات را محكوم مي‌كنم، ما آنها را محكوم كرديم. دو نخست وزير قبلي ما نيز اين اقدامات را محكوم كردند. ما بسيار بسيار مراقب هستيم. زماني كه يك وزير كشور جديد انتخاب مي‌شود، اولين دستور‌العمل من به وي مراقبت و هشياري زياد در برابر هر گونه تحرك افراطي، مذهبي و به خصوص ضديهوديت بود. نيويورك تايمز: طي اين هفته شاهد ديدار بوش و بلر در واشنگتن بوديم، آنها براي اقدام عليه صدام بسيار قاطع هستند. اما گرهارد شرودر در هانوور‌ ساز مخالفت در ميان متحدين را مي‌زند. به نظر شما اين عكس العمل‌ها واقعي است ؟ شيراك: اين طور نيست كه من و شرودر در يك جهت قرار گرفته‌ايم و بوش و بلر و ديگران در طرف ديگر. فقط تفاوت‌هاي كوچك به وجود آمده است. تا آنجا كه مي‌دانيم اتحاديه اروپا به وضوح مخالفت خود را با اقدام يك جانبه اعلام كرده است، شرودر بسيار به انتخابات نزديك است. شايد به همين دليل نقش بازي مي‌كند. شرودر بايد دقيق باشد، بنابراين بايد موضع مشخصي اتخاذ نمايد، اما گفته است هر تصميمي شوراي امنيت مي‌گيرد در آن شركت نمي‌كند. اما من تا آنجا پيش نرفته‌ام، من كاملا با اين ايده موافقم كه شوراي امنيت بايد براي بازگشت بازرسان تصميم جدي بگيرد. اگر بازرسان اجازه بازگشت نيابند، شورا بايد با يك قطعنامه ديگر اعلام كند كه اقدام نظامي بايد انجام شود يا خير. به دنبال دومين قطعنامه فرانسه قطعا موضع‌ ديگري اتخاذ خواهد كرد، اما من درباره‌ پيامدهاي مداخله در ائتلاف بين‌المللي براي مقابله با تروريسم نگران هستم. ممكن است اين ائتلاف كاملا از بين برود . نيويورك تايمز: اگر عراق امتناع ورزد به رغم قطعنامه‌هايي كه شما مي‌گوييد، موضع فرانسه چه خواهد بود؟ شيراك: همان طور كه گفتم فرانسه تا راي شوراي امنيت سازمان ملل پيش داوري نخواهد كرد. همه چيز بر ماهيت قطعنامه‌ها بسته است. بازگشت بازرسان دومين قطعنامه درباره حمله احتمالي به عراق را توضيح مي‌دهد. نيويورك تايمز: تحت چه شرايطي فرانسه با استفاده از زور موافقت مي‌كند؟ مجبور كردن صدام به قبول بازرسان يا خلع وي؟ شيراك: آنچه امروز مهم است، تغيير حكومت عراق نيست. همه آرزوي آن را دارند، من نيز همين آرزو را دارم، اما اصولي وجود دارد كه بر اساس آنها جهانيان بايد براي اين امور تصميم گيرد. امروز اين مسئله در رابطه با سلاح‌هاي كشتار جمعي و وجود آنها است و براي دانستن اين موضوع بايد مشاهده كرد و براي ديدن، بازرسان بايد آزادانه و بدون هيچ قيد و شرطي به عراق بروند. هدف همين است اگر اين كار انجام شود همه چيز تمام مي‌شود. شوراي امنيت يا جامعه بين‌المللي هرگز خواهان تغيير حكومت عراق نبوده است؛ چرا كه كشورهاي زيادي در جهان وجود دارد كه ما خواهان تغيير حكومت آنها هستيم، اما اگر بخواهيم وارد اين مسير شويم راه به كجا منتهي خواهد شد؟ نيويورك تايمز: ديك‌ چني هفته گذشته گفت كه بازرسان به معني همه‌ چيز نيستند . شيراك: در اين مورد بهتر است بگويم كه چني بايد به تنهايي وارد اين جنگ شود. چرا كه اگر شما به صدام، رهبران عراق و مردم عراق بگوييد كه به شما حمله مي‌كنيم و بازرسي معنايي ندارد، آنها به طور طبيعي با بازرسي مخالفت مي‌كنند . نيويورك تايمز: دومنيك دي‌ ويلپن، وزير امور خارجه شما امكان حمله به بغداد را ناديده نگرفته است. شيراك: همه چيز ممكن است من نمي‌خواهم جلو جلو قضاوت كنم. نيويورك تايمز: حتي راه حل نظامي؟ شيراك: هيچ چيز غيرممكن نيست، البته اگر جامعه بين‌المللي براساس مدارك تصميم بگيرد، اما در حال حاضر هيچ سند و يا تصميمي وجود ندارد . نيويورك تايمز: شرايط افغانستان را چطور مي‌بينيد؟ شيراك: من واقعا درباره افغانستان نگران هستم، هنوز انسجامي در اين كشور به وجود نيامده است، بسياري از جنگ سالاران براي جنگ با القاده مسلح شدند، اما آنها از سلاح‌ براي جنگ با يكديگر استفاده مي كنند. انتهاي پيام