تحقيقات نشان داده كه 30 درصد كودكان غرق شده با عمليات احيا زنده مانده‌اند. به گزارش سرويس بهداشت و درمان ايسنا، ‌بديهي است در شرايط خاص مانند غرق شدگي، گازگرفتگي، برق گرفتگي و تصادفات رانندگي نكات مهمي وجود دارند، كه بايد مورد نظر قرار گيرند. احتمال نجات فردي كه به ويژه در آب سرد و شيرين غرق شده، زياد است، پس حتي در غريقي كه علايم واضح مرگ مانند مردمك‌هاي ثابت و گشاد دارد، عمليات احيا را شروع كنيد. در يك گزارش ديده شد، كه تا 30 درصد كودكان غرق شده‌اي كه مردمك‌هاي ثابت و گشاد داشتند و مدت زيادي در آن بودند، نه تنها با عمليات احيا زنده ماندند، بلكه هيچ عارضه‌ي دراز مدتي هم در آنها ايجاد نشد. اقداماتي كه براي نجات فرد غرق شده بايد صورت گيرد: نخست،‌ از باز بودن راه هوايي مطمئن شويد، ‌ترشحات و اجسام خارجي مانند دندان مصنوعي و غيره را از دهان خارج كنيد، با فشار بر پيشاني، سر را كمي به عقب متمايل كنيد و با دست ديگر چانه بيمار را از داخل دهان به بالا بكشيد، به اين ترتيب مسير هوايي، مستقيم و بازتر مي‌شود. تعيين كنيد، كه آيا فرد غرق شده تنفس خود به خود دارد يا نه؛ گوش خود را نزديك دهان غريق ببريد، در صورت انجام تنفس به وسيله‌ي غريق، هم صداي تنفس را مي‌شنويد و هم گرمي نفس او را بر پوست گوش و گونه‌ي خود حس مي‌كنيم. همزمان با چشم خود به سينه‌ي غريق نگاه كنيد. حركات سينه نشانه‌ي برقراري تنفس خود به خود است. اگر غريق تنفس خود به خود نداشت، بلافاصله‌ تنفس مصنوعي را آغاز و در گردن به دنبال نبض شريان كاروتيد بگرديد، اگر غريق ضربان قلب نداشت، ماساژ قلب هم بايد شروع شود. شايان ذكر است، بسياري تصور مي‌كنند كه ابتدا بايد آب وارد شده به ريه‌هاي غريق را خارج كرد. برخلاف اين تصور رايج بايد بدانيد كه در بيشتر موارد آب زيادي به ريه‌هاي غريق وارد نشده است و نيازي به خارج كردن آب ريه‌ها نيست، همان طور كه، در شرايط عادي ورود هر گونه ذره‌ خارجي به مجاري تنفس سبب سرفه، عطسه و خروج ذرات مي‌شود، اغلب نخستين تماس آب با مجاري هوايي نيز باعث انقباض و اسپاسم عضلات حنجره شده و آب زيادي به ريه‌ها وارد نمي‌شود (علت خفگي و افت هوشياري هم همين است) بر عكس ممكن است كه غريق مقدار زيادي آب را ببلعد و معده او از آب پر شود. پس در برخورد با فرد غرق شده زمان طلايي را براي خارج كردن آب داخل ريه‌ها تلف نكنيد. با اين ورود مقدار كمي آب، به ريه‌ها و بالارفتن مقاومت مجراي تنفس ايجاب مي‌كند كه در تنفس مصنوعي خود بيشتر از حالت عادي و با فشار بيشتري بدميد، اگر آب زيادي داخل معده جمع شده باشد. اين خطر وجود دارد كه در جريان احيا و يا پس از آن غريق مقداري آب را بالا بياورد و اين آب به ريه‌هاي او وارد شود، اگر متوجه شديد كه آب از دهان بيمار خارج مي‌شود. روش ديگر كه چندان توصيه نمي‌شود، اين است كه اگر متوجه اتساع شكم بيمار شديد يا احساس كرديد خطر بالا آوردن آب وجود دارد بيمار را رو به زمين بچرخانيد، دستهاي خود را از پشت به دور او و زير استخوان جناغ قرار دهيد و چند بار بيمار را بلند كنيد، ‌به اين ترتيب آب اضافي از معده خارج مي‌شود. در پايان توصيه مي‌شود، خونسردي خود را حفظ كنيد و در بيرون آوردن غريق از آب، مناسب‌ترين روش را انتخاب كنيد، عمليات احيا را هر چه زودتر شروع كنيد، حتي داخل قايق و يا زماني كه به ناحيه‌ي كم عمق آب رسيده‌ايد مي‌توانيد سر و قفسه سينه غريق را روي زانوهاي خود قرار دهيد، اگر فرد غرق شده با سر داخل آب كم عمق شيرجه رفته و اكنون دچار اختلال هوشياري است، احتمال صدمه به طناب نخاعي وجود دارد. سر مصدوم را در وضعيت خنثي قرار دهيد و گردن او را به عقب و جلو خم نكنيد، نكته بسيار مهم اينكه، ممكن است عوارض غرق‌شدگي چندين ساعت بعد از آن پيشرفت كند. پس حتي اگر مصدوم به ظاهر سالم است و احساس بهبود مي‌كند حتما او را به نزديكترين مركز درماني برسانيد تا چند ساعت تحت مراقبت‌ تخصصي باشد. انتهاي پيام