این نویسنده دفاع مقدس به ایسنا گفت: در شرایطی که بسیاری از برنامه‌های مذهبی با ساختارهای سنتی اجرا می‌شوند، این برنامه تصویری متفاوت و الهام‌بخش ارائه داد. نوجوانانی که در میان ویرانی‌های غزه نشسته بودند و با آرامش قرآن تلاوت می‌کردند، پیامی فراتر از یک برنامه مذهبی را به مخاطبان منتقل کردند؛ پیامی از پایداری، ایمان و امید.
خسروی‌راد افزود: این نگاه تازه در برنامه‌های مذهبی، چیزی است که جای خالی آن احساس می‌شد. در حالی که بسیاری از شبکه‌ها به شکل سنتی به پخش برنامه‌های دینی می‌پردازند، «امت قرآن» موفق شد یک واقعه تاریخی را ثبت کند؛ تلاوتی که در دل ویرانی، اما با صلابت و آرامش انجام می‌شد. این تصویر، هم از نظر زیبایی‌شناسی و هم از نظر محتوایی، فراتر از یک اجرای معمولی قرآن بود.
او که نویسنده کتاب زندگی و خاطرات احمد ابوالقاسمی با عنوان «ترکش دوست داشتنی» است، تصریح کرد: در حوزه ادبیات کودک و نوجوان نیز چنین رویکردی ضروری است. همواره این دغدغه وجود دارد که چگونه می‌توان موضوعاتی مانند جنگ، مقاومت و سختی‌های زندگی را برای کودکان روایت کرد، بدون اینکه آن‌ها را دچار ترس یا ناامیدی کرد. کارگاه‌های نویسندگی که با همراهی نویسندگان کودک و نوجوان برگزار می کنیم، دقیقاً به دنبال پاسخ به این سؤال است. تاکنون بیش از بیست جلد کتاب در این زمینه به چاپ رسانده ایم، کتاب‌هایی که تلاش کرده‌اند واقعیت‌های موجود را با زبانی مناسب و امیدبخش به کودکان ارائه دهند.
نویسنده کتاب «سیب آخر» افزود: نمونه‌ای از این تلاش‌ها، کتابی درباره شهید سلیمانی است که داستان دختری به نام «حنا» را روایت می‌کند. پدر حنا برای کمک به سیل‌زدگان راهی مناطق آسیب‌دیده می‌شود و او اصرار دارد که همراهش باشد. در این سفر، او با حاج قاسم سلیمانی روبه‌رو می‌شود و داستانی آموزنده و الهام‌بخش شکل می‌گیرد. این کتاب که به چندین زبان ترجمه شده و در نمایشگاه‌های بین‌المللی حضور داشته، نشان می‌دهد که چگونه می‌توان شخصیت‌های واقعی و رویدادهای تاریخی را به زبان کودکانه روایت کرد، بی‌آنکه از جذابیت داستان کاسته شود.
نویسنده کتاب‌های «قصه‌های محمد» و «بساز نفروش‌ها» در پایان گفت: برنامه «امت قرآن» نشان داد که می‌توان رویکردی متفاوت به مسائل دینی و اجتماعی داشت. همان‌طور که این برنامه توانست با ارائه تصویری متفاوت از تلاوت قرآن، اثری ماندگار در ذهن مخاطبان بگذارد، ادبیات کودک و نوجوان نیز باید به‌دنبال راه‌هایی باشد که حقیقت را با زبانی امیدبخش و الهام‌آفرین به نسل آینده منتقل کند. این نوع روایت‌گری، نه‌تنها آگاهی‌بخش است، بلکه می‌تواند نسل جدید را به درک عمیق‌تری از وقایع پیرامونشان برساند.
انتهای پیام