به گزارش ایسنا، معصومه مصلی، سرپرست پژوهشکده باستان‌شناسی درباره این کشف تازه توضیح داد: کاوش‌های اخیر که با مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی و به سرپرستی فریدون بیگلری از موزه ملی ایران و سونیا شیدرنگ از دانشگاه شهید بهشتی انجام شده، اطلاعات جدیدی از سکونت‌های دوره پارینه‌سنگی میانه، که همزمان با حضور انسان‌های نئاندرتال در منطقه زاگرس است، ارائه کرده است.
او افزود: در این کاوش‌ها علاوه‌بر ابزارهای سنگی ساخته‌شده توسط انسان‌های آن دوره، بقایای حیوانات شکارشده مانند بزکوهی و گوزن نیز کشف شده است. برخی از این بقایا نشان‌دهنده آثار قصابی و سوختگی هستند که نشان‌دهنده تمرکز شکارگران آن دوره بر این گونه‌های جانوری در دره خرم‌آباد و مناطق کوهستانی اطراف آن است.
سرپرست پژوهشکده باستان‌شناسی همچنین به کشف بقایای سکونت دامداران پیش از تاریخ در دوره مس سنگی جدید اشاره کرد و گفت: در این کاوش‌ها، سفال‌های شاخص این دوره، از جمله سفال‌های نخودی منقوش و قرمزرنگ، همراه با بقایای استخوانی دام‌هایی مانند بز و گوسفند یافت شده است. این یافته‌ها نشان می‌دهد روستانشینان آن دوران از غارهای منطقه برای نگهداری دام و دسترسی به مراتع کوهستانی استفاده می‌کردند.
این باستان‌شناس اضافه کرد: آثاری مشابه از این دو دوره در یک پناهگاه صخره‌ای در مجاورت غار قمری نیز شناسایی شده است که احتمالاً نشان‌دهنده همزمانی سکونت انسان در این دو مکان مجاور هم است.
مصلی در ادامه گفت: غار قمری به همراه پنج غار و پناهگاه دیگر در دره خرم‌آباد، بخشی از مکان‌های نامزد ثبت در فهرست میراث جهانی یونسکو هستند و این مجموعه به‌عنوان بخشی از میراث دوران پارینه‌سنگی ایران شناخته می‌شود.
سرپرست پژوهشکده باستان‌شناسی تأکید کرد: تداوم چنین پژوهش‌هایی در غار قمری و سایر مکان‌های پارینه‌سنگی خرم‌آباد می‌تواند اطلاعات جدید و ارزشمندی از این دوران کم‌شناخته از تاریخ سکونت بشر در ایران ارائه کند.
انتهای پیام