این تغییرات اغلب نامحسوس هستند و طی سال‌ها مشخص می‌شوند، اما عواقب آنها می‌تواند گسترده باشد. نتایج تحقیق کنونی منتشرشده در سایت ارث، نشان می‌دهد که چگونه این تغییر روی بندپایان ساکن زمین ازجمله عنکبوت‌ها، کنه‌ها و حشرات دیگر تاثیر می‌گذارد.
یافته‌ها، روند نگران‌کننده‌ای را مشخص کرد، جمعیت عنکبوت‌ها در حال کاهش در حالی که موجودات ناقل بیماری مانند کنه‌ها در حال افزایش است. این تغییرات پیامدهای مستقیمی بر تنوع زیستی، ثبات اکولوژیکی و حتی سلامت انسان دارد.
گسترش مناطق چرای دام چندین دهه است که مناظر سراسر جهان را تغییر شکل داده است. دامداران و مشاغل مرتبط با کشاورزی با افزایش تقاضای جهانی برای گوشت و محصولات لبنی، زمین‌های بیشتری را برای گاو، گوسفند و سایر حیوانات چرا پاک می‌کنند. در مکان‌هایی مانند جنگل‌های بارانی آمازون، بخش‌های وسیعی از درختان برای ایجاد مراتع قطع می‌شوند و به جنگل‌زدایی و از بین رفتن زیستگاه کمک می‌کنند. علفزارها و حتی مناطق خشک نیز اغلب به قیمت اکوسیستم‌های بومی به چراگاه تبدیل می‌شوند.
کاهش عنکبوت‌ها
محققان دریافتند که مناطق چرای دام، تعداد عنکبوت‌های کمتری اما ملخ و کنه‌های بیشتری دارند. عنکبوت‌ها با کنترل جمعیت حشرات نقش مهمی در حفظ تعادل اکولوژیکی ایفا می‌کنند، آنها شکارچی هستند و نقش‌های زیست محیطی آنها شبیه به گرگ، شیر و ببر است. تعداد کم عنکبوت‌ها می‌تواند ملخ‌ها را از کنترل شکارچیان رها کند و منجر به تغییرات زیادی در اکوسیستم شود. دلایل کاهش عنکبوت نامشخص است، اما کاهش در دسترس بودن طعمه و تغییرات پوشش گیاهی ممکن است در این مورد نقش داشته باشد.
افزایش کنه‌ها
یکی از شگفت‌انگیزترین مشاهدات، تفاوت زیاد در فراوانی کنه بین چرندگان بومی و دام بود. 80 درصد گاوها در سراسر جهان، حامل کنه هستند که هم برای حیوانات و هم برای انسان خطراتی دارد و نگرانی عمده برای بیماری‌های مشترک بین انسان و دام است.
چرای دام به روش‌های پیچیده‌ای بر ساختار پوشش گیاهی و سلامت خاک تاثیر می‌گذارد و نتایج تحقیقات جدید نشان داد، مناطقی با چرندگان اهلی دارای ترکیبات گیاهی متفاوتی در مقایسه با مناطق دارای گیاهخواران بومی بودند. تغییرات در انواع گیاهان بر تنوع بندپایان تاثیر می‌گذارد و در دسترس بودن غذا برای گونه‌های مختلف را تغییر می‌دهد.
شرایط خاک، ازجمله رطوبت و سطوح پ هاش (pH) نیز تحت چرای دام تغییر می‌کند، این تغییرات جوامع میکروبی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و بر اکوسیستم تاثیر می‌گذارد. خاک سالم از پوشش گیاهی متنوع پشتیبانی که به نوبه خود جمعیت بندپایان را به طور متعادل حفظ می‌کند.
توصیه‌ها
محققان برای کاهش این اثرات، معرفی مجدد گیاهخواران بومی و نظارت بر بیماری‌های منتقله از طریق ناقل را پیشنهاد می‌کنند. سیاست‌های حفاظتی باید بر ایجاد تعادل در چرای دام و حفظ اکوسیستم‌ها متمرکز باشد.
احیای گیاهخواران وحشی و مدیریت چراگاه‌ها می‌تواند به بازسازی اکوسیستم‌ها و کاهش خطرات بیماری کمک کند. این تغییرات، نیازمند اقدامی برای حفاظت از تنوع زیستی و حفظ تعادل اکولوژیکی است. شیوه‌های کاربری پایدار و مدیریت بهتر مناطق چرا می‌تواند از اختلالات بیشتر اکولوژیکی جلوگیری کند.
نتایج مقاله «چرای هدفمند دام، راهکاری برای مدیریت پوشش گیاهی و دستیابی به مراتع سالم » منتشر شده در دوفصلنامه علوفه و خوراک دام نشان داد که چرای هدفمند، به‌عنوان ابزاری برای مدیریت پوشش گیاهی مراتع شناخته شده و دانش آن در حال گسترش است. چرای هدفمند برای مدیریت پوشش گیاهی، چرای دام را از حالت قبلی خود فراتر می‌برد و هدف آن، کاربرد نوع مناسب و خاصی از دام در فصل یا دوره‌ای با شدت مشخص برای رسیدن به اهداف مدیریت پوشش گیاهی و مبارزه با گیاهان ناخواسته در ترکیب گیاهی مراتع است، در حالی که نقطه مقابل، تولید کالاهای دامی خواهد بود.
چرای هدفمند و مدیریت چراگاه‌های طبیعی می‌تواند به حفظ خاک، جانوران و منابع آبی کمک کند که فرایندهای اکولوژیکی مانند چرخه مواد مغذی، چرخه آب و گردش انرژی را حفظ می‌کند.
انتهای پیام