به گزارش ایسنا، صبح جمعه ۱۹ بهمن ماه فیلم «شوهر ستاره» به کارگردانی ابراهیم ایرج‌زاد برای اهالی رسانه و منتقدان در برج میلاد رونمایی شد؛ فیلمی که با پرداختن به برخی مسائل و مشکلات مربوط به زنان قصه‌ای زنانه را تعریف می‌کند.
در نشست مطبوعاتی این فیلم که با اجرای سونیا پوریامین همراه بود، علی اوجی و نرگس محمدی به عنوان تهیه کننده، ابراهیم ایرج‌زاد (کارگردان)، حامد بهداد، فریبا نادری، هومن حاجی عبداللهی و نازنین احمدی ( بازیگر ) ونیز علیرضا برازنده (مدیر) فیلمبرداری حضور داشتند.
نرگس محمدی که اولین تجربه تهیه‌کنندگی خود را به طور مشترک با همسرش در این فیلم انجام داده است ابراز خوشحالی کرد که بعد از دو روز دوباره در این جایگاه حضور دارد.
او درباره تهیه‌کنندگی این فیلم هم گفت: فکر می‌کنم اولین نفر بودم که فیلمنامه را خواندم و آنقدر دوستش داشتم که همان شب به علی ( اوجی) گفتم این کار را تولید کنم. همیشه ترسی برای شروع اولین پروژه به عنوان تهیه‌کننده داشتم در حالی که سه چهار فیلم را کنار علی کار کرده بودم و در نهایت تصمیم گرفتم این اولین فیلمی باشد که به عنوان تهیه‌کننده تولید می‌کنم.
ابراهیم ایرج زاد در پاسخ به اینکه چه شد بعد از ساخت فیلم «عنکبوت» با یک سوژه جنجالی به دنبال ساخت فیلمی خانوادگی با قصه‌ای آرام برود با اشاره به اینکه چراغ ساخت فیلم را نرگس محمدی روشن کرد، گفت: خوشحالم بعد از پنج سال با فیلم سومم اینجا حضور دارم. عنکبوت سال ۹۸ ساخته شده بود و بعد از آن اتفاق‌هایی همچون کرونا و مسائل اجتماعی مهم سال ۱۴۰۱ رخ داد که در جامعه ایران بر کسی پوشیده نیست.
او افزود: منِ ابراهیم ایرج‌زاد نمی‌توانستم بدون تاثیرپذیری از آن اتفاق‌ها کارم را بگذرانم و به وسع خود سعی کردیم اشاره‌ای داشته باشیم به همه چالش‌ها و مسئله‌هایی که زنان این سرزمین سالیان سال است با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. خوشبختانه جامعه ایران و مردم ایران در ۱۴۰۱ نشان دادند که دختران، مادران و همسران تنها نیستند که کسی به آنها نگاه چپ کند.
ایرج‌زاد در بخشی دیگر بیان کرد: اگر بخواهم درباره اسیدپاشی و فوتبال بازی کردن و موسیقی زنان صحبت کنم احتمالا باید به اوین بروم پس مجبورم پرانتزهایی باز کنم که در سینماهای ایران اکران شود. من وقتی عنکبوت را ساختم در نظر داشتم که این فیلم حتماً در مشهد اکران شود چون باید همه بدانند که زمانی در آنجا زنان با روسری خفه می‌شدند. متاسفانه ما درگیر قرائت غلط از دین و درگیر یک قشر رادیکال مذهبی هستیم که خود را حداکثر می‌داند.
او در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه تعداد پیام‌های فیلمش زیاد است، گفت: هیچ پیامی غیر از اینکه زنان این سرزمین شایسته احترام بیشتر هستند در این فیلم وجود ندارد.
ایرج زاد ادامه داد: عادت دارد هر روز صبح صفحه حوادث روزنامه‌ها را می‌خواند و «شوهر ستاره» اول یک اسم بوده که از خواندن یک خبر شکل می‌گیرد؛ یک روز مردی بابت قتل همسرش به کلانتری مراجعه می‌کند و خود را شوهر یک زن معرفی می‌کند.
او با بیان اینکه نمی‌خواسته فیلمش گوشت تلخ باشد، تاکید کرد که در انتخاب همکارانش از حضور خانم‌ها بیشتر بهره برده تا جزییات بیشتری در جریان قصه رعایت شوند و در مسیر نویسندگی هم با ندا رسولی که در جایزه جلال نامزد شده بود،مشاوره گرفته است.
در این نشست فریبا نادری در پاسخ به سوالی درباره اینکه بازی متفاوتش در این فیلم آیا آغاز مسیری تازه برای اوست، گفت: بله، من اشتباه‌های زیادی در سال‌های حرفه‌ای خود در کنار انتخاب‌های درست داشتم. در این فیلم به واسطه تک تک عوامل و اساتیدی که کنارم داشتم مثل حامد بهداد اتفاق خوبی افتاد و امیدوارم این روند ادامه داشته باشد.
حامد بهداد هم در این نشست درباره اینکه چه نکته چالش‌برانگیزی در این فیلم بود که بازی در آن را انتخاب کرد توضیح داد: من در طول این بیست و چند سال به این نتیجه رسیدم که ما همیشه در شرایط انتخاب نیستیم. البته تجربه کردن خیلی اهمیت دارد ولی یک نکته درباره چنین همکاری این است که ما در مسیر خود به آدم‌هایی برخورد می‌کنیم که بعدها به مسیر دیگری می‌رسد. آشنایی من با ابراهیم عزیز به چای تلخ ناصر تقوایی برمی‌گردد که او جزو گروه صدا بود من هم در اوایل کارم بودم. بعد از اینکه موفق نشدم «سربازهای جمعه» را بازی کنم به «چای تلخ» رسیدم و این موضوع در مسیر بازیگری من بود و ما با هم برخورد کردیم، بنابراین، این انتخاب نیست.
او درباره اینکه آیا این فیلم پیام اجتماعی دارد یا یک روایت شخصی است؟ گفت: اینکه روایت چگونه است و زبان فیلمساز چگونه اتخاذ شده یا فیلمساز چگونه درباره زن به طور خاص در این برهه تاریخی حرف می‌زند موضوعی جدا است اما آنچه من در این لحظه دریافت کردم نه فقط جنسیت بلکه انسان به طور کلی است؛ اینکه چقدر آدم‌های تنها و بی‌نام و نشان در اطراف ما هستند که غریب و تنها زندگی می‌کنند و ما هیچ اهمیتی به آنها نمی‌دهیم. من در این فیلم قصه آدم‌هایی را می‌بینم که در همین نزدیکی در تبعید هستند.
انتهای پیام