امیررضا برومند ۱۸ بهمن ماه، در همایش «بررسی فقهی کاربرد سلول‌های بنیادی» که در دانشکده پزشکی مشهد برگزار شد، اظهار کرد: اکنون در کشورهای پیشرفته، با گرفتن خون، بانک ژنتیکی فرد متولد را تهیه کرده و تمام اطلاعات ژنتیکی او را ذخیره می‌کنند و این امر را به عنوان یک وظیفه می‌دانند تا در آینده بیماری ژنتیکی را درمان کنند. اگر اطلاعات ژنتیکی جمع‌آوری شده و برنامه درمانی کلان تدوین شود، به همه بیماران خدمت خواهد شد.
وی افزود: حوزه پزشکی در درمانِ برخی از بیماری‌ها ناتوان است. برای بیماری مانند دیابت که شایع و پرهزینه است، هیچ درمان قطعی وجود ندارد و تنها مدیریت می‌شود. فشارخون هم مانند دیابت، تنها مدیریت بیماری وجود دارد و هیچ درمانی ندارد، در بسیاری از مباحث پزشکی قدرت درمان وجود ندارد.
این متخصص مغز و اعصاب با اشاره به اینکه یکی از پرهزینه‌ترین وزارتخانه‌ها، درمان و آموزش پزشکی است، ادامه داد: بالای ۷۰ درصد بودجه وزارت بهداشت و درمان به درمان تخصیص داده شده است در حالی که رویکردهایی که ما نهادینه می‌کنیم در بخش پیشگیری قرار می‌گیرد. باید این رویکرد در سطح کلان جامعه به عنوان وظیفه ملی قرار گیرد که هر فرد بخشی از خون و مغز استخوان خود را در اختیار نهاد سلامت قرار دهد تا به وقت آن برای درمان بیماری از آن استفاده کند.
برومند با اشاره به بیماری ضایعات نخاعی بیان کرد: به دلیل اینکه علم پزشکی در حل بیماری ضایعات نخاعی ناتوان است، به پیوند سلول بنیادی روی آوردیم. وقتی از فردی خون می‌گیریم و در مواقع ضرورت از آن برای فرد دیگر استفاده می‌کنیم، در واقع در حال انجام پیوند سلول هستیم. نهاد سلامت فرایندی مانند بانک خون تعریف می‌کند و آن را توسعه می‌دهد، در شرایط مطلوب آزمایش لازم بر خون انجام داده و به وقت لازم از بانک خون استفاده می‌کند که همان درمان بیمار در شرایط اضطرار و عدم وجود درمان جایگزین و استفاده از سلول‌های بنیادی است.
وی تصریح کرد: برای اینکه چالش در این موضوع کمتر شود، باید در سطح کلان به این امر توجه کرد. در حوزه پزشکی گاهی اوقات آنچه که از مادر شامل جفت و بندناف باقی می‌ماند، درست است که بحث مالکیت مطرح است اما هیچ کارکردی برای فرد ندارد و دفن می‌شود، این وظیفه نهاد سلامت است که آن را استحصال کرده و برای درمان بیماری از آن استفاده کند.
این متخصص مغز و اعصاب در رابطه با سلول‌های بنیادی اظهار کرد: سلول‌های بنیادی، سلول‌هایی هستند که این ظرفیت را دارند وقتی تقسیم می‌شوند یک سلول جایگزین مانند خود تهیه می‌کنند، ضمن اینکه یک سلول در اختیار ما قرار می‌دهند که می‌توانند به هر سلولی در بدن ما تبدیل شوند. سلولی که به طور مثال به سلول قلبی تبدیل می‌شود به بخش مخصوص خود رفته و در آنجا فعالیت می‌کند. از زمانی که نطفه شکل می‌گیرد تا لحظه مرگ، تمام سلول‌های بدن ما واجد سلول‌های بنیادی هستند.
برومند خاطرنشان کرد: از زمانی که بندناف و جفت را داریم امکان استحصال سلول بنیادی برای ما میسر است، بدون آنکه بخواهیم خلاف پزشکی انجام دهیم. از اینجا مسئله ما شروع می‌شود که بانک سلول بنیادی تهیه شود. موردی که مبحث حوزه آینده پزشکی خواهد بود، این است که سلول بنیادی از یک فرد بگیریم و برای فرد دیگر استفاده کنیم که باید در سطح کلان به آن پرداخته شود.
انتهای پیام