در کنار خیل عظیم شهدا در استان اصفهان، نام و یاد شهدای ارمنی نیز به چشم می‌خورد. آنچه در ادامه می‌خوانید مروری بر زندگی سه شهید ارمنی است که همگی از تبار اصفهان هستند.
از جلفای اصفهان تا قصر شیرین
شهید آرمِن آودیسیان از شهدای ارمنی کشورمان است که در جلفای اصفهان و به تاریخ زمستان ۱۳۳۸ شمسی به دنیا آمد. آودیسیان تا دوران کودکی ساکن اصفهان بود؛ سپس به همراه خانواده ساکن آبادان شد. با شروع جنگ تحمیلی نیز همگی به اجبار ساکن تهران شدند و آرمن در مدرسه سوقومونیان همان شهر دیپلم خود را دریافت کرد.
او پس از دریافت دیپلم با پدر به بوشهر مهاجرت کرد و مشغول به کار شد. دوران سربازی وی نیز با خدمت در جبهه پیوند خورد. او از سال ۱۳۶۷ سربازی خود را آغاز کرد و در دوران پس از دفاع مقدس به نفت شهر و قصر شیرین منتقل شد.
در این دوره و در دفاع از مرزهای ایران مسئولیت‌های متعددی ازجمله رانندگی آمبولانس و تانکر آب را به عهده داشت. او سال ۱۳۶۹ در قصر شیرین به همراه دو هم‌وطن مسلمان خود و موقع انتقال یک مجروح شهادت یافت. آودیسیان در حالی به شهادت رسید که فقط چهار ماه از ازدواجش می‌گذشت.
ماندگار در جبهه تا روز شهادت
شهید وازگن آوانسیان در بهار ۱۳۳۸ شمسی در فریدن اصفهان چشم به دنیا گشود. با پایان دوران کودکی همراه خانواده به تهران مهاجرت و در همین شهر دیپلم خود را دریافت کرد. سال ۱۳۵۸ به سربازی اعزام شد و دوران خدمتش با دفاع مقدس گره خورد، هرچند پس از پایان خدمت نیز در جبهه‌های علیه دشمن ماند و عرصه را ترک نکرد.
همت و از جان‌گذشتگی او در روز شهادتش که به سال ۱۳۶۲ اتفاق افتاد زبانزد است. او در روز شهادت چند دستگاه تانک دشمن را متوقف کرد. آوانسیان به همراه شماری از هم‌وطنان دیگرمان بر اثر شلیک تانک و اصابت ترکش جان عزیز خود را از دست داد.
مردی با ایمان استوار
شهید ورژ باغومیان در بهار ۱۳۴۴ شمسی در جلفای اصفهان متولد شد. پس از تحصیل در مقطع ابتدایی و رسیدن به ۱۵سالگی درس را کنار گذاشت تا به علایقش در کار و ورزش برسد. او در زمینۀ برق فشار قوی فعالیت می‌کرد و علاقۀ بسیاری نیز به فوتبال داشت.
او دوران سربازی خود را با کار در یک موتورخانه شهر کرمان آغاز کرد. سپس در سال ۱۳۶۴ به جبهۀ پیرانشهر اعزام و در بخش تدارکات مشغول شد، درواقع مهمات و خوراک رزمندگان را در خط مقدم به دست آنان می‌رساند. او در زمان نجات ۲۷ سرباز کشورمان که به محاصرۀ گروهک ضد انقلاب کومله درآمده بودند، به شهادت رسید.
بر مزار او که به همراه دیگر یارانش در گورستان ارامنه اصفهان آرمیده است، چنین نوشته‌اند: «برای همرزم زخمی‌ات سپر گشتی و بی‌درنگ به نجاتش شتافتی. قلب سوخته و شمع زندگی‌ات خاموش شد و مردمت را تشنه ایمان محکمت گذاری.»
شهید آرمِن آودیسیان، وازگن آوانسیان و ورژ باغومیان فقط سه لاله سرخ ارمنی اصفهان هستند که جانشان را فدای ایران کردند. به‌جز آنان می‌توان از شهدای دیگری چون رازمیک داوتیان، پایلاک آودیان، رازمیک هونانیان و هراچ هاکوپیان نیز یاد کرد.
مرجع
قاسمی فاخر، امیر (۱۳۹۶)، «شهدای اقلیت دینی»، تهران: نظری.
انتهای پیام