به گزارش ایسنا، در جریان حفاری‌های اخیر در کاخ باشکوه «Domus Aurea»، اقامتگاه امپراتور نرون، بقایای رنگدانه کمیاب آبی مصری کشف شد که نشان‌دهنده شکوه گذشته این بنا است.

زمانی که کاخ امپراتوری «نرون» در قرن اول میلادی تکمیل شد، هیچ بنایی در روم به پای آن نمی‌رسید. این مجموعه عظیم که در تپه «اوپیان» (Oppian) واقع شده بود، شامل یک پارک وسیع، سالن‌های باشکوه و بیش از ۱۰۰ اتاق با تزئینات خیره‌کننده بود. مجسمه‌ها در سراسر این کاخ قرار داشتند و دیوارها، طاق‌ها و سقف‌های آن با نقاشی‌های رنگارنگی از هنرمندی به نام «فامولوس» (Famulus) آراسته شده بودند.

پس از مرگ «نرون»، کاخ او مصادره و رها شد و در طول قرن‌ها به‌طور کامل مدفون شد. در اوایل قرن پانزدهم میلادی، هنرمندانی چون «رافائل» و «گیرلاندایو» از طریق حفره‌ای در تپه وارد این ساختار شدند و آنچه را که غاری اسرارآمیز می‌پنداشتند، تحسین کردند.

باستان‌شناسان در نتیجۀ جدیدترین کاوش‌ها، بقایای کارگاه‌هایی که برای ساخت کاخ و نقاشی‌های آن مورد استفاده قرار می‌گرفتند، کشف کرده‌اند. در این محوطه، دو سینک سنگی برای خنثی‌سازی آهک و ترکیب رنگدانه‌ها پیدا شد. همچنین، ظروف سفالی حاوی طیف گسترده‌ای از رنگ‌ها، از جمله اُخرای زرد (یافت‌شده در یک آمفورا)، طیف‌های مختلف قرمز مانند گل اُخرا و زرنیخ سرخ و مهم‌تر از همه، یک تکه بزرگ از «آبی مصری» کشف شده است.

«آبی مصری» یک رنگدانه طبیعی نیست و نخستین‌بار توسط مصریان باستان تولید شد. این رنگ در بسیاری از مجسمه‌ها، مقبره‌ها و پرتره‌های مومیایی در مصر باستان به کار رفته است. بعدها، رومیان نیز از این رنگ استفاده کردند. پیش از این، تکه‌هایی از آبی مصری در حمام‌های «تیتوس» و ویرانه‌های پمپئی یافت شده بود.

طبق نوشته‌های «ویترویوس»، معمار رومی در کتاب «De architectura» (سال۱۰ قبل از میلاد)، این رنگدانه که او «caeruleum» نامیده بود، از ترکیب سنگ آهک، سیلیس، مواد معدنی حاوی مس و کربنات سدیم تهیه شده و در دمای بسیار بالا پخته می‌شد.

آنچه این کشف را منحصربه‌فرد می‌کند، اندازه بزرگ تکه آبی مصری است که یک قطعه ۲.۲ کیلوگرمی با ارتفاع ۱۵ سانتی‌متر است که برخلاف نمونه‌های معمول، که عمدتاً به‌صورت پودر یا ذرات کوچک یافت می‌شوند، به شکل یک تکه بزرگ باقی مانده است.

پارک باستان‌شناسی کولوسئوم، که بر این حفاری‌ها نظارت دارد، اعلام کرد که این کشف، کیفیت بالای نقاشی‌های دیواری کاخ نرون را تأیید می‌کند و همچنین نشان‌دهنده مهارت پیشرفته استادکاران رومی در استفاده از رنگ‌های گران‌بها و تکنیک‌های پیشرفته است.

پارک کولوسئوم همچنین اعلام کرده است که مطالعه بیشتر این قطعه می‌تواند ارتباط میان نقاشان رومی و هنرمندانی که در دوره رنسانس این بنا را کشف کردند، روشن‌تر کند.

جالب است که آبی مصری در آثار هنری رنسانس نیز به کار رفته است، از جمله در نقاشی «سنت مارگارت» اثر «جیووانی باتیستا بنونوتو» (Giovanni Battista Benvenuto) (۱۵۲۴میلادی) و همچنین در فرسکوی معروف «پیروزی گالاته‌آ» (۱۵۱۲میلادی) اثر «رافائل».

انتهای پیام