به گزارش ایسنا، سرطان لوزالمعده یا پانکراس به ماهیت تهاجمی خود شناخته می‌شود و سالانه تنها در آمریکا نزدیک به ۵۲ هزار قربانی می‌گیرد.
اکنون یک رویکرد پیشگامانه به رهبری گروهی از دانشمندان دانشگاه رایس(Rice)، از جمله جیمز تور(James Tour) شیمیدان این دانشگاه، پتانسیل ایجاد انقلاب در چشم‌انداز درمان سرطان لوزالمعده را دارد که یکی از کشنده‌ترین انواع سرطان با گزینه‌های درمانی کمیاب است.
به نقل از آی‌ای، محققان یک روش تحویل هدفمند دارو از طریق بینی را ایجاد کرده‌اند که از دارویی به نام WR-۲۷۲۱ یا آمیفوستین(amifostine) استفاده می‌کند که به طور سنتی به صورت داخل وریدی تجویز می‌شود تا چالش‌های درمان سرطان پانکراس را برطرف کند.
نزدیکی لوزالمعده به اندام‌های حیاتی مانند روده کوچک، استراتژی‌های درمانی سرطان لوزالمعده را پیچیده می‌کند، زیرا پرتودرمانی با دوز بالا اغلب منجر به عوارض شدید گوارشی می‌شود.
بو کشیدن سرطان
برای بیماران مبتلا به تومورهای غیرقابل برداشت، گزینه‌ها به شدت محدود است. این پژوهش جدید که به فاز ۱ و ۲ کارآزمایی بالینی ارتقاء یافته است، به دنبال محافظت از بافت‌های سالم در برابر آسیب تشعشع است و در نتیجه نتایج بیماران را در زمینه‌ای که به شدت به نوآوری نیاز دارد، بهبود می‌بخشد.
جیمز تور، استاد شیمی در دانشگاه رایس اظهار کرد: ما در عین محافظت از بافت سالم، مرزهای پرتودرمانی را پیش می‌بریم. امیدواریم این پیشرفت به‌زودی به بیمارانی که قبلاً گزینه‌های درمانی محدودی داشتند، کمک کند.
اساس این کار نوآورانه را می‌توان تقریباً تا دو دهه قبل ردیابی کرد که ریشه در تحقیقات جیمز تور با بودجه آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی آمریکا(دارپا) دارد که راه حل‌های نانوذراتی را برای سناریوهای مسمومیت با تشعشع مرتبط با ریزش هسته‌ای بررسی می‌کرد.
همینطور که این پروژه تکامل یافت، راه را برای استفاده مجدد از آمیفوستین، دارویی که در ابتدا در دهه ۱۹۷۰ در مرکز پزشکی والتر رید(Walter Reed) توسعه یافته بود، هموار کرد.
آمیفوستین که توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده(FDA) برای استفاده داخل وریدی تایید شده است، از بافت‌های سالم اطراف در طول پرتودرمانی تومورها محافظت می‌کند.
اگرچه تجویز داخل وریدی آمیفوستین مؤثر است، اما عوارض جانبی مرتبط با آن مانند حالت تهوع و افت فشار خون، مانع پذیرش گسترده‌تر آن در بین پزشکان و بیماران شده است.
از طرفی، محققان دریافتند که آمیفوستین خوراکی می‌تواند به شکل انتخابی از دستگاه گوارش در برابر تشعشع محافظت کند و در عین حال اثرات نامطلوب را به حداقل برساند.
با این حال، چالش این بود که اسیدهای معده اغلب دارو را قبل از رسیدن به روده تجزیه می‌کنند.
استعمال دارو از راه بینی
پس از مواجهه با چالش‌های مالی که پیشرفت این مطالعه را متوقف کرد، این پروژه با تلاش‌های مشترک در مرکز سرطان اندرسون دوباره شتاب گرفت.
مطالعات پیش‌بالینی انجام شده بر روی مدل‌های موش، وعده‌های قابل توجهی را نوید می‌داد. موش‌هایی که آمیفوستین خوراکی را در کنار درمان با تشعشع شبیه‌سازی شده دریافت می‌کردند، نرخ بقای ۱۰۰ درصدی را پس از ۱۰ روز از خود نشان دادند، در حالی که همتایان درمان‌نشده آنها زنده نمی‌ماندند.
علاوه بر این، ترکیب آمیفوستین با رادیوتراپی بدن استریوتاکتیک در مدل تومور پانکراس، زمان بقاء را تقریباً سه برابر کرد که نشان می‌دهد نتایج مشابه انسانی می‌تواند به طور قابل توجهی وضعیت بیمار را بهبود بخشد.
روش ابتکاری استنشاق آمیفوستین که در حال بررسی است، از یک لوله مخصوص یا یک قرص خوراکی با روکش مخصوص استفاده می‌کند که برای دور زدن اسیدهای معده طراحی شده است و به طور مؤثر آمیفوستین را مستقیماً به دوازدهه واقع در بخش فوقانی دستگاه گوارش می‌رساند.
هدف قرار دادن این ناحیه حیاتی بدون ایجاد عوارض جانبی سیستمیک، از سلول‌های سالم در برابر آسیب اشعه محافظت می‌کند.
گای یاچین(Guy Yachin)، یکی از بنیان‌گذاران و مدیرعامل استارت‌آپ بیوتکنولوژی زرینت(Xerient) که با دانشگاه رایس و آزمایشگاه اندرسون همکاری می‌کند، گفت: دوازدهه به ویژه در طول پرتودرمانی برای سرطان پانکراس آسیب‌پذیر است و رویکرد ما از این اندام محافظت می‌کند و در عین حال درمان تهاجمی‌تر تومورهای پانکراس را امکان‌پذیر می‌کند.
از نظر تاریخی، پرتوهای با دوز بالا برای بهبود میزان بقاء در بیماران مبتلا به سرطان پانکراس، مفید در نظر گرفته شده است. با این حال، به کار بردن آن اغلب به دلیل نگرانی در مورد سمی بودن برای دستگاه گوارش در دوزهای زیاد، محدود شده است.
این پژوهش جدید نشان می‌دهد که دوزهای بالاتر ممکن است برای ریشه‌کنی مؤثر تومور ضروری باشند، در نتیجه شکاف طولانی‌مدت در گزینه‌های درمانی را برطرف می‌کند.
یاچین افزود: تابش با دوز بالا همیشه نظری بوده است، اما ما ابزار لازم برای محافظت از بافت‌های سالم اطراف را نداشته‌ایم. این نوآوری می‌تواند در نهایت آن نظریه را به عمل تبدیل کند.
این تیم با تایید قریب‌الوقوع FDA با هیجان برای آغاز فاز ۱ و ۲ آزمایش‌های بالینی خود آماده می‌شود.
این کارآزمایی‌ها ایمنی و اثربخشی روش تحویل استنشاقی را، از تحویل دقیق دارو به دوازدهه و تسریع انتقال آن به استفاده بالینی به دقت ارزیابی می‌کنند.
این رویکرد جدید با بررسی چالش‌های پیچیده درمان سرطان لوزالمعده، نویدبخش بهبود قابل توجه نرخ بقاء برای بیمارانی است که با یکی از سخت‌ترین نبردها علیه سرطان روبرو هستند.
انتهای پیام